Ο φαύλος κύκλος του ακροδεξιού φλερτ

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Παρότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εδώ και πολλά χρόνια καλλιεργούσε με συνέπεια και στοχοπροσήλωση ένα κεντρώο και φιλελεύθερο προφίλ, στα τρία χρόνια της ηγεσίας του στην ΝΔ έχει καταφέρει να το αποδομήσει πλήρως.

Να είναι τα «γραμμάτια» που ξεπληρώνει στον Αντώνη Σαμαρά για την στήριξή του στην προεδρική κούρσα; Να είναι το γεγονός ότι άφησε τους εκπροσώπους της ακραίας δεξιάς πτέρυγας του κόμματός του, όπως τον αντιπρόεδρο Γεωργιάδη και τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Βορίδη να χαράσσουν την γραμμή; Να είναι ο φόβος του για τα σενάρια ανάδυσης ενός ακραίου δεξιού κόμματος «στα δεξιά» της ΝΔ; Ή μήπως είναι η προσπάθειά του να οχυρωθεί από τα δεξιά του και να μην χάσει ψήφους στην μάχη για την κατάκτηση της εξουσίας; Είναι όλα αυτά μαζί και ίσως και άλλα.

Ωστόσο, όποια κι αν είναι η αιτία ή τα κίνητρα της δεξιάς στροφής της ΝΔ, το θέμα είναι τα αποτελέσματα. Γιατί αυτά είναι πρόβλημα όχι μόνο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά για τη Δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα γενικά.

Πάνω στην πολιτική σκακιέρα της Συμφωνίας των Πρεσπών, η ΝΔ έστριψε το τιμόνι όσο δεξιά μπορούσε –ακυρώνοντας ακόμη και την «εθνική θέση» που διαμορφώθηκε επί των ημερών της περί σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων για όλες τις χρήσεις. Οι δύο «ψυχές» του κόμματος βγήκαν στην επιφάνεια, με περίπου την μισή κοινοβουλευτική ομάδα να υποστηρίζει τη θέση του ’92, δηλαδή περί μη χρήσης του όρου «Μακεδονία» και παραγώγων του. Συν τοις άλλοις, ο πρώην πρόεδρος του κόμματος και πρώην πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να αναπαραγάγει από βήματος της Βουλής την αλυτρωτική θεωρία πως «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική». Με αποτέλεσμα ακόμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης –που εδώ και χρόνια κάνει ότι δεν ακούει τις διαφοροποιήσεις Σαμαρά- να αναγκαστεί να διευκρινίσει στη δική του ομιλία πως η Ελλάδα ουδέποτε διεκδίκησε το σύνολο της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας.

Ωστόσο, αυτή η ατάκα του προέδρου της ΝΔ ή το σαφές μήνυμα της Ντόρας Μπακογιάννη και του Νίκου Δένδια πως πλέον η γειτονική μας χώρα αποκαλείται «Βόρεια Μακεδονία» δεν φτάνουν. Ή, καλύτερα, είναι πλέον αργά για δάκρυα: η ΝΔ στήριξε τα συλλαλητήρια, ο πρόεδρός της έφτασε στο σημείο να απορεί «πώς θα κυκλοφορήσει στην Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός» δικαιολογώντας τα γιουχαΐσματα πολιτικών, ενώ «γαλάζια» στελέχη που στο παρελθόν κατακεραύνωναν τους «μπαχαλάκηδες» είδαν μόνο δακρυγόνα στο τελευταίο συλλαλητήριο, αλλά όχι την προσπάθεια ορισμένων ακροδεξιών… λαγών να εισβάλουν στη Βουλή.

Και, φυσικά, τώρα που ο κουρνιαχτός κατακάθεται, τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων –τόσο των δημοσιευμένων όσο και των κυλιόμενων που καταφθάνουν σε όλα τα κομματικά επιτελεία- υπακούουν για μία ακόμη φορά στον πολλάκις επιβεβαιωμένο κανόνα: ότι στο τέλος, οι πολίτες δεν επιλέγουν εκείνον που κάνει μία ακραία πολιτική στροφή, αλλά θα στραφούν κατευθείαν στο «αυθεντικό», στο «ορίτζιναλ» άκρο. Στις μετρήσεις αυτές, λοιπόν, που έχουν υπολογίσει και τη Συμφωνία των Πρεσπών, η ψαλίδα κλείνει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να «πληρώνει» τις Πρέσπες και, αντιθέτως, το μόνο κόμμα που βλέπει τα ποσοστά του να φουσκώνουν είναι η νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Κοντολογίς, η δεξιά στροφή της ΝΔ κατέστη ο καλύτερος «χορηγός» των νεοναζί και απλώς σηματοδότησε άλλη μία προς τα δεξιά μετατόπιση της κοινωνίας. Και, αυτονοήτως, αυτό δεν είναι πρόβλημα της ΝΔ, αλλά πρόβλημα της χώρας. Η ΝΔ απλώς ευθύνεται για την ενίσχυσή του.