Ο Παναγιώτης Γιαννάκης μίλησε στον REAL FM 97,8 και στην εκπομπή Pamesports.gr με αφορμή την επέτειο του Ευρωμπάσκετ του 1987. Ο αρχιτέκτονας της γενιάς του 2005 και αρχηγός της Εθνικής τους ’87 αναφέρθηκε σε στιγμές του Ιουνίου πριν 29 χρόνια, μίλησε για τη νέα γενιά και την μετάβαση που γίνεται στην σημερινή Εθνική, για το camp του στην Χαλκιδική αλλά και για την επιστροφή του στους πάγκους.
Αναλυτικά:
«Θυμήθηκα απίστευτες στιγμές, η μεγάλη χαρά είναι ότι τις μοιραστήκαμε με όλους τους Έλληνες σε όλα τα μέρη του κόσμου και αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό όταν θυμόμαστε όλες αυτές τις στιγμές. Τι δύναμη έχει το ελληνικό ταλέντο, τι πάθος και τι θέληση έχει ο χαρακτήρας του Έλληνα όταν υπάρχει αλληλεγγύη».
Για το τραγούδι που έβαζε στα παιδιά του 2005 «για την παρέα» της Τσαλιγοπούλου και πόσο αξία έχει η έννοια αυτή:
«Αυτό είναι κάτι που πρέπει σαν Έλληνες να μας γίνει εμμονή γιατί έχουμε πολλά να δώσουμε και στους εαυτούς μας αλλά και στα παιδιά μας».
Για το δείπνο με την παρέα του ’87:
«Τι ποιο ωραίο να συναντιόμαστε για μια στιγμή η οποία μας χάραξε και μας στιγμάτισε την ζωή. Που συγχρόνως βοήθησε πάρα πολλούς Έλληνες και όχι μόνο. Το ελληνικό μπάσκετ εκείνη τη στιγμή ήταν ένα παράδειγμα για όλο τον κόσμο, για όλη την υφήλιο. Και χωρίς να έχουμε τις καλύτερες συνθήκες.»
Για την κορυφαία στιγμή από τον τελικό του ’87:
«Έγιναν τόσα πολλά, όλα αναδείκνυαν τον χαρακτήρα και την προσπάθεια που έκανε η ομάδα όλο αυτό το διάστημα. Η οποία βέβαια είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς. Όταν ο κόουτς (σ.σ. Κώστας Πολίτης) είχε πιστέψει στις ικανότητες των Ελλήνων παικτών, όπου μετά από άσχημες εμφανίσεις χτίσαμε σιγά σιγά τον χαρακτήρα μας. Τα πρώτα δείγματα φάνηκαν το ’86 όταν κάναμε ένα καταπληκτικό τουρνουά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Φυσικά δεν έβγαλε μάτια αλλά καταλάβαμε ότι μπορούμε να συναγωνιστούμε με τους κορυφαίους. Ήρθαμε μετά στο Ευρωμπάσκετ και το ζήσαμε όλοι μαζί. Ήταν ότι πιο όμορφο μπορούσε να συμβεί γιατί εκείνη την περίοδό την Ελλάδα την έβλεπαν πολύ υποτιμητικά και εμείς ζούσαμε, ως λαός, με την αμφιβολία αν μπορούσαμε να καταφέρουμε πράγματα. Η Εθνική ομάδα της εποχής εκείνης έδωσε ώθηση τόσο στον αθλητισμό όσο και σε όλους τους Έλληνες γενικότερα».
Για το αν έχει τιμηθεί η γενιά του ’87 όσο πρέπει:
«Ο κόσμος όταν συζητάμε πάντα έχει κάτι να θυμηθεί για εκείνη την ημέρα, για εκείνη την εβδομάδα, για εκείνη την εποχή. Αυτό είναι μεγάλη τιμή για εμάς. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Πρωτεύον είναι η αγάπη και ο σεβασμός που δείχνει ο κόσμος όταν συναντάει έναν από αυτή την παρέα».
Για το αν είναι αισιόδοξος για την μετάβαση στην Εθνική μιας και εκείνος ήταν ο αρχιτέκτονας μιας τέτοιας μετάβασης το 2005 και το 2006:
«Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Ταλέντο και παιδιά υπάρχουν. Επιμονή στο σχέδιο, υπομονή και συνεργασία και μπορεί η καινούργια γενιά να δημιουργήσουν επιτυχίες. Μην ξεχνάμε ότι αυτή γενιά έχει ήδη γευτεί μεγάλες επιτυχίες, κάτι που δεν είχε γίνει στο παρελθόν. Πλέον υπάρχουν παιδιά που έχουν κατακτήσει την κορυφή σε συλλογικό επίπεδο, κάτι που δεν υπήρχε στις προηγούμενες γενιές».
Για το αν υπάρχει το υλικό για να φτάσουμε σε νέες επιτυχίες και να ξεκινήσει μια επανάσταση από το μπάσκετ, γιατί οι επαναστάσεις του αθλητισμού από το μπάσκετ έχουν αρχίσει:
«Ωραίο αυτό που είπες. Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι που μας ταιριάζει και βγάζει τον χαρακτήρα μας. Όταν μπορέσουμε να βάλουμε το εγώ κάτω από το εμείς τότε μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Νομίζω υπάρχει το ταλέντο απλά χρειάζεται βοήθεια και κατεύθυνση για να μπορέσει η ομάδα να το δείξει μέσα στο γήπεδο».
Για το camp του:
«Ασχολήθηκα με αυτό γιατί με σταματούσαν γονείς στον δρόμο και μου έλεγαν πως ίσως θα πρέπει να κάνω κάτι με παιδάκια. Είναι σε πολύ ωραίες εγκαταστάσεις στην Χαλκιδική στου κ. Σκούρα. Θεωρώ ότι όλα τα παιδιά μπορούν να παίξουν μπάσκετ, να μάθουν κάποια πράγματα που μπορεί να τους κάνει να εκπληρώσουν τα όνειρα τους. Όποιος έρθει εκεί παρέα θα περάσει καλά».
Για το αν θα ασχοληθεί με κάποια ομάδα:
«Θα το δούμε αυτό. Προς το παρόν δεν μπορώ να πω κάτι».
Πηγή: Real.gr, Pamesports.gr
