Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: Ο αντι-ήρωας

Ο μεγάλος Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο, έγραψε για το ποδόσφαιρο στην Λατινική Αμερική: Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος, για εκατομμύρια ανθρώπους, να συγκινηθούν, να γελάσουν ή να κλάψουν, πέρα από το ποδόσφαιρο. Είναι ο μόνος λόγος «που αξίζει» τη συγκίνησή τους. Γιατί είναι μεγάλη η δυστυχία τους, τόσο μακριά από τη ζωή, όσο δεν μπορεί κανείς να φανταστεί. Το ποδόσφαιρο είναι η μόνη τους «ζωή». 

Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είναι ο Ήρωας όλων αυτών των εκατομμυρίων ανθρώπων. Περισσότερο από κάθε άλλον. Δεν τους πρόσφερε χαρά μόνο στα γήπεδα αλλά και έξω από αυτά. Ο ίδιος δεν τους ξέχασε ποτέ, τους εκπροσώπησε, έλεγε συνεχώς ότι είναι ένας από αυτούς. Ήταν συγχρόνως υποστηρικτής των ηρώων τους, του Τσε Γκεβάρα, του Φιντέλ Κάστρο, του Ούγκο Τσάβες. Η τύχη το ήθελε να παίξει μπάλα και να λατρευτεί στον νότο της Ιταλίας, στη φτωχή και «αμαρτωλή» Νάπολη, στον αντίποδα του πλούσιου ιταλικού Βορρά. Ήταν αυτός που δίχασε την Ιταλία, αφού οι μισοί Ναπολιτάνοι και νότιο Ιταλοί υποστήριζαν την Αργεντινή (δηλαδή τον Μαραντόνα) στο Παγκόσμιο της Ρώμης (1990) στο παιχνίδι κόντρα στην Ιταλία.