Σ’ ένα ιδιότυπο σκωτσέζικο ντους εξελίχθηκε τελικώς η στάση των εργοδοτικών οργανώσεων απέναντι στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. πάντως αφότου αυτή ολοκλήρωσε – την προσγείωσή της στην οικονομική πραγματικότητα των μέσων 2016 – ας πούμε με την διαβόητη “πρώτη αξιολόγηση” του Μνημονίου-3. Η οποία όμως ήταν αφενός κάτι πολύ περισσότερο αφού απορρόφησε την μηδέποτε ολοκληρωθείσα τελική αξιολόγηση του Μνημονίου-2 (“μέηλ Χαρδούβελη”, θυμάστε μήπως;) και κάτι σαφώς λιγότερο αφού άφησε “ουρές” για την δεύτερη αξιολόγηση το φθινόπωρο (Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας και εγγύησης ακαταδίωκτου των μελών της διοίκησής του, δίπλα τα εργασιακά/συνδικαλιστικά).
Ήδη απο τις συμφωνίες του 2015 με τους “εταίρους”, ο ΣΕΒ για παράδειγμα – και πάντως ο Θόδωρος Φέσσας, ως Πρόεδρος του Συνδέσμου – τήρησε μια στάση όλο και πιο υποστηρικτική. υποστηρικτική των αποφάσεων της Κυβέρνησης, της πρόσδεσης δηλαδή στο άρμα της “Ευρώπης” ειν’ αλήθεια. υποστηρικτική της προσέλευσης στην λογική των μεταρρυθμίσεων. Κάποια στιγμή – την προπερασμένη βδομάδα θάταν με αφορμή τα “Ποσειδώνια” όπου παραβρέθηκε με θετικές τοποθετήσεις και ο Αλέξης Τσιπρας – ήρθε και η ΕΕΕ/η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών με εποικοδομητική διάθεση (“Η ελληνική πολιτεία, η οποία γνωρίζει την στρατηγική, οικονομική και κοινωνική διάσταση της Ελληνικής ναυτιλίας θα σταθεί σύμμαχος στην προσπάθεια του εφοπλισμού” κατά Θ. Βενιάμη. Τότε όμως… ο ΣΕΒ ανέκρουσε πρύμναν αναφωνώντας ότι “είναι κρίμα που η Ελλάδα έχει κατρακυλήσει τόσο χαμηλά” καθώς και το ακόμη αιχμηρότερο “πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές που ο λαός ζούσε με ψέματα και αυταπάτες […] ο κόσμος θέλει δουλειές, αξιοπρέπεια, σταθερότητα”.
Τώρα, όμως πάλι με φιλοξενούμενο του ΣΕΒ τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (κατά Τσίπρα “αληθινό φίλο της Ελλάδας”) ο οποίος έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι “Ελλάδα και Ευρώπη πανε μαζί” και ότι είναι “παράλογη η λογική όσων ήθελαν η Ελλάδα να απομακρυνθεί απο το ευρώ” ο Σύνδεσμος το πήγε πιο ολοκληρωμένα. Πώς; “Το Ελληνικό ζήτημα δεν σηκώνει άλλες αναβολές, από κανέναν. Κάντε την δουλειά σωστά και κάντε το τώρα!”. Ήρθε αυτή η αποστροφή Φέσσα μετά από μια επισήμανση ότι με τα υφεσιακά μέτρα του συμφωνημένου Προγράμματος (μια στο καρφί!) και με την ανόρεχτη εφαρμογή του, με άρνηση της Κυβέρνησης να αναλάβει την ιδιοκτησία του (μια στο πέταλο!) ανάπτυξη δεν πρόκειται να δούμε.
Ολα ωραία και καλά, αυτά. Ομως… να αποφασίζαμε λιγάκι, πού ισορροπεί εν τέλει το πράγμα;
