Το σοκ σε όλο τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας από την πρόταση της εισαγγελέως στη δίκη της Χρυσής Αυγής παραμένει νωπό, παρότι η απόφαση του δικαστηρίου μπορεί να είναι ανεξάρτητη από την πρόταση του κάθε εισαγγελέα.
Σε απλά ελληνικά, η εισαγγελέας, ουσιαστικά «βγάζει» λάδι την ηγεσία της νεοναζιστικής οργάνωσης, υιοθετεί την εκδοχή ότι ο Ρουπακιάς μόνος του δολοφόνησε τον Φύσσα, βάζει στην άκρη όλες τις ενδείξεις και τις καταθέσεις που έχουν ξεδιπλωθεί τα 4,5 χρόνια της δίκης και δείχνουν την πολυπλόκαμη δράση της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής συμμορίας. Αγνοούνται ακόμη και τα αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα που έχουν καταγραφεί μετά τη δολοφονία Φύσσα και δείχνουν ότι η ενημέρωση για όσα έγιναν πριν 75 μήνες στοΚερατσίνι έφτασε πολύ «ψηλά» στην οργάνωση.
Πέραν αυτών, η εισαγγελέας έρχεται να ανατρέψει αυτό που με πολύ κόπο έχει καταστεί συλλογικό κτήμα της κοινωνίας: ότι, δηλαδή, οι χρυσαυγίτες δεν είναι απλοί ακροδεξιοί, αλλά εγκληματίες. Ότι ο νεοναζισμός είναι εγκληματογόνος θεωρία. Ότι είναι άλλο να λές «έξω οι ξένοι» και άλλο να διοργανώνεις τάγματα εφόδου για να τους διώξεις μόνος σου.
Αν ισχύσει η πρόταση της εισαγγελέως, λοιπόν, τα φίδια μπορεί να ξαναβγούν από το λαγούμι τους. Ήδη, διάφοροι ήδη πανηγυρίζουν ψελλίζοντας συνθήματα περί «δικαίωσης». Και στην περίπτωση αυτή, θα ανοίξει εκ νέου ο δρόμος για την επαναλειτουργία των «ταγμάτων εφόδου», αλλά και για την επανεμφάνιση των νεοναζί εκεί που γιγάντωσαν την επιρροή τους: στα σχολεία, στις γειτονιές και όπου αλλού μπορούν να βρουν εύκολα «θύματα», να εκμεταλλευθούν τον πόνο, τη δυστυχία, την άγνοια και την ανασφάλεια.
Η εισαγγελική πρόταση, μ’ άλλα λόγια, προφανώς και έχει πολιτικές επιπτώσεις, έστω κι αν η ίδια η εισαγγελική λειτουργός δεν μπορεί να κατηγορηθεί πως είχε τέτοια πρόθεση. Η πρόταση έρχεται να αμφισβητήσει την πορεία προς την «κανονικότητα», που ήταν η σταδιακή απομόνωση των νεοναζί όσο πλήθαιναν τα «μαργαριτάρια» που προέκυπταν κατά την ακροαματική διαδικασία. Και αυτή η πορεία προς την «κανονικότητα» κορυφώθηκε με την «έξωση» των νεοναζί από τη Βουλή, στις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Επειδή, λοιπόν, όλα αυτά δεν μπορεί να αμφισβητηθούν τόσο αβασάνιστα, είναι χρέος όλων μας να πάρουμε μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, προκειμένου η Δικαιοσύνη να συνδεθεί ξανά με το λεγόμενο «κοινό περί δικαίου αίσθημα» και να βάλει σε μία σειρά όλα όσα φρικτά αποκαλύφθηκαν αυτά τα 4,5 χρόνια στο δικαστήριο…
