Συνέντευξη του Νίκου Φίλη στον Χρήστο Κυμπιζή για την Κυριακάτικη Kontranews
«Σε κάποιους λιγοστούς συντρόφους θα έλεγα να μην είναι λιπόψυχοι ή ανυπόμονοι»
«Την ώρα που η Τουρκία επιχειρεί να αναγορευτεί σε σημαντικό περιφερειακό παίκτη στη Συρία, στη Λιβύη και στην κυπριακή ΑΟΖ, εμείς έχουμε μια κυβέρνηση εν συγχύσει, ευθυνόφοβη, κακομοίρικη, με μόνη σταθερά την πρόσδεσή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ» σημειώνει στην Κυριακάτικη Kontranews o Νίκος Φίλης, ασκώντας κριτική στην εξωτερική πολιτική της ΝΔ.
Υπερασπίζεται τον Δημήτρη Παπαδημούλη, στέλνοντας παράλληλα ένα σαφές εσωκομματικό μήνυμα και τονίζει την ανάγκη να ξεκινήσει ο διάλογος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΜΕΡΑ25, χωρίς «ηγεμονισμούς» και «μικρομεγαλισμούς».
Τέλος, σχολιάζει τις άσχημες δημοσκοπικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ και εξηγεί το γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση διαφώνησε τόσο έντονα στο πρόσφατο νομοσχέδιο για την Παιδεία.
Πώς κρίνετε τις κινήσεις της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική;
Μιλώντας για εξωτερική πολιτική: συμπληρώσαμε δύο χρόνια από τη συμφωνία των Πρεσπών, τη σημαντικότερη επιτυχία της εξωτερικής μας πολιτικής. Όσοι τότε την πολέμησαν και τώρα την υπερασπίζονται και την εφαρμόζουν, έγραψαν μελανές σελίδες κυνικού πολιτικαντισμού και αδίστακτης εθνοκαπηλείας προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία.
Ευτυχώς, δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Το αποδείξαμε στην πανδημία, το αποδείξαμε στην κήρυξη ΑΟΖ με Ιταλία. Δυστυχώς όμως, την ίδια ώρα που η Τουρκία του Ερντογάν, επιχειρεί να αναγορευτεί σε σημαντικό περιφερειακό «παίκτη» στη Συρία, στη Λιβύη, στην κυπριακή ΑΟΖ, εμείς έχουμε μια κυβέρνηση εν συγχύσει, ευθυνόφοβη, κακομοίρικη, με μόνη «σταθερά» την πρόσδεσή της στους κάθε φορά ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Η παλιά, δηλαδή, κλασική δεξιά της υποτέλειας και της υποταγής. Μια κυβέρνηση που επιδίδεται σε επίδειξη σιδηράς πυγμής μόνο απέναντι σε δυστυχισμένους πρόσφυγες και μετανάστες στον Έβρο που εργαλειοποίησε βάναυσα ο Ερντογάν ή σε επικίνδυνες και παράνομες απωθήσεις στο Αιγαίο.
Έναν πρωθυπουργό που διαλέγει να επισκεφθεί το Ισραήλ, τη χειρότερη στιγμή: την ώρα που ο Νετανιάχου σκοπεύει να προσαρτήσει την κατεχόμενη Δυτική Όχθη στο κράτος του. Τόση εθελοτυφλία.
Υπάρχει όμως κι ένα μήνυμα για τον ΣΥΡΙΖΑ: να ξαναπιάσει το νήμα της συμφωνίας των Πρεσπών και να αποκρούσει κάθε πειρασμό να λειτουργήσει στενά «αντιπολιτευτικά», μιμούμενος την ανευθυνότητα του κ. Μητσοτάκη.
Παρά τη μεταβολή προς πολύ πιο επιθετική πολιτική από πλευράς Τουρκίας, το τετράπτυχο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο, ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, επιθετική διπλωματία και συμμαχίες, παραπομπή στη Χάγη των ελληνοτουρκικών διαφορών, συγκροτεί το πλαίσιο που μπορεί να μεταβάλει ή να αποκρούσει αποφασιστικά την τουρκική επιθετικότητα και τις νεοοθωμανικές φαντασιώσεις.
Στηρίξατε τον Δημήτρη Παπαδημούλη για το θέμα με τα ακίνητα… Γιατί πιστεύετε πως απασχόλησε αυτή η ιστορία την ειδησεογραφία; Πού οφείλονται κατά τη γνώμη σας, οι εσωκομματικές αντιδράσεις για το θέμα;
Υπερασπίζομαι κάθε σύντροφο που οι αντίπαλοί μας επιχειρούν να «ρίξουν στα σκυλιά». Εναντίον του Παπαδημούλη, «εκστρατεύει» το παρασιτικό σύστημα που σήμερα αναγεννάται ως η σύγχρονη έκφραση της παραδοσιακής ελληνικής κλεπτοκρατίας, με «μαύρο χρήμα», με τεράστια χρέη προς τις τράπεζες, με χαριστικές ρυθμίσεις και που όταν «στριμώχνεται», όπως τώρα με τις «Πέτσινες» επιχορηγήσεις στα media καταφεύγει σε αντιπερισπασμό.
Και το κάνει προσπαθώντας να πλήξει την τιμή και την υπόληψη στελεχών της Αριστεράς. Θυμηθείτε παλιότερα την Νάντια Βαλαβάνη, τον Σταθάκη κι άλλους. Σε κάποιους -λιγοστούς- συντρόφους θα έλεγα μ’ αυτή την αφορμή να μην είναι λιπόψυχοι ή ανυπόμονοι. Σήμερα ο Παπαδημούλης, αύριο άλλος. Ταυτόχρονα, επειδή, ο αντίπαλος διαθέτει πρωτοφανή μιντιακή υπεροπλία, όλοι οφείλουμε να προφυλάσσουμε με τη στάση μας, τη συμπεριφορά μας και τις επιλογές μας το ατομικό και πολιτικό μας κεφάλαιο. Να μην δίνουμε αφορμές.
Ο Αλέξης Τσίπρας απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση στο ΚΙΝΑΛ για διάλογο… Είστε υπέρ σε μια ενδεχόμενη συγκυβέρνηση στο πλαίσιο της απλής αναλογικής; Πώς μπορεί να γίνει αυτό, όταν είχατε ως προεκλογικό σύνθημα πριν λίγα χρόνια το «ξεμπερδεύουμε με το παλιό»;
Το «παλιό» είναι οι μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις που λειτουργούν ανεξέλεγκτα και που η επικράτησή τους ως μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης ήταν μια από τις αιτίες της χρεοκοπίας μας. Το «νέο» είναι η επιδίωξη ευρύτερων συνεργασιών και συγκλίσεων με πιο σαφές και συνεκτικό προγραμματικό περιεχόμενο.
Απλή αναλογική και προοδευτικές συγκλίσεις λοιπόν, κατά των αλαζονικών και ανέλεγκτων μονοκομματικών κυβερνήσεων, των αρχηγικών κομμάτων – φέουδα, με αρχές «λάστιχο» και θολή φυσιογνωμία. Ειδικά, σήμερα που άνεμοι αυταρχισμού σαρώνουν ολόκληρο τον πλανήτη, προκαλώντας κοινωνικές και περιβαλλοντικές καταστροφές.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις που θέλουν στην πράξη και όχι στα λόγια να οικοδομήσουν μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας πρέπει να ξεκινήσουν να συζητούν, να επεξεργάζονται προγράμματα, να επινοούν μορφές συνεργασίας και κοινής δράσης, που μπορεί αύριο να καρπίσουν στη διακυβέρνηση του τόπου.
Πέρα από δυνάμεις στο κοινωνικό πεδίο νομίζω ότι ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και το ΜΕΡΑ25, οφείλουν να διαμορφώνουν από τώρα σχέσεις διαλόγου και συνεργασίας στο πολιτικό επίπεδο, χωρίς ηγεμονισμούς από την πλευρά μας και χωρίς μικρομεγαλισμούς από τη δική τους μεριά. Οι καιροί ου μενετοί.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πολύ μεγάλο προβάδισμα στη ΝΔ στην πρόθεση ψήφου. Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό; Σας ανησυχεί;
Παρακολουθώ τις δημοσκοπικές τάσεις και βέβαια τις όχι καλές δημοσκοπικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, η πανδημία ως καθεστώς έκτακτης ανάγκης, οδήγησε και σε άλλες χώρες που οι κυβερνήσεις τους δεν διέπραξαν τραγικά σφάλματα, σε συσπείρωση των πολιτών γύρω από αυτές.
Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα, περιστασιακά πιστεύω. Παρατηρώ την ίδια στιγμή ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ αγωνιά, ανησυχεί, περιμένει, αλλά την ίδια στιγμή επιμένει να μην στρέφεται δεξιά. Νομίζω, ότι, η αναβολή του συνεδρίου μας για αντικειμενικούς λόγους και οι συνεπαγόμενες καθυστερήσεις στην εμφάνιση μιας νέας, προσαρμοσμένης στις σημερινές συνθήκες ταυτότητας και προγράμματος, μας πήγαν πίσω.
Τώρα, πρέπει να επιταχύνουμε αυτό που αποκαλούμε διεύρυνση, ώστε, να αποτελέσουμε τον ισχυρό κορμό και τη δυνατή καρδιά της ευρύτερης δυνατής προοδευτικής συμπαράταξης. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που ζητάει από μας ο κόσμος, είναι να αλλάξουμε για να μας εμπιστευτεί ξανά τη διακυβέρνηση. Μ’ αυτά κατά νου, βαδίζουμε προς το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και της προοδευτικής συμμαχίας που θα αποτελέσει αφετηρία νέας εκκίνησης και θα βάλει γερά τα θεμέλια για τη νίκη στις επόμενες εκλογές.
Ποιες ήταν οι κύριες διαφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο για την Παιδεία; Ποιες αλλαγές θα φέρει στη ζωή μαθητών και καθηγητών;
Ανισότητες – Αποκλεισμοί – Αυταρχισμός – Σχολεία πολλών ταχυτήτων – Υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, αυτοί είναι οι άξονες της κυβερνητικής πολιτικής για την Παιδεία. Πρότυπα για λίγες χιλιάδες εκλεκτούς, απαξίωση των υπολοίπων σχολείων στα οποία φοιτούν πάνω από 1,2 εκ. μαθητές.
Ξενόγλωσσα προγράμματα με δίδακτρα για μερικούς προνομιούχους του εξωτερικού από τη μία, υποβάθμιση των πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων μέσω της αναγνώρισης ως «ισότιμων» ιδιωτικών κολεγίων από την άλλη, μαζί με ρυθμίσεις που συνιστούν απευθείας ενίσχυση και διοχέτευση πελατείας στον ιδιωτικό τομέα. Στη Βουλή την περασμένη βδομάδα αναδείξαμε πολλά ακόμα ζητήματα: πολλαπλασιασμός εξετάσεων, τράπεζα θεμάτων, μείωση ή εξαφάνιση της καλλιτεχνικής παιδείας, εξοβελισμός της κοινωνιολογίας και των πολιτικών επιστημών, επαναφορά της διαγωγής, κάμερες στις τάξεις, τιμωρητική αξιολόγηση καθηγητών, δηλαδή, όλα αυτά που συνιστούν έναν high-tech μεσαίωνα, τον οποίο τόσο παραστατικά συμβολίζει η ίδια η υπουργός Παιδείας και φτιάχνουν ένα σχολικό περιβάλλον απωθητικό… Ειδικά δε, όταν μιλάμε για μικρά παιδιά και έφηβους στην πιο κρίσιμη περίοδο της ζωής τους.
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση δεν λείπουν οι αντιστάσεις. Ως ΣΥΡΙΖΑ εργαζόμαστε να συγκροτηθούν σε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο υπεράσπισης της δημόσιας Παιδείας, ικανό να ανατρέψει στην πράξη τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης. Όπως έγινε πρόσφατα με τις κάμερες στην τάξη παρουσία των μαθητών, τη χρήση των οποίων απέτρεψε σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα.
*Ο Νίκος Φίλης είναι Τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ και Βουλευτής Α΄Αθηνών
