Μια αθλιότητα που επαναλαμβάνεται

Τι έγινε, βρε παιδιά; Το περίφημο «τεκμήριο αθωότητας» που είχατε κάνει «λάβαρο», στην περίπτωση του Ν. Γεωργιάδη, χάθηκε δια μιας; Δεν ισχύει για την κ. Δούρου; Τώρα έχουμε άσκηση ποινικής δίωξης, δηλαδή πρόταση για παραπομπή, σ’ ένα πολύ πρώιμο στάδιο της δικαστικής έρευνας, όπου αρκούν οι απλές ενδείξεις, ενώ για την καταδίκη, έστω και σε πρώτο βαθμό, απαιτούνται απτές αποδείξεις. Όπως επίσης ότι ο νομοθέτης, σε παλιότερες περιόδους, είχε καταστήσει σαφές, ότι δεν διακόπτεται η θητεία των αιρετών της Αυτοδιοίκησης, παρά μόνο σε περίπτωση τελεσίδικης καταδικαστικής απόφασης. Και κάτι ακόμη: Γιατί μόνο την περιφερειάρχη; Η ερώτηση βεβαίως είναι ρητορική. Γιατί η αλήθεια είναι πως ενόψει εκλογών, γίνεται άγρια (μακάβρια) εκμετάλλευση της δυστυχίας και της τραγωδίας. Η αλήθεια επίσης είναι πως πάντα αυτό γίνεται στην Ελλάδα, μετά από κάθε μεγάλη τραγωδία. Αυτό έγινε με τις φονικές πυρκαγιές του 1998, αυτό έγινε και μετά την τραγωδία του 2007, με ρόλους αντεστραμμένους για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τότε. Πόσο μάλλον τώρα. Όμως αυτό δεν οδηγεί σε βελτίωση του συστήματος πρόνοιας ούτε και στην βοήθεια προς όσους επλήγησαν.