Η αίσια έκβαση της μαραθώνιας δημοπρασίας για τις τηλεοπτικές άδειες, δεν αποτέλεσε μόνο, μια, συμβολική και ουσιαστική, νίκη της κυβέρνησης.
Για όσους θέλουν να βλέπουν τα πράγματα, πέρα από κομματικές παρωπίδες, η ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου, αποτέλεσε μια νίκη της πολιτικής. Ας μη γελιόμαστε: Το αρρύθμιστο τηλεοπτικό τοπίο, που διαμόρφωνε και επέτρεπε συνθήκες αδιαφάνειας και ανομίας, λειτουργούσε ως ο ιδανικός «βιότοπος» για την άνθηση της διαπλοκής, που επέτρεπε σε οργανωμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, να αποκτούν δυσανάλογη δύναμη, κυριαρχώντας και επί της πολιτικής εξουσίας. Ακόμη ηχεί στ’ αυτιά μας, η κυνική, όσο και αυτάρεσκη παραδοχή, ενός μιντιάρχη, εκ των χαμένων της δημοπρασίας, ότι είχε τη δύναμη να επιβάλει υπουργούς της αρεσκείας του, στις κυβερνήσεις. Η πικρή ιστορία του «βασικού μετόχου», επί κυβέρνησης Καραμανλή, κατέδειξε ότι το «τέρας της διαπλοκής» είχε αποκτήσει και διεθνή, τουλάχιστον ευρωπαϊκά, «πλοκάμια», αφού κατάφεραν να ακυρώσουν το νόμο της εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης, χρησιμοποιώντας ως «όχημα», την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ακριβέστερα κάποιους διεφθαρμένους αξιωματούχους και υψηλόβαθμους υπαλλήλους, όπως έχουμε εκθέσει και σε προηγούμενα κείμενα. Είχε καταστεί, επομένως, σαφές ότι αυτή η υπερεξουσία επιχειρηματιών, που μπορούσαν να επιβάλουν την πολιτική ατζέντα μέσω των τηλεοπτικών τους διαύλων, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη μονοπωλιακή νομή των δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών, συνιστούσε, πέραν των άλλων, θεσμική ανωμαλία. Η διαπίστωση αυτή, άλλωστε, είχε οδηγήσει στην, με συναινετική-ευρεία πλειοψηφία, προσθήκη Συνταγματικής διάταξης (άρθρο 14, παρ. 9), για τη θέσπιση ασυμβίβαστων, ως προς τους κατόχους των μέσων ενημέρωσης, απόρροια της οποίας υπήρξε και ο νόμος της κυβέρνησης Καραμανλή.
Έπρεπε, επομένως, να αποκατασταθεί η θεσμική ισορροπία, που σήμαινε ότι, πέρα από την επαναφορά της νομιμότητας, στη λειτουργία των τηλεοπτικών διαύλων, θα έπρεπε να αποκατασταθεί και η «χαμένη τιμή» της πολιτικής, που εμφανιζόταν, σε πολλές περιπτώσεις, να ενεργεί «κατ’ εντολή» της διαπλοκής. Αυτό το νόημα είχε άλλωστε και ο τρόπος διεξαγωγής του διαγωνισμού, που έδειχνε την κυβέρνηση να επιβάλει τους κανόνες του παιχνιδιού, ακόμη και «τσαλακώνοντας» τους μέχρι πρότινος πανίσχυρους μιντιάρχες. Αλλωστε, στην πολιτική, οι συμβολισμοί έχουν την αξία τους. Αυτό το νόημα δεν είχε και η φήμη, πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής άφηνε ακόμη και τον πανίσχυρο Ωνάση, να περιμένει ώρα πολλή, έξω απ’ το γραφείο του, πριν τον δεχθεί;
