Ο αντισυμβατικός τρόπος, με τον οποίο ο Αλέξανδρος Βέλιος να περάσει στην άλλη όχθη, πέραν του ότι ήταν εναρμονισμένος με το υπόδειγμα της ζωής του, ανέδειξε και ένα μείζον ζήτημα, που μέχρι τώρα… σπρώχναμε κάτω απ’ το χαλί.
Ο λόγος, φυσικά, για το ζήτημα της ευθανασίας, που, ενώ προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει, στην πραγματικότητα αποτελεί στοιχείο της καθημερινότητας, στο πεδίο της υγείας, ειδικότερα δε σε περιπτώσεις ανίατων ασθενειών.
Όπως δε αναγνώρισε διακεκριμένος γιατρός, με δεκαετή επιστημονική εμπειρία, σε σχετική τηλεοπτική έρευνα, σε καθημερινή, σχεδόν, βάση, ο ίδιος και οι συνάδελφοι του, βρίσκονται αντιμέτωποι με τις εκκλήσεις ασθενών τους, που βρέθηκαν στη θέση του Αλέξανδρου Βέλιου και ανταποκρίθηκαν, στο μέτρο του δυνατού, αλλά ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν, υπό συνθήκες μυστικότητας, γιατί, απλούστατα, η «υποβοηθούμενη ευθανασία», αποτελεί ποινικό αδίκημα και όχι μόνο στη χώρα μας.
Το άρθρο 300 του Ποινικού Κώδικα είναι απολύτως σαφές, αφού προβλέπει πως «όποιος αποφάσισε και εκτέλεσε ανθρωποκτονία ύστερα από σπουδαία και επίμονη απαίτηση του θύματος και από οίκτο γι’ αυτόν, που έπασχε από ανίατη ασθένεια, τιμωρείται με φυλάκιση». Προκύπτει, επομένως, από τη γραμματική και μόνο διατύπωση, ότι η ποινική παράβαση ισχύει έναντι οποιουδήποτε και όχι μόνο του θεράποντα γιατρού.
Αφορά δε και τις δύο μορφές, είτε της ενεργητικής ευθανασίας, που συνίσταται στη χορήγηση κάποιου θανατηφόρου σκευάσματος, είτε της παθητικής, που εξαντλείται στη διακοπή χορήγησης οποιασδήποτε ιατρικής βοήθειας, που θα διατηρούσε τον ασθενή στη ζωή. Προσοχή, όμως: Το θέμα, ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό, ώστε να είναι δυνατή η λύση του, με μια απλή κατάργηση ή τροποποίηση της ποινικής διάταξης.
Απόδειξη τούτου, το γεγονός ότι η ευθανασία ασκείται νόμιμα, μόνο σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες, στις Ηνωμένες Πολιτείες δε, σε πέντε, μόνο, πολιτείες. Αλλά και εκεί, ασκείται υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις, ιδιαίτερα για τους αλλοδαπούς, ως προς την κάθε χώρα, πολίτες. Όμως, έχει ανοίξει, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκή κλίμακα, η συζήτηση, κάτι που πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα, πλέον. Το ευτύχημα είναι πως, χάρη στον Αλέξανδρο Βέλιο, φάνηκε να συμφιλιώνεται και η Εκκλησία με την ιδέα.
Αλλωστε, ιστορικά, ο πρώτος που μίλησε για ευθανασία, στον 17ο αιώνα, ήταν ο κορυφαίος θεολόγος και εμβληματική μορφή του Διαφωτισμού, ο Ευγένιος Βούλγαρις…
