Χάρηκα, για μιαν ακόμη φορά, για τις εύστοχες ξανά επισημάνσεις, αλλά και ρηξικέλευθες ξανά προτάσεις της νέας τριμηνιαίας έκθεσης του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής.
Απογοητεύθηκα όμως ξανά διότι ούτε η νέα, αριστερή αυτή τη φορά, κυβέρνηση Τσίπρα δεν διδάσκεται τίποτε από τα αιώνια παθήματα και παραλείψεις όλων των προηγούμενων, αλλά ούτε ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος, αν είχε διαβάσει αυτή ή και τις προηγούμενες τριμηνιαίες εκθέσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, δεν θα είχε ανακοινώσει τις γνωστές 25 προτάσεις του προγράμματός του για τις οποίες γράψαμε στο προηγούμενο σχόλιό μας.
Παραθέτω μερικά σημεία της έκθεσης αυτής, τα οποία, μολονότι είναι καθαρά αυτονόητα, για τις ελληνικές κυβερνήσεις όλων των εποχών ήταν «πράσινες», «γαλάζιες» και τώρα «κόκκινες» γραμμές υπεράσπισης ή ενίσχυσης του περιβόητου κομματικού οφέλους:
-«Η παράταση της διαπραγμάτευσης (που έπρεπε να είχε τελειώσει τον Οκτώβριο/Νοέμβριο 2015 σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα) είχε σημαντικό κόστος. Έτεινε επίσης να παγιώσει την απαισιοδοξία, δημιουργώντας συνθήκες που αποτρέπουν τη βελτίωση των πραγμάτων αμέσως μετά την αξιολόγηση. Ως προς το κόστος της παρατεταμένης διαπραγμάτευσης που μάλλον έχει υποτιμηθεί έναντι του «πολιτικού οφέλους»: Η ύφεση συνεχίζεται και το 2016, πράγμα που προκαλεί και δημοσιονομικά προβλήματα. Είναι κοινός τόπος ότι σε τροχιά ύφεσης του ΑΕΠ, τα φορολογικά έσοδα μειώνονται και επομένως απειλούνται οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα. Η κατάληξη ήταν νέα φορολογικά μέτρα που όμως είναι αμφίβολο αν θα αποδώσουν. Η δρομολογημένη νέα συμφωνία με τους θεσμούς προβλέπει νέα φορολογικά μέτρα 5,4 δισ. ευρώ και 3,6 δισ. Ευρώ μέτρα υπό αίρεση όπως συζητείται αυτήν τη στιγμή, τα οποία θα ασκήσουν πιέσεις στις αναπτυξιακές προοπτικές».
-Η χώρα είναι αντιμέτωπη με συσσωρευμένες υστερήσεις δεκαετιών (και της περιόδου των προηγούμενων Μνημονίων) στα μεταρρυθμιστικά ζητήματα και με ένα σαθρό υπόβαθρο της δημόσιας οικονομίας – επίσης κληρονομημένο από το παρελθόν.
-Τις προοπτικές της χώρας επηρεάζουν αρνητικά η αμφισημία και οι αναβολές στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων. Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες εδώ, αλλά πιέζει ο χρόνος όπως μπορούμε να το διαπιστώσουμε στην περίπτωση του ασφαλιστικού: Όσο μετατίθενται οι αναγκαίες τομές, τόσο μεγαλώνει ο λογαριασμός που θα πρέπει να πληρωθεί για να γίνει βιώσιμο και περιορίζονται τα περιθώρια για δίκαιη κατανομή των βαρών της προσαρμογής του, παρά τις δημοσιοποιούμενες καλές προθέσεις»
-«Την περίοδο της διαπραγμάτευσης από τον Οκτώβριο 2015 μέχρι σήμερα (Απρίλιος 2016) έγιναν εμφανείς περαιτέρω δυσλειτουργίες στον πεδίο των μεταρρυθμίσεων».
– «Ο κρατικός μηχανισμός δεν έδειξε σε κρίσιμα μεταρρυθμιστικά ζητήματα την απαραίτητη συνοχή».
-«Η παράταση της ύφεσης έκανε επιτακτικότερη την ανάγκη επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων εντός του γενικού πλαισίου του τρίτου Μνημονίου που ψήφισε με διευρυμένη πλειοψηφία η Βουλή τον Αύγουστο 2015. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει υπαρξιακό ζήτημα για τη χώρα.
-«Το κράτος προχωρεί σε εξοικονομήσεις στα λάθος σημεία: αναστέλλοντας την αποπληρωμή των προμηθευτών του και τις επιστροφές φόρων και συγκρατώντας ή περιορίζοντας τις επενδυτικές του δαπάνες. Με τον τρόπο αυτό υποσκάπτει την παραγωγική οικονομία».
Χρειάζονται κι άλλα;
