Μην παίζετε, πάλι, με τον χρόνο

Και τώρα, τώρα που κουτσά-στραβά ξεκίνησε και το 2017, θα ξαναρχίσει – πιστέψτε μας! – το γνώριμο παιχνίδι με τον χρόνο. Θα κλείσει, λέει, εντός του Ιανουαρίου η τρέχουσα/δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου-3: την 26η Ιανουαρίου έχουμε Eurogroup, όχι; την δε 12η Ιανουαρίου έχει EuroWorking (όπου θα “ξεπαγώσουν” και τα παγωμένα λόγω εκβιαστικής πρακτικής Σώϋμπλε βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, αφού το EuroWorking Group θα “διαβάσει επισήμως” την επιστολή Τσακαλώτου). Σ’ αυτούς απευθύνεται ο ιδιότυπος κλάδος ελαίας που – μετά την επιστολή του – απηύθυνε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος “ανεβάζοντας” (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τέλους του έτους) την ιδέα ενός “Υπερ-κόφτη” και για μετά το 2018, για την περίπτωση που επιβεβαιώνονται οι ανησυχίες ΔΝΤ περί δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Α, ναι, την ίδια 12η Ιανουαρίου ήταν να έχουμε την Πενταμερή/Πολυμερή, στην Γενεύη για το Κυπριακό, ή ακριβέστερα για τα θέματα ασφαλείας και εγγυήσεων – αν βεβαίως δεν εκτροχιαστούν πρώτα οι διαπραγματεύσεις Αναστασιάδη-Ακιντζή επι της ουσίας (όπως εύχονται ούκ ολίγοι, ώστε να μην κληθούν να σηκώσουν στην Γενεύη τις δικές τους ευθύνες…). Επιστρέφουμε πίσω στα οικονομικά/στις σχέσεις με τους “εταίρους”. Μέσα στο πρώτο 3μηνο της χρονιάς, εκτιμά ο Δημήτρης Τζανακόπουλος – που δεν τόχει ιδιαίτερα με τα Οικονομικά, όμως εκπρόσωπος είναι άρα… “κάτι” δεσμεύει – θα επιχειρηθεί δοκιμαστική έξοδος στις αγορές. Της Ελλάδας. Στο πρώτο 3μηνο του 2017 αναφέρεται, το τσεκάραμε, γιατί αν εννοούσε το πρώτο 3μηνο του 2018 θα έβγαζε κάποιο νόημα! Από που αυτού του είδους η αισιοδοξία; Α, μπορεί να είναι επειδή κάπου τον Φεβρουάριο-Μάρτιο έχουμε κάποια λιανοτάρια από πληρωμές προς ESM και ΔΝΤ (από μέσα Ιανουαρίου μέχρι μέσα Μαρτίου κάτι σαν 1,6 δις +285 εκατ), κι άλλο 1,5 δις προς ΕΚΤ. Ή επειδή στον Μάρτιο θεωρούμε ότι λειτουργεί time-line για εισδοχή της Ελλάδας στην πολυπόθητη πιστωτική χαλάρωση της ΕΚΤ/του Μάριο Ντράγκι (που, βέβαια, μάλλον επάνω της έχουν στηριχθεί υπερβολικά μεγάλες προσδοκίες: φοβούμεθα ότι, τελικώς, μονάχα μια ανάσα στο βουνό των “κόκκινων δανείων” θα δοθεί στις τράπεζες- σκιές μας).

Ας μας επιτραπεί να σημειώσουμε ότι όλη αυτή η συγκέντρωση χρονικών ορίων περί τον Μάρτιο έχει λιγάκι μπλέξει επιθυμίες με γνήσιες προθεσμίες. Εκτός πια κι αν σαν φόντο λειτουργεί ότι μετά τον Μάρτιο εξαντλείται το – κατά συνταγματολογική ερμηνεία – 18μηνο μέσα στο οποίο τυχόν εκλογές θα γίνονταν με λίστα, και όχι με σταυρό (ως γνωστόν, ο σταυρός βάζει νέφτι στους υποψηφίους, να τρέχουν να μαζέψουν ψηφαλάκια).

Μετά απ’ αυτήν την συσσωμάτωση χρονικών ορίων, το ενδιαφέρον θα το δούμε να στρέφεται στο τέλος του δεύτερου 6μήνου – ή μάλλον μέχρι το δεύτερο 10ήμερο του Ιουλίου. Άλλωστε, όταν από Βρυξέλλες ακούστηκε ότι γίνονται δεκτές οι επεξηγήσεις της επιστολής Τσακαλωτου όλοι κάπου εκεί θεώρησαν ότι τέθηκε το επόμενο απώτατο όριο. Γιατί; Α, επειδή μέσα σε μια βδομάδα – από 17 έως και 20 Ιουλίου – η Ελλάδα οφείλει σκάρτα 4 δις στην ΕΚΤ, συν 2 δις σε ομόλογα εις χείρας ιδιωτών, συν σχεδόν 300 εκατ. προς ΔΝΤ. Αν, λοιπόν, οι οφειλές του χειμώνα και της άνοιξης βγαίνουν κάπως – πώς; με το υπερπλεόνασμα που πάει να καταγραφεί στο κλείσιμο του 2016, συν κάποιες “εύκολες” καθυστερήσεις πληρωμών: μαθημένα τα βουνά από χιόνια! – τα 6,3 δις του καλοκαιριού δεν προκύπτουν με τίποτε… Τι τα αραδιάζουμε όλα αυτά; Γιατί έχουμε την σαφέστατη αίσθηση ότι θα αρχίσουν πάλι να παίζουν όλοι με τον χρόνο. Όλοι: Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση σ’ εμάς. ΔΝΤ και Ευρωπαίοι “εταίροι” σ’ αυτούς. Σώϋμπλε και οι άλλοι. Συν… οι εκλογές σε Ολλανδία και Γαλλία και πάλι Γαλλία και ίσως Ιταλία και φθινόπωρο Γερμανία. Το κόστος; Α, αυτό στην Ελληνική οικονομία! Και Κοινωνία.