Μια “συγγνώμη” σβήνει ένα ατόπημα;

Της Ελένης Τσερεζόλε

Συγγνώμη ζήτησε χθες ο δήμαρχος Αθηναίων από τους πολίτες για τον, επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία, συνωστισμό κατά τα εγκαίνια της πλατείας Ομονοίας, που οργάνωσε η Δημοτική Αρχή το βράδυ της Πέμπτης. Μπορεί ο δήμαρχος να δικαιολογήθηκε, λέγοντας, στην ανάρτησή του στο FB, ότι “κάναμε ένα πολύ μεγάλο λάθος”, ότι δεν είχαν προβλέψει το πόσο πολύς κόσμος θα μαζευόταν, ότι δεν επρόκειτο για εγκαίνια με ομιλίες, ότι ο ίδιος πήγε μόνο για λίγα λεπτά, και ότι ακούει εύλογες και δικαιολογημένες επικρίσεις.

Η άμεση επικοινωνιακή παραδοχή του λάθους από την πλευρά του κ. Μπακογιάννη, με χρήση μάλιστα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (από όπου δέχθηκε άλλωστε και τα περισσότερα και ευφάνταστα πυρά) τον διαφοροποιεί μεν από τον… θείο του και πρωθυπουργό, δείχνοντας άλλα, πιο άμεσα αντανακλαστικά, ωστόσο δύσκολα μπορεί να σβήσει αυτό που μπορεί να χαρακτηριστεί ατόπημα. Ειδικά μάλιστα σε περίοδο κατά την οποία οι πολίτες καλούνται να ανταποκριθούν στη νέα φάση αντιμετώπισης του ιού.

Ένα ατόπημα από ένα νέο πολιτικό που όμως έχει αρκετά αυτοδιοικητικά “χιλιόμετρα” στο κοντέρ του. Στο πλαίσιο αυτό, η επίκληση της “ατομικής ευθύνης” για να δικαιολογήσει αυτό που ίδιος χαρακτήρισε “λάθος”, αντιφάσκει με τη δική του επιχειρηματολογία: δείχνει διάθεση υπεκφυγής και μετάθεσης της ευθύνης στους ώμους των γνωστών… υποζυγίων, των πολιτών! Όμως η ανευθυνότητα στην περίπτωση της Ομόνοιας δεν είναι στην πλευρά των πολιτών αλλά σε εκείνη της Δημοτικής Αρχής που, άγνωστο για ποιους λόγους (προβολής; άλλους;), επέλεξε ανοικτή εκδήλωση μεσούσης της κρίσης του ιού, και η οποία διόλου τυχαία, έτυχε μεγάλης μιντιακής κάλυψης. Χωρίς φυσικά οι δημοσιογράφοι να θέσουν… άβολα ερωτήματα, προφανώς θαμπωμένοι από το υπέρλαμπρο συντριβάνι της πλατείας…