Το γεγονός και μόνο ότι η οριστικοποίηση των παραδοχών των stress tests για τις συστημικές τράπεζες (όπως ανακοινώνονται από την ΕΒΑ/την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή για το γύμνασμα της φετεινής άνοιξης, υπό την καθοδήγηση του επόπτη SSM/Ενιαίας Εποπτικής Αρχής) ανακοινώθηκε κάποιες ώρες αφότου πέτυχε επιτόκιο 2,75% , το 5ετές καλυμμένο ομόλογο/covered bond της Alpha Bank, δείχνοντας και στα δυο επίπεδα (επιτόκια και διάρκεια) ότι «οι αγορές ξαναφορτώνουν Ελληνικό ρίσκο», το γεγονός αυτό δημιούργησε κάποια αισιοδοξία για την έκβαση του γυμνάσματος των stress tests που μέχρι πριν κάποιες εβδομάδες προξενούσαν ανησυχία. Βέβαια, το δυσμενές σενάριο της ΕΒΑ προβλέπει σημεία και τέρατα: συνέχιση της υποχώρησης του ΑΕΠ το 2018-20 (κατά 3% συνολικά), με καταβύθιση των αξιών των ακινήτων (κατά 16,6% την τριετία). Όμως το βασικό σενάριο δέχεται ανάπτυξη 2,4-2,5% τον χρόνο στην επίδικη περίοδο, αλλά με στασιμότητα στα ακίνητα.
Η προηγηθείσα φθινοπωρινή έκδοση ομολόγου της Eurobank – εκείνο ήταν 3ετές, και πρόσφερε κάτι κάτω από 3% για 500 εκατ. επίσης – αλλά και εκείνη της Εθνικής – με 2,9% απόδοση με κουπόνι στο 2,75% για 750 εκατομμύρια ευρώ –, με την Πειραιώς να έχει προχωρήσει σε ιδιωτική τοποθέτηση, είχαν ήδη διαμορφώσει ένα πλαίσιο υλοποίησης των στόχων επανόδου των συστημικών τραπεζών στην χρηματοδότηση από τις αγορές.
Την ίδια στιγμή, ας μην παραβλέπεται ότι όλο το «ανέβασμα» του θέματος των πλειστηριασμών στην επικαιρότητα, ενώ μηντιακά κινείται με βάση «τα σπίτια του κοσμάκη», κατά βάσιν αφορά επιχειρηματικά δάνεια με εγγύηση ακίνητα των ιδιοκτητών και του κύκλου τους. Σε αυτά, ήδη η απειλή πλειστηριασμών οδήγησε – έτσι τουλάχιστον λένε οι ίδιες οι τράπεζες – σε επίσπευση ρυθμίσεων, από έως τώρα στρατηγικούς κακοπληρωτές (ορθολογικούς παίκτες, όπως είχε φτάσει το πράγμα…).
Ενώ και ο εξωδικαστικός μηχανισμός για το ιδιωτικό χρέος, μετά από αρκετούς τριγμούς εξωδικαστικούς και καθυστέρηση, ξεκίνησε να λειτουργεί.
Αυτά τα στοιχεία, μαζί και με τις διαβεβαιώσεις προ ημερών στην Φρανκφούρτη από τους Ελληνες τραπεζίτες (με συνοδό Γιάννη Στουρνάρα) ότι επιταχύνεται εκ μέρους τους ο ρυθμός επιδίωξης των στόχων που έχουν τεθεί από τον SSM για «ανάκτηση των προβληματικών χορηγήσεων», με ορισμένες συστημικές μάλιστα να υπερεπιταχύνουν, φαίνεται να κάνουν την Ευρωπαϊκή εποπτεία να προκρίνει προσγειωμένο σενάριο για την τωρινή έκταση των stress tests.
Τι σημαίνει αυτό; Ε, δεχθείτε προσγειωμένες προβλέψεις για πορεία του ΑΕΠ, δείτε και πάλι τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας των Ελληνικών συστημικών τραπεζών υψηλούς σε σύγκριση με των Ευρωπαϊκών (χωρίς πολλή-πολλή επιμονή στο ότι πάνω απο τον μισό δείκτη σ’ εμάς είναι «αναβαλλόμενος φόρος», δηλαδή προσευχή/υπόσχεση/πρόβλεψη για κέρδη των τραπεζών στο μέλλον), και το γύμνασμα βγαίνει πέρα. Χωρίς ανάγκες για νέο/πρόσθετο ανακεφαλαιοποίηση (Άμα, δε, για μια επιμέρους τράπεζα προκύπτει κάποιο κενό, ποιος θα το ανακοινώσει προξενώντας «συστημική αναταραχή»;).
Σημαίνουν αυτά όλα ότι we are out of the woods, όπως λένε ανάμεσά τους οι τραπεζίτες μας – όταν δεν ασχολούνται με τα κατάλοιπα ποινικών ευθυνών παρελθόντος, δηλαδή – ότι ξεπεράσαμε τον κίνδυνο, βγήκαμε απο το δάσος; Αν τελικά συμφωνήσει και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (με ολιγην απο Φρανκφούρτη) να διακρατηθούν στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα τα άνω των 15 δις ευρώ που θα αποτελέσουν το διαβόητο «μαξιλαράκι» ενόψει εξόδου στις αγορές και πορείας στο 18μηνο μετά τον Αύγουστο, με ένα κάποιο επιτόκιο εννοείται, τότε το γύμνασμα των stress tests «κάθεται» ανεκτά.
Σημαίνουν αυτά ότι στοίχημα των τραπεζών «κερδήθηκε»; Το Χρηματιστήριο διστάζει να το πει προσώρας. Ομως η παράδοση των Μνημονίων ότι «όταν η Τρόικα και ο ESM και η Φρανκφούρτη το θέλουν, τα νούμερα θα βγουν», επαληθεύεται. Θυμηθείτε και τα προηγούμενα γυμνάσματα stress tests, και τις προηγούμενες κουτσές ανακεφαλαιοποιήσεις…
