Αποτελεί, ασφαλώς, ευτυχή σύμπτωση, ότι ανήμερα της 44ης επετείου, από το άγος της τουρκικής εισβολής και κατοχής, στη Μεγαλόνησο, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης ανακοίνωσε ότι τον προσεχή Οκτώβριο θα κυκλοφορήσουν τέσσερις πολυσέλιδοι τόμοι, που θα αφορούν επιλεγόμενο «φάκελο της Κύπρου»΄.
Πρόκειται για το επιστέγασμα μιας κοινής πρωτοβουλίας των Κοινοβουλίων Ελλάδας και Κύπρου, ειδικότερα δε των προέδρων τους, Νίκου Βούτση και Δημήτρη Συλλούρη αντίστοιχα και, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, περιλαμβάνουν «αυθεντικά ντοκουμέντα της εποχής». Θα είναι δε μόνο η αρχή, αφού, όπως ανακοίνωσε ο κος. Βούτσης, το συνολικό υλικό καλύπτει 32 πολυσέλιδους τόμους, της τάξης των 500 ως 600 σελίδων. Ανά τόμο. Πρόκειται, κατά βάση, για το υλικό που προέκυψε από την Εξεταστική Επιτροπή, που συστήθηκε από την Ελληνική Βιυλή το 1986 και λειτούργησε μέχρι το 1988. Επίσης, αξιοποιήθηκε αντίστοιχο υλικό, από τη μεταγενέστερη έρευνα, που διενήργησε η Κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων, βασιζόμενη μάλιστα σε πιο πρόσφατο, ανέκδοτο εν πολλοίς, αρχειακό υλικό, αλλά και μαρτυρίες επιζώντων πρωταγωνιστών. Μαρτυρίες που ξεκινούν από το επονείδιστο πραξικόπημα της χούντας του Ιωαννίδη, εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, που αποτέλεσε την αρχή και πηγή των δεινών, προσφέροντας το ιδανικό πρόσχημα στην Αγκυρα, στην τότε κυβέρνηση συνασπισμού Ετζεβίτ-Ερμπακάν, να υλοποιήσει τον από μακρού υφιστάμενο σχεδιασμό της, για στρατιωτική επέμβαση και διχοτόμηση του νησιού, στο όνομα της προστασίας της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
Αυτή την ανοιχτή παρέλαβε ο παλαιός πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα, όταν κλήθηκε τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974, να περισώσει ότι ήταν δυνατό να περισωθεί, με την τουρκική επιχείρηση, μάλιστα, σε εξέλιξη, καθώς παραμονή του Δεκαπενταύγουστου εκδηλώθηκε το δεύτερο και πιο σκληρό μέρος της, με την κωδική ονομασία «Αττίλας 2». Οι συνθήκες της εποχής οδήγησαν την πρώτη εκλεγμένη κυβέρνηση, μετά την πτώση της χούντας, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην απόφαση να παραμείνει κλειστός ο λεγόμενος «Φάκελος της Κύπρου» μέχρι νεωτέρας. Είναι αξιοσημείωτο δε ότι όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη και εκείνα με τις πιο προωθημένες θέσεις, όπως το ΠΑΣΟΚ, συναίνεσαν σε αυτή την απόφαση, αναγνωρίζοντας ότι στις συνθήκες που επικρατούσαν, μια τέτοια συζήτηση, θα έβλαπτε την εθνική υπόθεση. Αυτή την υπεύθυνη στάση, του συνόλου του πολιτικού κόσμου, εκμεταλλεύθηκαν τα χουντικά «σταγονίδια», αφήνοντας, με περισσό θράσος και χωρίς στοιχειώδη συναίσθηση των εγκληματικών τους ευθυνών, δηλητηριώδεις υπαινιγμούς, για «συνενοχή» και των πολιτικών δυνάμεων, στη σύγχρονη εθνική καταστροφή. Παραβλέποντας ότι ήταν η πραξικοπηματική προσπάθεια, ανατροπής της εκλεγμένης κυβέρνησης, στη Μεγαλόνησο, που έδωσε το από πολλών χρόνων αναζητούμενο πρόσχημα, στην τουρκική πλευρά, άφηναν αιχμές για την, όντως, αδυναμία αντιμετώπισης του «Αττίλα 2», από την «Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας», προσποιούμενοι και εδώ, ότι δεν κατάλαβαν πως αυτή η αδυναμία οφειλόταν στο ότι η χούντα είχε «καταφέρει», να απογυμνώσει ακόμη και τις Ενοπλες Δυνάμεις, από την αποτρεπτική τους ισχύ, όπως, με εμφαντικό τρόπο, αποκαλύφθηκε με το φιάσκο της υποτιθέμενης «επιστράτευσης». Ακόμη και αυτός ο, αποκαλούμενος, «αόρατος δικτάτορας», απολογούμενος στη δίκη για το Πολυτεχνείο, έκανε «μαύρο χιούμορ», απευθυνόμενος προς τον πρόεδρο του δικαστηρίου, λέγοντας του, με ειρωνικό έως προσβλητικό τόνο, να μην ανησυχεί, γιατί δεν πρόκειται να αποκαλύψει κρατικά μυστικά!
