Ειλικρινα δεν ξέρουμε τι είναι πιο σοκαριστικό, από την απίστευτη είδηση, που μας έρχεται από την Κολωνία. Η ομαδική, με όλα τα χαρακτηριστικά μιας οργανωμένης και προσχεδιασμένης ενέργειας, επίθεση-σεξουαλική παρενόχληση, από μετανάστες, Βορειοαφρικανικής, όπως εκτιμάται, καταγωγής, εναντίον δεκάδων γυναικών. Η η δήλωση, της, γυναίκας, δημάρχου της πόλης, που σύστησε στις συμπολίτισσες της, να είναι προσεκτικές και, κυρίως, να αποφεύγουν ακόμη και την εξ αποστάσεως επαφή, με μελαμψούς άνδρες!
Υπό άλλες συνθήκες, η δήλωση αυτή, από μία γυναίκα και, μάλιστα, κάτοχο αιρετού αξιώματος, θα προκαλούσε αυτόματη καταδίκη, ως έκφραση ακραία ρατσιστικής αντίληψης και αναβίωσης του απαίσιας μνήμης απαρτχάϊντ. Σήμερα, όμως, κάτω από την επήρεια των όσων προηγήθηκαν, ενδεχομένως να αξιολογείται και ως μια φυσιολογική, αμυντική αντίδραση, απέναντι σε κάτι που μοιάζει, πλέον, ως ευθεία απειλή, όχι σε κάποια πρόσωπα, αλλά στις κοινές πολιτισμικές αξίες, που συνέχουν και συγκροτούν τις κοινωνίες μας. Η ανοχή προς τον άλλο, η απόλυτη αντίθεση προς τη βία και τη μισαλλοδοξία, ο ιδιαίτερος σεβασμός προς τη γυναίκα, ως απολύτως ισότιμης και αυτεξούσιας προσωπικότητας, αποτελούν τον κοινό αδιαπραγμάτευτο κώδικα, ως το ελάχιστο πλαίσιο συμβίωσης, σε ότι αποδεχόμαστε ως δυτικό πολιτισμό. Το προχθεσινό συμβάν, ως χαρακτηριστική εκδήλωση μιας ευρύτερης νοοτροπίας και όχι ως μεμονωμένο συμβάν, θα πρέπει να μας αφυπνίσει, θέτοντας τέρμα σε βεβαιότητες ή αφελείς και ανεδαφικές δοξασίες, περί δυνατότητας αρμονικής συμβίωσης, στο πλαίσιο κάποιων φανταστικών «πολυπολιτισμικών» κοινωνιών. Επί παραδείγματι, ο τρόπος της προχθεσινής επίθεσης, όπως τον περιγράφουν οι ίδιες οι παθούσες, προκαλεί ανατριχιαστικούς συνειρμούς, με την προ ετών βάναυση επίθεση στην άτυχη κοπέλα, στην Πάρο. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο περιστατικών είναι πως ο ή οι δράστες, δεν επεδίωκαν, απλώς, μια πρόσκαιρη ικανοποίηση, αλλά προφανής στόχος τους ήταν ο εξευτελισμός της γυναικείας προσωπικότητας, ως, προφανώς, κατώτερου ή και εξ ορισμού αμαρτωλού όντος, για το οποίο, το μόνο αποδεκτό συναίσθημα, είναι το ΜΙΣΟΣ. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό, δηλαδή το ΜΙΣΟΣ, διέκριναν και οι κοπέλες, που περιέγραψαν την επίθεση, στην Κολωνία. Δεν πρόκειται δε για μια μεμονωμένη αντίληψη, κάποιων εξτρεμιστών τύπου ISIS, αλλά θεσμοθετημένες πρακτικές, στις αντίστοιχες χώρες, όπως η μαστίγωση ή και ο λιθοβολισμός γυναικών, που κατηγορούνται για μοιχεία, κυκλοφορούν με ακάλυπτο πρόσωπο ή οδηγούν αυτοκίνητο!
Είναι καιρός, επομένως, να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, μπας και προλάβουμε τα χειρότερα και αναρωτιόμαστε μετά για τη νέα άνοδο ακροδεξιών-ρατσιστικών τάσεων.
