Ο δικός μας Μάρκος

Όσοι συμπορευτήκαμε με τον Μάρκο Μουζάκη, στη δεκαετία του `80, μέσα από το «φλεγόμενο»  μετερίζι της ΑΥΡΙΑΝΗΣ, δεν αποχαιρετούμε απλώς ένα συνάδελφο, αλλά έναν δικό μας άνθρωπο, ένα μέλος της οικογένειάς μας. Η πολυσύνθετη, αλλά και εκρηκτική προσωπικότητά του, αποτέλεσε, ειδικά για τους νεότερους  συναδέλφους του, πηγή έμπνευσης, αλλά και υποδείγματος. Έμπνευση και υπόδειγμα για το πώς μπορεί να συνυπάρχουν η πνευματικότητα με τη μαχητικότητα, η άκαμπτη  επιμονή σε αρχές και αξίες, ή και η σκληρότητα στην αντιπαράθεση, με τη βαθιά τρυφερότητα, το ανοιχτό πνεύμα και τον απόλυτο σεβασμό στη διαφορετική άποψη. Ο Μάρκος έφυγε νωρίς, αλλά άφησε ως παρακαταθήκη, στους χαλεπούς και για τον κλάδο μας καιρούς, την απόλυτη  συνέπεια στα πιστεύω του, για τα οποία δε δίστασε να πάει κόντρα στο ρεύμα, υπερασπιζόμενος ενεργά τη μνήμη και τις υποθήκες του Ανδρέα Παπανδρέου, την εποχή που τον λοιδορούσαν και οι επίγονοι.  Πέθανε σε ηλικία 65 ετών,  έπειτα από πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε τους τελευταίους μήνες. Γεννήθηκε το 1954 στη Λευκάδα, σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο ΕΚΠΑ και από το 1982 ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και πιο συγκεκριμένα με το πολιτικό ρεπορτάζ. Ας είναι οδηγός για όλους μας, το παράδειγμα του.