Ντόναλντ Τραμπ: Τσαλάκωσε την αυτοκρατορία, φεύγει ταπεινωμένος και κυνηγημένος

Του Σπύρου Σουρμελίδη από την Κυριακάτικη Kontranews

Όλοι ήξεραν ότι ο Τραμπ δεν θα εγκατα­λείψει τον Λευκό Οίκο αμαχητί. Φοβό­ντουσαν ότι είναι ικανός να δημιουρ­γήσει ένα πρόβλημα (π.χ. έναν πόλεμο με το Ιράν) για να στρέψει την προσοχή αλλού. Μάλλον δεν περίμεναν ότι θα κηρύξει πόλε­μο κατά της ίδιας του της χώρας. Είναι αυτός που όχι μόνο αμφισβητούσε έως προχθές, το εκλογικό αποτέλεσμα μιλώντας για κλοπή, αλλά κάλεσε τους οπαδούς του στην Ουάσι­γκτον, για να εμποδίσουν την επικύρωση του εκλογικού αποτελέσματος της 3ης Νοεμβρί­ου, από το Κογκρέσο (βουλευτές και γερουσι­αστές). Οι πιο φανατικοί οπαδοί του, μπήκαν στο Καπιτώλιο, κάνοντας προς στιγμή αυτό το οποίο ήθελε ο Πρόεδρος. Προς έκπληξη όλων των Αμερικανών, μπήκαν στην καρδιά της υπερδύναμης, χωρίς να τους εμποδίσει η φρουρά, η αστυνομία ή η εθνοφρουρά. Για­τί πολύ απλά, ο Πρόεδρος δεν έδινε εντολή για την προστασία του Καπιτωλίου.

Ο Ντ. Τραμπ άγγιξε την διαδικασία ενός πραξικοπήματος. Έντρομοι, βουλευτές, γερου­σιαστές, δημοκρατικοί και ρεπουμπλικάνοι, ακόμα και οι υποστηρικτές του Τραμπ, κατά­λαβαν ότι καταρρέει το οικοδόμημα που λέγεται ΗΠΑ. Και σταμάτησαν τον Τραμπ, απειλώντας τον και υποσκελίζοντας τον, δια του αντιπροέδρου Μάικ Πενς. Δεν μπορούν όμως να κρύψουν ότι δεν είναι «γυμνός» μόνο ο αυτοκράτορας, είναι «γυμνή» και η αυτοκρατορία.

Στα όρια πραξικοπήματος

Η Αμερική δεν κινδύνεψε ποτέ (από τον Εμφύ­λιο του 1861) να αυτοκαταργηθεί. Κανένας Πρόεδρος ή κανένα Κόμμα, δεν διανοήθη­καν να διαλύσουν όλο το σύστημα, για να παραμείνουν στην εξουσία. Αλλά ακόμα και αν το είχαν σκεφθεί, δεν θα μπορού­σαν να κάνουν ούτε το 1/10 από τα όσα έκα­νε ο Τραμπ τα 4 χρόνια της θητείας του. Να απολύει διαρκώς συνεργάτες του, να διαλύει κυβερνητικά όργανα, να καταπατά θεσμούς και κανόνες, να είναι Πρόεδρος των ΗΠΑ και σύγχρονος «αρχηγός» περιθωριακών και ακραίων ομάδων, ρατσιστών, νεοφα­σιστών, συνωμοσιολόγων. Να αψηφά τους νόμους, να κατηγορείται για φοροδιαφυγή, να πληρώνει ο ίδιος περισσότερους φόρους στην Κίνα απ’ ότι στις ΗΠΑ, και στο τέλος να καλεί τον κόσμο να πίνει μαντζούνια για να σωθεί από τον κορωνοϊό. Αλλά και μετά απ’ όλα αυτά και 376 χιλιάδες νεκρούς από τον ιό, να τον ψηφίζουν 74 εκατομ. ψηφοφόροι στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου.

Από την ευδαιμονία στον διχασμό

Όλα αυτά δεν είναι έργο ενός ιδιόμορφου, ενός εγωιστή εξουσιομανούς. Ούτε μερικών χιλιάδων περίεργων γραφικών, συνωμοσιο­λόγων. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, μια σημα­ντική μερίδα του επιχειρηματικού κόσμου, ανέχτηκαν όλες τις επικίνδυνες ιδιοτροπίες του Τραμπ, τη γελοιοποίηση του θεσμικού αμερικανικού συστήματος. Σήμερα εμβρό­ντητοι, δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν σε όσα συνέβησαν. Το πρόβλημα τους όμως δεν είναι μόνο η εισβολής στο Καπιτώλιο.

Ο Τραμπ και αυτό που σήμερα λέγεται τραμπισμός, στηρίζονται στην διαμαρτυρία εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι έχασαν δουλειές, επιχειρήσεις, περιουσίες, σπίτια. Εκατομμυρίων ανθρώπων που πεθαίνουν επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε νοσοκομείο ή στα στοιχειώδη φάρμακα. Τριάντα μόλις χρόνια από παγκόσμια επικράτηση (μετά την κατάρρευση της κομμουνιστικής αυτο­κρατορίας) των ΗΠΑ, εκατομμύρια Αμερικα­νοί βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει. Η παγκόσμια ηγεμονία όχι μόνο τους αφήνει μακριά από τον νέο πλούτο, γίνεται εχθρός τους. Επιχειρήσεις και χρήμα, έχουν μετα­κομίσει στην άλλη μεριά του Ειρηνικού. Οι Λεγεώνες, διάσπαρτες στην Γη, δεν φέρνουν χρυσό από την Μέση Ανατολή ή την Αφρι­κή. Η παγκοσμιοποίηση, που υποσχέθηκε παραδείσους, έχει γίνει κόλαση για τους πολ­λούς (και όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη). Και είναι αυτό που εκμεταλλεύτη­κε ο Τραμπ (όπως και η Λεπέν, ο Σαλβίνι, ο Μπόρις Τζόνσον, αλλά και πολλοί ακόμα) για να πείσει εκατομμύρια Αμερικανούς να τον ακολουθούν. Υποσχόμενος ότι θα φέρει τις δουλειές και το χρήμα πίσω στην Αμερική. Μαζί με τις …πατροπαράδοτες αξίες, διώχνο­ντας συγχρόνως τους ανεπιθύμητους μετα­νάστες (ιδίως αυτούς που δεν είναι λευκοί). Δεν το πέτυχε, δεν ξέρουμε άλλωστε αν πραγ­ματικά προσπάθησε ή ασχολήθηκε με το να παραμείνει στην εξουσία. Δεν έχει άλλωστε πλέον και τόση σημασία, αφού αναγκάστη­κε να παραδεχθεί την ήττα του, υποσχόμενος ότι θα φύγει ησύχως, από τον Λευκό Οίκο.

Ο αυτοκράτορας έφυγε, ζήτω ο αυτοκράτορας

Ο Τζο Μπάιντεν όχι μόνο κέρδισε τις εκλο­γές, αν και ξεκίνησε ως αουτσάιντερ, αλλά πέτυχε να εξασφαλίσει και την υποστήριξη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, μια ασυ­νήθιστη θεσμική συναίνεση. Και αυτό λόγω των καταστροφικών κινήσεων του Ντ. Τραμπ.

Όμως όλα δείχνουν πως το πρόβλημα του πλέον δεν είναι το Κογκρέσο, ο έλεγχος της Γερουσίας ή της Βουλής (που έχει ήδη εξα­σφαλίσει). Το πρόβλημα είναι τα εκατομμύ­ρια των δυσαρεστημένων Αμερικανών. Που δεν είναι κατ’ ανάγκη γραφικοί ή νεοφασί­στες ή ρατσιστές. Είναι όμως θυμωμένοι, είναι χωρίς διέξοδο και σίγουρα πιστεύ­ουν πως η αυτοκρατορία πρέπει να αλλάξει πορεία. Ζητούν άλλες πολιτικές, πιστεύουν στο «Πρώτα η Αμερική», του Τραμπ, απαι­τούν μέτρα για να επιβιώσουν.

Η εισβολή στο Καπιτώλιο, μερικών χιλιάδων αγριεμένων, θα στοιχειώνει την θητεία του Μπάιντεν, όπως και όλο το πολι­τικό σύστημα. Το οποίο σε πρώτη φάση θα συσπειρωθεί θεσμικά γύρω από τον νέο Πρόεδρο.

Το ερώτημα είναι όμως αν το γερασμέ­νο και συντηρητικό πολιτικό σύστημα, είναι ικανό να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές. Αν είναι αποφασισμένο και ικανό να αλλά­ξει πορεία. ‘Η αν απλώς προσπαθήσει να κάνει αυτό που έκανε ο Τραμπ. Να περισώ­σει τον εαυτό του, και όχι την «αυτοκρατορία».

Ο Μπάιντεν, οι Δημοκρατικοί γενικότερα, είναι οπαδός της παγκοσμιοποίησης. Θα προ­σπαθήσει να επαναφέρει την ισχυρή συνερ­γασία με τους ευρωπαίους στην οικονομία, στην ασφάλεια (ΝΑΤΟ), σε θέματα παγκό­σμιας διακυβέρνησης (κλιματική αλλαγή). Επιδιώκοντας όμως μια σκληρή αντιπαρά­θεση με την Κίνα, τη Ρωσία και άλλες περι­φερειακές δυνάμεις. Το αν αυτό φέρει ξανά πλούτο στις ΗΠΑ, μένει να αποδειχθεί. Πόσο υπομονή έχουν όμως οι χαμένοι της παγκο­σμιοποίησης; Και αυτό μένει να αποδεχθεί;

Οι κρίσιμες ώρες στην Ουάσινγκτον

ΌΛΑ ΞΕΚΊΝΗΣΑΝ γύρω στις 12 το μεσημέρι ώρα Ουάσιγκτον. Ο Ντ. Τραμπ μίλησε μπροστά στον Λευκό Οίκο σε μερικές χιλιάδες οπαδούς του, που είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμα του, για «να στα­ματήσει η κλοπή της ψήφου τους». Τους παρότρυ­νε μάλιστα να μην ανεχτούν την κλοπή , πρακτικά τους έδειξε το Καπιτώλιο.

Γύρω στις 3 μμ (ώρα Ουάσιγκτον) οπαδοί του Τραμπ είχαν περικυκλώσει το Καπιτώλιο, Λίγο αργότερα κινήθηκαν προς τις εισόδους του Καπι­τωλίου, ενώ κάποιοι άρχισαν να σκαρφαλώνουν στους τοίχους, του τεράστιου οικοδομήματος, ενώ στη συνέχεια έσπασαν τα παράθυρα για να μπουν μέσα στο κτίριο.

Όλ’ αυτά χωρίς καμία αντίσταση από την φρου­ρά η την Αστυνομία.

Βουλευτές και γερουσιαστές φυγαδεύτηκαν.

Οι εισβολείς κατέλαβαν το Καπιτώλιο, μπήκαν στα γραφεία σπάζοντας αλλά και στέλνοντας εικό­νες μέσω social media στον έξω κόσμο.

Την ίδια ώρα άρχισαν οι διαπραγματεύσεις της ηγεσίας Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων με τον αντιπρόεδρο Πενς, από τον οποίο και ζήτησαν να παρακάμψει τον Τραμπ, ακόμα και αν χρειαστεί να τον βγάλει ανίκανο και επικίνδυνο.

Ο Τραμπ με τη σειρά του απειλούσε τον Πενς, κατηγορώντας τον για προδοσία. Ο αντιπρόε­δρος όμως ήταν τελικώς η διέξοδος. Δήλωσε ότι θα ακολουθήσει το Σύνταγμα και ότι οι εκλογές είχαν κριθεί.

Ο Τραμπ στις 7 το βράδυ κάλεσε του οπαδούς του να αποχωρήσουν από το Καπιτώλιο, στο οποίο στο μεταξύ είχαν φτάσει ικανές δυνάμεις εθνοφρου­ράς, αστυνομίας, FBI κ.α.

Μετά τις 8 το βράδυ το Κογκρέσο ολοκλήρω­σε την διαδικασία επικύρωσης των εκλογών της 3ης Νοεμβρίου. Η εξουσία είχε μεταβιβαστεί με κάθε τυπικότητα στον νέο Πρόεδρο, με τον απερχόμε­νο να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να δημιουργήσει κανένα άλλο πρόβλημα.