Ήρθε κουτί, στα δύο μεγάλα κόμματα της Κύπρου (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) η ανοησία ορισμένων που επιτέθηκαν, εκτός Βουλής, στον γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ Άντρο Κυπριανού, είτε η εξίσου ανόητη, εντός της αίθουσας, συμπεριφορά βουλευτή του ΕΛΑΜ («αδελφού κόμματος» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ).
Έτσι μπόρεσαν να μετατοπίσουν το ενδιαφέρον, από το πραγματικά μείζον ζήτημα, που ήταν ότι η πλειοψηφία της Βουλής ακύρωσε επί της ουσίας, προηγούμενη νομοθετική πρωτοβουλία της, καθ` υπαγόρευση του Τουρκοκύπριου ηγέτη, δηλαδή της Άγκυρας. Ενόχλησε, τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, χαρακτηρισμός «νόμος Ακιντζί», του προέδρου του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλου, αλλά δεν αντιληφθήκαμε καμία ενόχληση, από την ιταμή αξίωση του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, που συνιστούσε ωμή επέμβαση στην εσωτερική λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκτός πια, αν οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους ή ότι πρέπει οι Ελληνοκύπριοι να προσαρμοστούν από τώρα, στο νέο καθεστώς που επιχειρείται να επιβληθεί, με την προωθούμενη λύση και αποτελεί επί τα χείρω εκδοχή του, αλήστου μνήμης, «σχεδίου Ανάν». Τα γεγονότα είναι γνωστά . Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου, ψήφισε υπέρ του να εισαχθεί, ως διδακτέα ύλη, στα σχολεία, η ιστορία του δημοψηφίσματος, του 1950, όπου οι Ελληνοκύπριοι, με συντριπτική πλειοψηφία, τάχθηκαν υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα. Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, ως μη όφειλε απαίτησε την ανάκληση της απόφασης. Για να καταστήσει, μάλιστα, πιο «πειστικό» τον εκβιασμό του, αποχώρησε από τις ενδοκυπριακές συνομιλίες, δηλώνοντας ότι δε θα επιστρέψει, αν δεν γίνει αποδεκτή η εξωφρενική απαίτηση του. Αυτό, άλλωστε, επανέλαβε και μετά το «δείπνο εργασίας» με τον πρόεδρο Αναστασιάδη, την προηγούμενη Κυριακή. Ο ίδιος, άλλωστε, για να μην αφήσει την παραμικρή αμφιβολία, έσπευσε, αμέσως μετά τη συνεδρίαση της Παρασκευής, να εκφράσει την ικανοποίησή του, γιατί η Κυπριακή Βουλή, ικανοποίησε την επιθυμία του.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Άλλωστε, ακόμη και οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, έχουν συνομολογήσει ότι η επίκληση της επίμαχης νομοθετικής πρωτοβουλίας, της Κυπριακής Βουλής, ήταν προσχηματική. Επί της ουσίας, άλλωστε, το «επίδικο» δημοψήφισμα, σχετίζεται άμεσα και αποκλειστικά, με την αγγλική κατοχή, κατά την επίμαχη περίοδο. Το χειρότερο όμως είναι πως η πλειοψηφία της Κυπριακής Βουλής, δεν αποδέχθηκε μόνο την άτυπη «συγκυριαρχία» με το «ψευδοκράτος», κατ` επέκταση δε την Άκυρα, αλλά και τις «λευκές σελίδες» στην Ιστορία…
