Την Πέμπτη στο Βραχάτι θα γίνει η ταφή του σπουδαίου Μίκη Θεοδωράκη, σύμφωνα με πληροφορίες από το οικογενειακό περιβάλλον του μουσικοσυνθέτη.
Οπως αναφέρουν οι πληροφορίες, ο Μίκης Θεοδωράκης θα ταφεί στο μέρος όπου είχε το εξοχικό του σπίτι, για να είναι κοντά στην κόρη του, Μαργαρίτα, και στη σύζυγό του, την 94χρονη Μυρτώ Αλτίνογλου.
Μετά την πάροδο τριετίας, η σορός του θα μεταφερθεί στο Γαλατά Χανίων, όπως ήταν η τελευταία επιθυμία του Μίκη Θεοδωράκη.
Μίκης Θεοδωράκης: Σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα η σορός του
Σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα θα εκτεθεί η σορός του Μίκη Θεοδωράκη, στη Μητρόπολη Αθηνών, ενώ οι σημαίες θα κυματίζουν μεσίστιες σε όλα τα δημόσια κτίρια.
Στη διάρκεια του τριήμερου εθνικού πένθους, που κήρυξε ο Πρωθυπουργός για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, αναστέλλονται, επίσης, οι δημόσιες εορταστικές εκδηλώσεις.
Την απόφαση έλαβε ο υπουργός Εσωτερικών, Μάκης Βορίδης λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του νόμου 851/1978 «Περί της Εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών και του Διακριτικού Σήματος του Προέδρου της Δημοκρατίας».
Παράλληλα, η οικογένεια του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη ανέφερε σε ανακοίνωσή της ότι η σορός του θα εκτεθεί σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα και πως η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την Πέμπτη στις 15:00 στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών.
Όπως αναφέρεται, συγκεκριμένα, σε ανακοίνωση της οικογένειας:
Η σορός του Μίκη Θεοδωράκη θα εκτεθεί σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών
- Τρίτη 7/09 και Τετάρτη 8/09 από τις 10:00 π.μ. έως τις 19:00 μ.μ.
- Και την Πέμπτη 9/09 από τις 10:00 π.μ. έως τις 14:00 μ.μ.
Πλήθος κόσμου έξω από το σπίτι του τον αποχαιρέτισε με λουλούδια και χειροκροτήματα
Κλίμα βαθιάς συγκίνησης επικράτησε έξω από το σπίτι του, όταν πλήθος κόσμου, φίλοι, συγγενείς, γείτονες, καλλιτέχνες μετέβησαν στην κατοικία του κορυφαίου δημιουργού, στη συμβολή των οδών Επιφανούς και Γαριβάλδι στο κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να τον αποχαιρετίσουν.
Πολλοί κρατούσαν λευκά και κόκκινα λουλούδια για να πουν το δικό τους “αντίο” στον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 96 ετών, βυθίζοντας στο πένθος τον Ελληνισμό.
Μέχρι στιγμής στο σπίτι του μεγάλου δημιουργού έχουν βρεθεί ο Γιώργος Νταλάρας με τη σύζυγό του Άννα Νταλάρα, ο Γιώργος Λιάνης καθώς και ο Βασίλης Λέκκας.
Η συγκίνηση κορυφώθηκε όταν ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε για την τελευταία του κατοικία. Οι συγκεντρωμένοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, ενώ μεταφερόταν το φέρετρο και φώναζαν “αθάνατος”.
Τη στιγμή που απομακρυνόταν η νεκροφόρα, η Μαρίζα Κωχ αποχαιρέτησε τον Μίκη Θεοδωράκη ρίχνοντας κλαδιά βασιλικού.
Τη σορό συνόδευαν συγγενείς και φίλοι.
Η Μυρτώ, το αγαπημένο σκυλάκι του Μίκη Θεοδωράκη, δεν έχει φύγει λεπτό από το κατώφλι του σπιτιού.
“Να τον αγαπάτε” δήλωσε η κόρη του, Μαργαρίτα
Εμφανώς συγκινημένη η κόρη του, Μαργαρίτα Θεοδωράκη, μιλώντας στους δημοσιογράφους ανέφερε ότι η κατάσταση της υγείας του τις τελευταίες μέρες είχε επιδεινωθεί πολύ.
“Ήταν πολύ καλός άνθρωπος, σπουδαίος άνθρωπος. Να τον αγαπάτε”, τόνισε.
Συναισθηματικά φορτισμένος, ο Γιώργος Λιάνης τόνισε: “Για μένα ήταν πιο ξεχωριστός θα τολμήσω να το πω και από το θάνατο του πατέρα μου. Έζησα κοντά του σαν γιος του. Η απώλεια είναι τεράστια.
Παράλληλα νιώθω και μια χαρά μέσα μου, όχι μόνο λύπη γιατί αυτός ο άνθρωπος που φεύγει τώρα, ήταν τόσο γεμάτος από Ελλάδα που ξεχειλίζει, και αυτή την εισπράττω συνέχεια.
Είμαι γεμάτος από την Ελλάδα του Μίκη, από τον ίδιο τον Μίκη. Στεναχωριέμαι αλλά ταυτόχρονα είμαι πολύ περήφανος, χαρούμενος γιατί ξέρω ότι έφυγε ο τελευταίος επιφανής Έλληνας, γιατί αυτό ήταν ο Θεοδωράκης αλλά οι Έλληνες ξέρουν κι έχουν τρόπους να τιμούν τους μεγάλους απόντες”.
“Ήταν ένας άνθρωπος με μυαλό, ένας πολύ καλός άνθρωπος. Το μυαλό του ήταν ξουράφι”, ανέφερε ο Δημήτρης Δούγιας, που για 45 χρόνια ερχόταν κάθε πρωί και του έφερνε εφημερίδες.
“Από χθες διεκόπη η συνεργασία και μου είπαν να μην ξαναφέρω”, πρόσθεσε ο ίδιος.
Οι τελευταίες στιγμές του Μίκη Θεοδωράκη
Σύμφωνα με την ΕΡΤ, τις τελευταίες δέκα ημέρες η υγεία του Μίκη Θεοδωράκη παρουσίασε αιφνιδιαστική επιβάρυνση.
Ο ίδιος αρνήθηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, καθώς επιθυμούσε να αφήσει την τελευταία του πνοή στο σπίτι του, στην οδό Επιφανούς, κάτω από την Ακρόπολη.
Οι γιατροί τον παρακολουθούσαν και του χορηγούσαν οξυγόνο, όμως ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης εξέπνευσε, πλήρης ημερών και ενεργός σχεδόν μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η τελευταία επιθυμία του Μίκη Θεοδωράκη
Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης έφυγε σήμερα σε ηλικία 96 ετών.
Σύμφωνα με ενημέρωση από το ΚΚΕ, η τελευταία επιθυμία του Μίκη Θεοδωράκη, την οποία είχε μεταφέρει στον Δημήτρη Κουτσούμπα, τη γραμματέα του Ρένα Παρμενίδου και τον Πρόεδρο του “Παγκρητίου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη”, Γιώργο Αγοραστάκη, ήταν η νεκρώσιμη ακολουθία και η ταφή να πραγματοποιηθούν στην πατρίδα του, τον Γαλατά Χανίων.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του ΚΚΕ, προαισθανόμενος το τέλος της ζωής του, είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Δημήτρη Κουτσούμπα, δίνοντάς του το στίγμα των τελευταίων του επιθυμιών.
Στην προσωπική του επιστολή στις 5 Οκτωβρίου 2020, προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα, έγραφε: “Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ’ το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα “Μεγάλα Μεγέθη”.
Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής.”
Με την επιστολή του ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης ζητούσε από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να επιληφθεί εκείνος προσωπικά ώστε, όπως έγραφε: “να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων.
Καθώς επίσης βέβαια και όλα αυτά που ήδη έχω ρυθμίσει, σε συνεννόηση με την γραμματέα μου Ρένα Παρμενίδου και τον φίλο και Πρόεδρο του Παγκρητίου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργο Αγοραστάκη”.
Οι καλλιτέχνες λένε το δικό τους “αντίο” στον Μίκη Θεοδωράκη
Ο θάνατος του Μίκη Θεοδωράκη βύθισε στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο. Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών, την Πέμπτη το πρωί.
Οι καλλιτέχνες λένε το δικό τους “αντίο” και αποτίουν φόρο τιμής στον Μίκη Θεοδωράκη, μέσω αναρτήσεων στα social media.
Ο Φοίβος Δεληβοριάς έγραψε σε ανάρτηση υπό τον τίτλο “Ο μόνος άνθρωπος που είδα να πετάει”:
“Δεν θα ξεχάσω ποτέ που οι γονείς μου -ο πατέρας μου δεν αγάπησε ποτέ άλλη μουσική περισσότερο απ’ τη δική του- με πήγαν στο Ηρώδειο 14 χρονών να ακούσουμε το “‘Αξιον Εστί”, που θα παιζόταν για πρώτη φορά εκεί.
Ο Μίκης στα 60 του δεν είχε ακόμα τη χαρά να του παραχωρηθεί το Ηρώδειο. Του το αρνούνταν σθεναρά οι διάφορες εκλεγμένες καρέκλες. Μόλις ξεκίνησε η συναυλία, καταλάβαμε όλοι γιατί.
Πρώτη και τελευταία φορά τη μέρα εκείνη είδα άνθρωπο να πετάει. Δεν ήταν διεύθυνση αυτό, ήταν το πρώτο πέταγμα του ανθρώπου. Ο Μίκης μπορούσε να το κάνει. Και ήθελε να πάρει κι εμάς μαζί. Το ότι άλλες φορές το ελληνικό σώμα τον αντιμετώπιζε σαν Θεό και άλλες φορές ομοθυμαδόν ήθελε να τον εξευτελίσει, δεν οφειλόταν στην όποια ανθρώπινη ανισότητά του. Αλλά στην δική μας σχέση με την πτήση.
Κάποτε -το 2005 νομίζω- πήγαμε μαζί κι ακούσαμε την πρόβα της “Πρώτης Συμφωνίας” του στο Μέγαρο. Δεν έχω δει μεγαλύτερο καλλιτεχνικό παράπονο απ’ αυτό που είχε όσο παρακολουθούσε. Θυμόταν την εποχή που -ανάμεσα σε εξορίες- είχε πρωτογράψει το έργο. Θυμόταν κάθε αρνητική κριτική, κάθε πολιτικο-καλλιτεχνική συνομωσία που του στέρησε τότε τη χαρά και τον έπαινο. “Δεν είχα ενθάρρυνση”, μου έλεγε. “Διαφορετικά, θα είχα προχωρήσει αλλιώς”. Σκέψου να το ακούς αυτό απ’ τον άνθρωπο που έφτασε στο απροχώρητο.
Γυρνώντας στο σπίτι του, περνώντας απ’ του Μακρυγιάννη, μου διηγήθηκε -έτσι όπως ποτέ δεν τα έγραψε- τα δικά του Δεκεμβριανά. Είχε πάλι τόση ζωντάνια και τόσο παράπονο ο λόγος του, που αισθάνθηκα σα να παίζω στο φινάλε του “Αποκάλυψη Τώρα”.
Σαν να είμαι με τον -μεγαλύτερο από τη Ζωή- συνταγματάρχη Κουρτς και να προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω το νόημα της ανείπωτης ελευθερίας του, της βουτηγμένης στο αίμα και στην ομορφιά.
Όταν το βράδυ γύρισα στο σπίτι μου, αισθανόμουν πως η όποια ελευθερία των σημερινών επιλογών μου, η Δημοκρατία στην οποία ζούσα, έγραφα και ανέπνεα, οφειλόταν στην τρελή θυσία της γενιάς του.
Πολλές φορές περνούσα κάτω απ’ το σπίτι του, απέναντι απ’ την Ακρόπολη. Δεν του χτυπούσα το κουδούνι. Μόνος στο αμάξι άκουγα τη μουσική του-σαν ένα είδος χάρτη, κάποια πρωϊνά που το ταξίδι ήταν δύσκολο. Δεν πειράζει που εμείς οι συγκαιρινοί του Έλληνες δεν μπορέσαμε να ακολουθήσουμε την “οδηγία” της Μουσικής του.
Το μέρος όπου καταλήγει η πτήση μας, είναι εκεί. Χαρτογραφημένο. Μια αληθινή Νεφελοκοκκυγία του μέλλοντος. Κάποια στιγμή, από τα σωστά παιδιά -που ίσως σήμερα γεννιούνται- θα ανακαλυφθεί” σημείωσε ο Φοίβος Δεληβοριάς αποχαιρετώντας τον μουσικοσυνθέτη.
Ο Μανώλης Μητσιάς τον χαρακτήρισε ως τον “μέγιστο των Ελλήνων”. Μιλώντας στον ΑΝΤ1 είπε: “Είναι σαν να έφυγε μια κολώνα του Παρθενώνα. Ο Μίκης ήταν η καινούργια μας Ακρόπολη”.
Ο Χρήστος Νικολόπουλος, επίσης, δήλωσε στον ΑΝΤ1 πως “ό,τι και να πω θα είναι λίγο, η προσφορά του είναι τεράστια. Ανέδειξε το ελληνικό τραγούδι παγκόσμια. Είναι μεγάλη η απώλεια του για το ελληνικό τραγούδι”, είπε και συμπλήρωσε πως επρόκειτο για μία “παγκόσμια προσωπικότητα”.
Ο Γιάννης Μπέζος αποχαιρέτησε τον Μίκη Θεοδωράκη με δήλωση του στην ΕΡΤ, καθώς ο ηθοποιός είχε συνεργαστεί πολλές φορές με τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη στο παρελθόν. «Μιλάμε για μια ουσιαστική απώλεια και ένα κλείσιμο μιας πολύ μεγάλης εποχής.
Ήταν ο τελευταίος επιζών από μια γενιά που προσέφερε πάρα πολλά στον τόπο και δεν έχουν αποτιμηθεί ακόμα δεόντως. Δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς μας προσέφεραν αυτοί οι άνθρωποι και ελπίζω κάποτε να το καταλάβουμε.
Είναι πολύ μεγάλη η απώλεια του Θεοδωράκη. Νομίζουμε ότι έφυγε ένας άνθρωπος που ανακατευόταν με την πολιτική ή έκανε κάποιες συναυλίες, το έργο του το εμπεριέχουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ο Μίκης μας έφερε σε επαφή με μεγάλα κείμενα, με μεγάλες μελωδίες και μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι δημιούργησαν μια πολύ μεγάλη εποχή.
Το έργο τους και οι προσωπικότητές τους. Αυτά θα μας ακολουθούν και θα πρέπει να στοιχιζόμαστε πίσω από τέτοιες προσωπικότητες και όχι πίσω από ανόητους. Να συλλυπηθούμε την οικογένεια και ας τον έχουμε και στη μνήμη και στην καρδιά μας» ανέφερε μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Μπέζος.
Ο γιος του αείμνηστου Γρηγόρη Μπιθικώτση μίλησε στο MEGA για τον πατέρα του και τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη. «Όσο ζούμε κι αναπνέουμε θα ακούμε Μίκη Θεοδωράκη, όσο θα υπάρχει Ελλάδα. Οι δυο τους ξεδίψασαν μια ολόκληρη Ελλάδα με τα τραγούδια τους. Οι δυο τους αγαπήθηκαν πολύ. Θυμήθηκα ένα αρχειακό υλικό που ο Μίκης αναφέρει ότι με τον “Γρηγόρη είμαστε συνέταιροι και στη ζωή και στον θάνατο”» δήλωσε μεταξύ άλλων ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και πρόσθεσε:
“Ο Θεοδωράκης ήταν ένας άνθρωπος ανήσυχος που πάντα στη ζωή του έψαχνε. Κουράστηκε, πολεμήθηκε κι έφυγε ήσυχα. Αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι στην Ελλάδα μας, οι άνθρωποι σαν το Μίκη είναι η σημαία μας, η κληρονομία μας, το DNA μας. Και πρέπει να είμαστε όλοι μας πολύ υπερήφανοι, που γεννήθηκε , έζησε και μεγαλούργησε ένας τέτοιος άνθρωπος ανάμεσα μας», τόνισε.
“Όταν έφυγε ο πατέρας μου, ο Μίκης δεν μπορούσε να μιλήσει από τη συγκίνησή του. Οι δυο τους είχαν μια σχέση στοργής. Και είμαι σίγουρος ότι θα ξανασυναντηθούν και θα ξαναδημιουργήσουν. Εμείς δεν θα τα βλέπουμε, αλλά αυτοί θα τα κάνουν. Γνωρίστηκαν παιδιά στην Μακρόνησο. Ο Μίκης σπούδαζε μουσική και γνωρίστηκαν εντελώς συμπτωματικά. Ο πατέρας μου τον είχε αποκαλέσει Μέγα Αλέξανδρο της Ελλάς”, υπογράμμισε.
Στη σελίδα του στο facebook ο συνθέτης Θέμης Καραμουρατίδης αναφέρει :”Ξύπνησα με την είδηση θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη. Και δεν μπορώ κι ούτε θέλω να ελέγξω τα δάκρυα μου. Βαθιά συγκίνηση για έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες, απέραντη ευγνωμοσύνη για το κολοσσιαίο μουσικό έργο και την κοινωνική και πολιτική του επιδραστικότητα.
Δεν θα υπάρξει άλλος Μίκης Θεοδωράκης. Όμως υπήρξε, και ένα κομμάτι της ελπίδας που ένιωσε αυτός ο τόπος ,του ανήκει εις τους αιώνες των αιώνων”, σημείωσε.
“Καλό ταξίδι φίλε, σύντροφε και δάσκαλε. Τώρα μόνο σιωπή…Η Ελλάδα πενθεί. Έφυγε ο Μίκης Θεοδωράκης…”, έγραψε στη δική του σελίδα ο τραγουδιστής Γιάννης Κότσιρας.
“Μίκη μου αγάπη της ψυχής μου. Μορφή Θεϊκή ελληνική. Παρουσία της πατρίδας Σε όλο το κόσμο. Σ’ ευχαριστώ με τη καρδιά και το μυαλό μου, αλλά και με τη γνώση μου, που είσαι η καθοριστικότερη προσωπικότητα της.
Υποκλίνομαι στο βαθύ έργο σου. Που έχει ρίζες στην ελληνική φιλοσοφία στο δίκαιο που έκανες ιδεολογία. Η Ελλάδα χωρίς εσένα στην καθημερινότητα θα ήταν αλλιώς. Με λιγότερη ποίηση, με διαφορετικούς ρυθμούς. Σ’ ευχαριστούμε” σημείωσε ο Γιάννης Ζουγανέλης στην προσωπική του σελίδα στο facebook.
«Δεν έχουμε δύναμη να γράψουμε τίποτα», έγραψαν στο facebook οι Φίλοι του Μίκη Θεοδωράκη- μια σελίδα αφιερωμένη στον κορυφαίο συνθέτη από φίλους και θαυμαστές του, λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση της είδησης του θανάτου του.
O Γιώργος Νταλάρας έγραψε στη δική του σελίδα: «Για λίγο τώρα ΣΙΓΗ».
Μίκης Θεοδωράκης: Η μυστηριακή σχέση με τον πατέρα του -Πώς τού έσωσε τη ζωή, όπως διηγήθηκε ο ίδιος
Ο Μίκης Θεοδωράκης στα 7 του χρόνια, περπατά στα κακοτράχαλα βουνά του Ζαγορίου, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του Γιώργη, ο οποίος, ως δημόσιος υπάλληλος, είχε την εποπτεία για τη διάνοιξη δρόμων στην περιοχή.
«Στις αναμνήσεις ενός κοριτσιού», η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, περιγράφει γλαφυρά μια φωτογραφία του 1932.
«Είναι λοιπόν μία φωτογραφία από τη διάνοιξη κάποιου δρόμου στα Ζαγόρια στην Ήπειρο, το 1932! Ο μικρός, επτά χρονών, είναι ο πατέρας μου.
Πίσω του, με το πιο ψηλό ανάστημα, Κρητίκαρος, ο πατέρας του· ο παππούς μου ο Κρητικός! Τον αγκαλιάζει με το χέρι του τρυφερά στον ώμο, πάντα προστατεύοντάς τον. Πάντα προστατεύοντάς τον σε όλη του τη ζωή.
Ο παππούς μου, ήταν τότε ο Διοικητής της Ηπείρου, τη συγκεκριμένη εποχή, ο υπεύθυνος για τη διάνοιξη δρόμων στα ξεχασμένα απόμακρα Ζαγοροχώρια.
Ο παππούς πρωτοπήγε στην Ήπειρο σκαστός από τον πατέρα του, από την Κρήτη, δεκαέξι χρονών αμούστακο αγόρι, το 1913, για να πολεμήσει τους Τούρκους.
Οι Κρήτες πολεμούν στην Ήπειρο με εθελοντικό σώμα με επικεφαλής τον καπετάν Μάρκο Δεληγιαννάκη.
Τον Φεβρουάριου 1913 η μάχη στο Μπιζάνι ήταν καθοριστική για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της Ηπείρου.
«…σε χτύπησε ο Τούρκος στο Μπιζάνι…» τραγούδησε ο πατέρας μου τον πατέρα του, πολλά χρόνια μετά, στις φυλακές Αβέρωφ, μέσα στο σκοτάδι μιας πολύκαιρης απομόνωσης, την εποχή της Χούντας. Ήταν το 1967.
Κι εμείς μάθαμε Ιστορία.
H «μυστηριακή σχέση» του Μίκη Θεοδωράκη με τον πατέρα του
Ο Μίκης Θεοδωράκης σε επιστολή του προς την Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, η οποία αξιοποίησε το ημερολόγιο των απελευθερωτικών αγώνων «Πολεμικές Σελίδες», του πατέρα του, αποκαλύπτει με ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο την «μυστηριακή σχέση» μαζί του.
«Πρός την Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών
Αθήνα, 17.8.2012
Αγαπητοί φίλοι, Σάς ευχαριστώ θερμά για την τόσο ευγενική σας άπόφαση νά έκδώσετε τις “Πολεμικές Σελίδες” τού Γεωργίου Μ. Θεοδωράκη, πολυαγαπημένου μου πατέρα. ‘Οφείλω νά σάς πώ ότι τό κείμενο αυτό υπήρξε τό εύαγγέλιο-όδηγός τής ζωής μου. Θά τό βρείτε μέσα σε κάθε μου σκέψη-πράξη-μουσική δημιουργία. ‘Η σχέση μου με τον πατέρα μου είχε μιά πλευρά μυστηρίου, με άποτέλεσμα νά μου σώσει τη ζωή όχι μία ή δύο άλλά δεκάδες φορές, άφού κάθε στιγμή πού βρισκόμουν στο χείλος τού θανάτου, ή σκέψη μου πήγαινε σε κείνον και μιά μυστηριακή δύναμη τον έφερνε κοντά μου ώς Φύλακα Αγγελο γιά νά με σώσει… Μού έλεγε τότε, ότι άκουγε μιά φωνή μέσα του πού τον προειδοποιούσε και τον επιστράτευε. Σάς τά γράφω αύτά, γιατί πιστεύω ότι βοηθούν τον άναγνώστη νά κατανοήσει καλύτερα τον έφηβο έθελοντή πού έχυσε πρόθυμα τό αίμά του γιά τήν άπελευθέρωση τής πατρίδας καί, ταυτόχρονα, σέ ό,τι μέ άφορά, έξηγώ τή στάση μιάς ζωής με όδηγό έναν τέτοιο μοναδικό άνθρωπο, πού τήν πεμπτουσία του μπορεί νά περιγράψει μιά μόνο λέξη: Αγάπη… Γιά νά γίνω περισσότερο κατανοητός, άς μού έπιτραπεί νά σάς διηγηθώ μόνο ένα άπό τά πολλά περιστατικά πού φανερώνουν τήν μυστηριακή σχέση πού μάς ένωνε.
Στις 25 Μαρτίου τού 1949 μάς άνήγγειλαν στο Τέταρτο Τάγμα Πολιτικών Κρατουμένων στήν Μακρόνησο, ότι τήν έπομένη τριακόσιοι νέοι καί άνάμεσά τους κι έγώ, θά μεταφερθούμε στο Πρώτο Στρατιωτικό Τάγμα, όπου μάς περίμενε βέβαιος θάνατος μαρτυρικός. Ξάπλωσα στή σκηνή μου μέ τή σκέψη στον πατέρα μου πού βρισκόταν μαζί μέ τή μητέρα μου στο χωριό Γαλατάς τής Κρήτης. Έ ξω άπό τό μικρό μας σπίτι είχε καταιγίδα καί οί γονείς μου ήταν άνήσυχοι. Δέν μπορούσαν νά κοιμηθούν. Ξαφνικά ό πατέρας μου λέει στή μάνα μου: «Άσπα, κάτι τρομερό συμβαίνει στον Μίκη. Κινδυνεύει». «Τότε», τού λέει έκείνη, «θά πρέπει νά βοηθήσουμε τό κυπαρισσάκι νά μήν τό ξεριζώσει ό άέρας». Έ βαλαν τά παλτά τους καί κατέβηκαν στον κήπο καί μέσα στήν καταιγίδα καί στή βροχή κρατούσαν τό λεπτό κορμί τού κυπαρισσιού νά μή σπάσει. Γιατι όταν τό φύτευαν είχαν πει «Αύτό τό κυπαρίσσι είναι ό γιός μας, ό Μίκης». Την άλλη μέρα, όταν μάς οδηγούσαν μέσα άπό τά βράχια στον τόπο τού μαρτυρίου, ό πατέρας μου ταξίδευε με ένα σαπιοκάραβο πού έξώκειλε στην Σαντορίνη και έτσι μέ χίλια βάσανα έφτασε στον Πειραιά. Ώς πρώην Διευθυντής τού ‘Υπουργείου Εσωτερικών είχε ισχυρούς φίλους. Πήγε λοιπόν στον Αρχηγό τής Χωροφυλακής κ. Λειβαδέα, πού τού έδωσε τήν άδεια νά μέ έπισκεφθεί στο Τέταρτο Τάγμα. Στις 2-3 μέρες πού βρισκόταν στήν Αθήνα, έγώ βασανιζόμουν στήν χαράδρα τού 1ου Τάγματος. Έτσι όταν μέ έβαλαν ήμιθανή καί παραμορφωμένο άπό τά χτυπήματα σε φορείο γιά νά μέ πάνε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, έκεΐνος έπαιρνε τό λεωφορείο γιά τό Λαύριο καί φτάσαμε ταυτόχρονα στήν άποβάθρα. Ό ένας περίμενε τό καΐκι γιά νά τον πάει στο νησί και ό άλλος ξεφορτώθηκε μέ τό φορείο ακριβώς μπροστά στά πόδια του. Καθώς μέ τράνταζαν γιά νά μέ πάνε άπό τό κάίκι στήν προκυμαία, ξύπνησα, άνοιξα τά μάτια μου και τί είδα; Από πάνω μου άκριβώς τον πατέρα μου μέ σάρκα και όστά. Μέ μιάς άναστήθηκα μέσα μου. Πήρα τεράστιες δυνάμεις. Τον κοίταξα σάν Θεό. Μέ κοίταξε κι αύτός άλλά δεν μέ γνώρισε! Σταματώ έδώ. Δέν χρειάζεται νομίζω νά πώ τίποτα άλλο.
Θά τελειώσω λέγοντας μόνο ότι όταν τον έχασα, έφυγε άπό μέσα μου τό πιο πολύτιμο κομμάτι τής ζωής μου, πού ώς φαίνεται μονάχα αύτός μπορούσε νά μού τό προσφέρει κα’ι τότε κατάλαβα ότι ζούσα μόνο γι’ αύτόν… Τώρα πιά θά έχετε καταλάβει τί σημαίνει γιά μένα αύτή ή έκδοση. Κι αύτό μόνο και μόνο γιατί θά τον εύχαριστήσει -όπου κι αν βρίσκεται- νά μάθουν ιδιαίτερα οί Ήπειρώτες τον σύνδεσμο αίματος πού τούς ένώνει μαζί του.
Σάς ευχαριστώ.
Μέ τήν άγάπη μου, Μίκης Θεοδωράκης».
Από τα Ιωάννινα στην Κεφαλονιά
Και μετά τα Γιάννενα, όπου ο Μίκης φοίτησε στην 1η και τη 2α Δημοτικού,, η οικογένεια μεταφέρεται στην Κεφαλλονιά, λόγω δυσμενούς μετάθεσης του πατέρα. Εκεί η κουλτούρα και η μουσική παιδεία τον επηρεάζουν βαθειά.
Στον πρώτο τόμο της αυτοβιογραφίας του, με τίτλο «Οι δρόμοι του Αρχάγγελου», ο Παγκόσμιος Έλληνας, γράφει για το Αργοστόλι:
«Από το Αργοστόλι, το άκουσμα των γυμνασμένων χορωδιών ή της φιλαρμονικής, δηλαδή της μελωδίας με αρμονία, μου δημιουργούσε, με το έντεχνο μουσικό έργο, ανεξήγητη έλξη και σε συνέχεια με καταλάμβανε ένα είδος γλυκιάς, θα έλεγα, μελαγχολίας για να μην πω και πόνου.».
Στο Αργοστόλι, ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης, πήγε στο 1ο Δημοτικό Αργοστολίου. Φοίτησε στην Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη και Έκτη Δημοτικού. Αποφοίτησε το 1936,με δάσκαλο τον Λεωνίδα Σταματάτο και στη συνέχεια πήγε Γυμνάσιο στην Πάτρα 1937.
Μετά από χρόνια, συναντήθηκαν με το δάσκαλό του τον Λεωνίδα Σταματάτο, όπως και ο ίδιος ο Θεοδωράκης αναφέρει, ως εξόριστοι και οι δύο τους στην Μακρόνησο.
Ο αντιπεριφερειάρχης Κεφαλλονιάς Σταύρος Τραυλός, το 2019, πρότεινε να μετονομαστεί το 1ο Δημοτικό Σχολείο Αργοστολίου σε «Μίκης Θεοδωράκης», προς τιμήν του συνθέτη, μία πρόταση η οποία τον συγκίνησε βαθιά.
