Περίμενα ότι ο νέος εκκωφαντικός «κώδων» για το εφιαλτικό δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος, θα αφύπνιζε τους υπευθύνους για την τύχη της χώρας μας, η οποία το 2050, όπως ήδη είχαμε προειδοποιήσει και σε σχόλιό μας πριν από ένα ακριβώς μήνα (στις 24 Αυγούστου 2015), θα είναι μια έρημη περιοχή, θα είναι μια περιοχή μεσήλικων και γερόντων, χωρίς σχολεία και χώρους εργασίας, χωρίς πραγματικό οικονομικά πληθυσμό.
Τον νέο «κώδωνα» χτύπησαν τα στοιχεία έρευνας που πραγματοποιήθηκε για τις δημογραφικές προοπτικές της χώρας και που διεξήγαγε ο ερευνητικός οργανισμός διαΝΕΟσις. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, ο πληθυσμός της Ελλάδας την 1η Ιανουαρίου ήταν 10.800.000 έναντι 11.100.000 το 2011, δηλαδή είναι μειωμένος κατά 300.000 άτομα, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη μετά από το 1951, ενώ το 2050 θα είναι μειωμένος κατά 800.000 έως και 2.500.000 σε σχέση με σήμερα, σύμφωνα με οκτώ διαφορετικά σενάρια!
Το πιο αισιόδοξο προβλέπει συρρίκνωση κατά 800.000 άτομα, με αυξανόμενη γήρανση της ελληνικής κοινωνίας. Η διάμεσος ηλικία (δηλαδή η ηλικία όπου οι μεγαλύτεροι αυτής είναι ίσοι σε αριθμό με τους μικρότερους), θα φτάσει το 2050 τα 49-50 έτη, από 44 που είναι σήμερα και 26 το 1951. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας (από 3 μέχρι 17 ετών) θα μειωθούν από 1.600.000 σήμερα σε 1.400.000 (αισιόδοξο σενάριο) έως 1.000.000 (απαισιόδοξο σενάριο) το 2050. Ο πραγματικός οικονομικά πληθυσμός θα σημειώσει καθίζηση και θα μειωθεί κατά 1-1,7 εκατ. άτομα, από 4,7 εκατ. άτομα σήμερα στα 3-3,7 εκατ. το 2050.
Κι ενώ, λοιπόν, οι τρεις παράγοντες που επηρεάζουν τη μεταβολή του πληθυσμού, δηλαδή οι γεννήσεις, οι θάνατοι και η μετανάστευση συνεχώς επιδεινώνονται και τα δύο ισοζύγια, δηλαδή το φυσικό (γεννήσεις- θάνατοι) και το μεταναστευτικό (είσοδοι- έξοδοι) έχουν αρνητικό πρόσημο, όλοι εδώ, κυβερνήσεις, αντιπολιτεύσεις, θεσμοί και πολλοί άλλοι, κατά τα λοιπά λαλίστατοι σε αυτή έρημη (στην κυριολεξία) χώρα, ή άδουν το δικό τους κομματικό, πολιτικό και ιδεοληπτικό «χαβά» ή τυρβάζονται περί τα άλλα που αποφέρουν ψήφους ή εξασφαλίζουν ψήφους ή αποτρέπουν την απώλεια ψήφων.
Με απογοήτευση παραθέτω μερικά λόγια του φλογερού Μακρυγιάννη (με δύο ν!): «Πατρίδα, πατρίδα, ήσουνε άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν» ή: «Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να΄χω στραβός θανά είμαι»! Επίσης: Να΄ρθή ένας να μού ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μού βγάλη και τα δύο μάτια. Ότι αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν η πατρίδα μου είναι αχαμνά, δέκα μάτια να΄ χω, στραβός θανά είμαι»!
