Είναι το συναίσθημα που πολλοί από εμάς δηλώνουν ότι τους αναζωογονεί, άλλοι το θεωρούν ως η κινητήριος δύναμη στην ζωή τους. Το συναίσθημα του έρωτα αναμφίβολα έχει σηματοδοτήσει όλες τις γενεές της ανθρωπότητας και χάρη σε αυτό έχουν δημιουργηθεί πόλεμοι ( όπως ο μυθικός Τρωικός), ενώ έχουν καταγραφεί περιστατικά χάρη σε αυτόν σε πολλά μυθιστορήματα και ταινίες.
Καλώς ή κακώς αποτελεί κομμάτι της ζωής μας, με τους περισσότερους να το περιγράφουν ως το πιο όμορφο συναίσθημα.
Ας εξετάσουμε όμως, πέρα από την ρομαντική του πλευρά και την ορθολογική μορφή του. Εν ολίγοις μια απορία που γεννάται, είναι τι πραγματικά συμβαίνει στον ψυχικό και εσωτερικό μας κόσμο που μας κάνει να έχουμε αυτού του είδους την ενέργεια ως κινητήριο δύναμη στη ζωή μας.
Ερευνητές δηλώνουν ότι το κυριότερο μέρος οφείλεται στις χημικές ουσίες του εγκεφάλου, ένα ακαταμάχητο κοκτέιλ χημικών ουσιών που εκρήγνυται μέσα μας και σπείρει στο διάβα του τα «θύματα» , αυτού του μοναδικού σχεδίου της φύσης μας.
Σύμφωνα με τους ειδικούς λοιπόν, τα 3 στάδια του έρωτα τα οποία οφείλονται σε διαφορετικές ορμόνες και χημικές ουσίες με κύρια συστατικά την έλξη, την λαγνεία και την προσκόλληση.
Για την λαγνεία το πλήρες επιστημονικό αίτιο καθοδηγείται από την τεστοστερόνη και τα οιστρογόνα, σε άνδρες και γυναίκες αντίστοιχα. Και αποτελεί ως επί το πλείστον το αρχικό στάδιο.
Το δεύτερο στάδιο που είναι η έλξη, οφείλεται στην αδρεναλίνη, στην ντοπαμίνη και στην σεροτονίνη. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτοί οι τρείς παράγοντες μας οδηγούν στο επονομαζόμενο ως πραγματικό συναίσθημα του έρωτα που μας προκαλεί χαμόγελα και υπερκινητικότητα.
Τέλος στο τρίτο στάδιο είναι δύο σημαντικές ορμόνες, η ωκυτοκίνη και η βαζοπρεσσίνη, που μας προκαλούν το συναίσθημα της σύνδεσης.
Θεωρείται ότι ο μέσος άνθρωπος χρειάζεται έως και 3 λεπτά στο μέγιστο βαθμό για να κατανοήσει εάν έλκεται από έναν άλλο. Πιο συγκεκριμένα διαχωρίζεται ο τομέας της «έλξης» στο 55% που οφείλεται στην γλώσσα του σώματος, στο 38% στη ταχύτητα της φωνής και μόνο το 7% στο επονομαζόμενο «ονειρικό του κομμάτι».
Λένε ότι ο έρωτας πρέπει είναι τυφλός, και αυτό γιατί πολλά από τα θύματά του εξιδανικεύουν τους συντρόφους τους, μειώνοντας τις ατέλειες και μεγενθύνοντας τις αρετές τους. Επιδιώκουν σε μια ιδανική σχέση με όλες τις «ρόδινες» συνέπειές της, μόνο που κατά κύριο λόγο αποτελεί μια ουτοπία στην ζωή μας, για αυτό και οι περισσότεροι από εμάς καταλήγουμε σε λάθος επιλογές. Είναι η αιώνια ανάγκη του ανθρώπου για επιβεβαίωση και αποδοχή στην αναζήτηση του ιδανικού «άλλου μας μισού». Ερως ανίκατε μάχαν λοιπόν…
