Πρόκειται για δύο εισηγήσεις – εκθέσεις της Κομισιόν με εντελώς διαφορετικό μήνυμα που αξίζουν προσεκτικής παρατήρησης. Η πρώτη αφορά στην Ελλάδα που έχει τον χαρακτήρα του «καλού μπάτσου» και η άλλη αφορά στην Ιταλία και είναι ο «κακός μπάτσος» κατά τη γνωστή πρακτική και ρύση.
Μετά τη συνεδρίαση εκεί στις Βρυξέλλες οι γραφειοκράτες, διά στόματος Μοσκοβισί, εισηγήθηκαν για το ελληνικό ζήτημα, την κατάργηση του μέτρου της περικοπής των συντάξεων ως δημοσιονομικά αχρείαστο, ως υφεσιακό και ως αντικοινωνικό, όπως το χαρακτήρισαν. «Θα έβαζε 1,4 εκατομμύρια συνταξιούχους σε κίνδυνο φτώχειας. Δεν το θέλαμε, δεν χρειάζεται», ανέφερε ο επίτροπος και θεωρεί επίσης ότι η εισήγηση της Κομισιόν θα περάσει χωρίς προβλήματα από το Eurogroup της 3ης Δεκεμβρίου.
Είναι μια θετική για την Ελλάδα εξέλιξη προφανώς. Γιατί όμως αυτή η αλλαγή από πλευράς γραφειοκρατών; Κατ’ αρχήν έχει μια οφθαλμοφανή στόχευση. Το παράδειγμα της Ελλάδας χρησιμοποιείται από τους γραφειοκράτες για την εξαγωγή συγκεκριμένων πολιτικών μηνυμάτων με αποδέκτες το σύνολο της ευρωπαϊκής επικράτειας αλλά κυρίως τα «κακά παιδιά» που εδρεύουν στην κεντρική και βορειοανατολική Ευρώπη. Τι λέει το μήνυμα του Μοσκοβισί; Ότι η υπόθεση της Ελλάδας είναι ένα πολιτικό μάθημα για όλους.
Οι κόποι και οι προσπάθειες των Ελλήνων αλλά και πρωτίστως το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα των Βρυξελλών, αποδίδει καρπούς! Και όχι μόνον δημοσιονομικά αλλά και στο ευρύτερο πεδίο της οικονομικής ανάπτυξης. Δηλαδή, με άλλα λόγια, είναι σωστή η συνταγή των Βρυξελλών! Και για να το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον, ο Μοσκοβισί, άφησε να εννοηθεί ότι ανοίγει ο δρόμος για να καταργηθούν τα μέτρα που έχουν ήδη νομοθετηθεί.
Βέβαια πρόκειται για μια εντελώς ασαφή δήλωση αλλά έχει την αξία της. Στην έκθεση της Κομισιόν υπάρχει και το αντίστοιχο συμπέρασμα: «…το σχέδιο προϋπολογισμού που υπέβαλε η Ελλάδα για το 2019 εξασφαλίζει τη συμμόρφωση με τη δέσμευσή της να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5 % του ΑΕΠ». Βέβαια δεν θα ασχοληθούμε με τους «αστερίσκους» και τις «υποσημειώσεις» της μεταμνημονιακής έκθεσης διότι αυτό είναι φυσιολογική εξέλιξη, με τόσες εκκρεμότητες που υπάρχουν από ελληνικής πλευράς.
Και αν τα παραπάνω μπορούν να χαρακτηριστούν «θετικά νέα» έρχεται η περίπτωση της Ιταλίας και σκιάζει τον ορίζοντα. Χρησιμοποιώντας την Ελλάδα ως το καλό παράδειγμα η Κομισιόν, αποφασίζει να ανοίξει πόλεμο με την Ρώμη. Και αυτό είναι ξεκάθαρο από την έκθεσή της για τον εν μέρει διορθωμένο προϋπολογισμό της Ιταλίας. «Η ανάλυσή μας υποδηλώνει πως το κριτήριο του χρέους πρέπει να θεωρηθεί πως δεν τηρείται. Συμπεραίνουμε ως εκ τούτου πως η έναρξη της διαδικασίας για το υπερβολικό χρέος είναι δικαιολογημένη», αναφέρεται στην έκθεση της Κομισιόν για το ιταλικό χρέος.
«Με αυτό που η ιταλική κυβέρνηση έχει βάλει το τραπέζι, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει κίνδυνος η χώρα να βυθισθεί στην αστάθεια…Η εκκίνηση μίας ” διαδικασίας υπερβάλλοντος ελλείμματος” με βάση το χρέος είναι δικαιολογημένη», ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόφσκις. Τι σημαίνει αυτό; Επιβολή οικονομικών κυρώσεων κατά της Ιταλίας.
Η Κομισιόν επέλεξε τον δρόμο της σύγκρουσης για τους ευνόητους λόγους. δεν επιθυμεί ουδόλως, το παράδειγμα της Ιταλίας να βρει μιμητές. Και επιπροσθέτως, αν η Ρώμη, πετύχει τους στόχους της με βάση το πρόγραμμα της ιταλικής κυβέρνησης τότε υπάρχει σοβαρό ζήτημα αξιοπιστίας στα δημοσιονομικά προγράμματα που εφαρμόζει στις χώρες της Ε.Ε. το διευθυντήριο των Βρυξελλών.
Στην πραγματικότητα οι Βρυξέλλες επιχειρούν να τεστάρουν τους Σαλβίνι – Ντι Μάιο να δουν τις αντιδράσεις τους και κατόπιν θα αποφασίσουν αν τραβήξουν το παιχνίδι στα άκρα. Τότε πραγματικά μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά με άγνωστες εξελίξεις. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την τρίτη οικονομία του ευρώ. Και το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε.
Απόστολος Ρόσσιος
