Για την αποξένωση των ηγεσιών, στην Ευρώπη, από τους λαούς ακούμε να γίνεται συχνά λόγος, στην αναζήτηση ερμηνειών για τα πολλαπλά αδιέξοδα του ενωσιακού εγχειρήματος.
Τα πράγματα είναι πάντως ακόμη χειρότερα με κάποιους διανοούμενους και στην ημεδαπή. Είναι αυτοί που τους περιγράψαμε στην προχθεσινή μας παρέμβαση, με άλλη αφορμή, ως εκφραστές μιας μεταμοντέρνας «πεφωτισμένης δεσποτείας». Είχαμε άλλη μια ευκαιρία να «θαυμάσουμε» την «οξυδέρκεια» τους, στην περίπτωση του Brexit.
Οι άνθρωποι είναι τόσο «ερωτευμένοι με τον εαυτό» τους, ώστε να αρνούνται να παραδεχθούν τις αλλεπάλληλες αποτυχημένες προβλέψεις τους. Στην αρχή τους έφταιγε ο κος. Κάμερον που, ως πρωθυπουργός, προκήρυξε το δημοψήφισμα. Μετά, όταν είδαν να καταρρίπτεται η βεβαιότητα τους, για το αποτέλεσμα, τα έβαλαν με τους «δημαγωγούς», που παρέσυραν την κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων υπέρ του ΟΧΙ. Στη συνέχεια «πιάστηκαν» από το οριακό αποτέλεσμα, για να κατασκευάσουν νέο αφήγημα.
Ότι, τάχα μου, οι Βρετανοί ψηφοφόροι «μετανόησαν», όταν διαπίστωσαν έντρομοι, τις κατακλυσμιαίες συνέπειες της επιλογής τους. Επί μήνες μας «βομβάρδιζαν» με δήθεν εμπιστευτικές πληροφορίες, για έρευνες που καταδείκνυαν τη μεταστροφή. Μετά άρχισε η διακίνηση σεναρίων, για συλλογή υπογραφών, που ομοίως πιστοποιούσαν την αλλαγή διάθεσης των Βρετανών πολιτών.
Ταυτόχρονα είχε εξαπολυθεί μια πρωτοφανής εκστρατεία κατά της κας. Μέι, για να φτάσει στα όρια του μπούλινγκ, εναντίον του κου. Τζόνσον. Τους κατηγορούσαν, άκουσον-άκουσον, γιατί υλοποιούσαν την εντολή του βρετανικού λαού. Πως τολμούσαν, αφού δεν είχαν τη λαϊκή νομιμοποίηση. Το ότι ο κος. Τζόνσον επιμόνως ζητούσε την προσφυγή στο λαό, έκαναν πως δεν το άκουγαν.
Ελα όμως που ήρθε και αυτή η ώρα και ο βρετανικός λαός επικύρωσε με τον πιο εμφαντικό τρόπο, την επιλογή του Brexit, υπερψηφίζοντας όσους είχαν ταχθεί υπέρ. Και δε «σείστηκε το καταπέτασμα του ναού», όπως δεν είχε συμβεί στα καθ` ημάς, μετά την καταψήφιση του «σχεδίου Ανάν».
Εκτός εαυτού πλέον οι «πεφωτισμένοι» άρχισαν, χρησιμοποιώντας ακόμη και χυδαία φρασεολογία, το βρετανικό λαό. Η λέξη «ανώριμος» είναι η πιο ανώδυνη που έχει ακουστεί. Μα, αγαπητοί τη λύση έχει προ πολλού υποδείξει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Ας αλλάξουμε λαό, αφού δεν εννοεί ο ίδιος να αλλάξει.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
