Ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη

Ακροατής του Νίκου Χατζηνικολάου, στον «Real FM», θυμήθηκε, με αφορμή το θόρυβο για την τροπολογία , σχετικά με την περιώνυμη «Τουρκική Ένωση Θράκης».

 Η σχετική αναφορά αναδείκνυε τη θετική επίδραση που θα μπορούσε να έχει, η τυχόν υλοποίηση εκείνου του έργου, πέραν των άλλων και για την αναχαίτιση της, ας το πούμε κι εμείς ανοιχτά και χωρίς περιστροφές, ανθελληνικής δράσης του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, με όχημα, παράγοντες της τουρκογενούς- μουσουλμανικής μειονότητας και συσσωματώσεις όπως η εν λόγω Ένωση. Είναι προφανές, νομίζουμε, γιατί η υλοποίηση του εν λόγω έργου, θα συνέβαλε προς την ανωτέρω κατεύθυνση, με την πολλαπλασιαστική δυναμική, στα πεδία της οικονομίας και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, αλλά και την εξ αντικειμένου αναβάθμιση του διπλωματικού ρόλου της χώρας, με αντίστοιχη απομόνωση της Άγκυρας. Τούτων δοθέντων, αξίζει να υπενθυμίσουμε και απ` τη μεριά μας, ότι εμπνευστής του έργου ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, συνεχιστής δε εκείνου του οράματος, μετά από περίοδο αδράνειας των επιγόνων, υπήρξε ο Κώστας Καραμανλής. Το τι υπέστη ο δεύτερος, γι` αυτή του την επιλογή, το αναπτύξαμε και στο χθεσινό μας φύλλο, με αφορμή και τη σχετική δικαστική εξέλιξη. Πόσο τυχαίο και ασύνδετο είναι, ωστόσο, το ότι και ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, όταν άρχισε, στην έναρξη της δεύτερης πρωθυπουργικής του θητείας (μέσα της δεκαετίας του `80) να αναπτύσσει το σχέδιο για τον αγωγό, υπέστη μια πολυμέτωπη επίθεση, που κορυφώθηκε με την αξιοποίηση του σκανδάλου της Τράπεζας Κρήτης; Το ότι η «χειρ», για να θυμηθούμε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, διαπερνούσε τον Ατλαντικό, καταδεικνύεται, πέραν των άλλων και με το αλήστου μνήμης (και φρίκης) πρωτοσέλιδο του TIME, που απεικόνιζε τον εν ενεργεία πρωθυπουργό της χώρας, με «στολή καταδίκου» και τον τίτλο «Ο απατεώνας». Για όσους γνώριζαν τι εστί TIME και ποιος ο βαθμός διασύνδεσης του με τα πιο υψηλά κλιμάκια του αμερικάνικου κατεστημένου, ήταν αντιληπτό ότι δεν επρόκειτο, απλώς, για μια ακραία επίδειξη δημοσιογραφικού «κιτρινισμού». Γι` αυτό και ο τότε πρωθυπουργός, παραβιάζοντας μια βασική του αρχή, προσέφυγε στην αμερικάνικη δικαιοσύνη, εναντίον των υπευθύνων του περιοδικού, για να δικαιωθεί, μετά από πολύχρονο αγώνα.  Για να έρθει, τι ειρωνεία, μετά από 20 χρόνια, ένας άλλος Παπανδρέου, να ακυρώσει οριστικά το έργο, όπως ακριβώς επιθυμούσε η Ουάσινγκτον, με την επίκληση «περιβαλλοντικών» λόγων…

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ