Μια «άλλη» Τουρκία, πάλι

Εκεί όπου το ΑΚΡ είχε πετύχει μόνον 258 έδρες στην Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση (των 550 εδρών συνολικά), χάνοντας έτσι και την αυτοδυναμία και πολύ περισσότερο την πλειοψηφία των 330 που “ονειρευόταν” ο Ερντογάν για να αποκτήσει υπερεξουσίες/να φέρει Προεδρικό σύστημα στην Τουρκία με συνταγματική αναθεώρηση, τώρα φέρνει 316, έναντι 134 των Ρεπουμπλικάνων/CHP (132 την προηγούμενη φορά), 41 των εθνικιστών/ΜΗΡ (80 προηγουμένως) και 59 του φιλοΚουρδικού HPD (80 προηγουμένως). Καθώς η αυτοδυναμία είναι στις 276 έδρες, η νέα διακυβέρνηση έχει άνετα περιθώρια – όμως ακόμη περισσότερο “μετράει” το γεγονός ότι οι κάλπες έδωσαν στο ΑΚΡ σχεδόν 50% του συνόλου των ψήφων – και τούτο μετά από μια προεκλογική εκστρατεία σε βαρύτατο κλίμα, με το μέτωπο των τζιχαντιστών ανοιχτό αλλά και με τα στοιχείο αυταρχισμού της εποχής Ερντογάν σε άνοδο.
Μέρες μόνο πριν τις εκλογές, έγινε η αστυνομική/δικαστική επέμβαση στον Όμιλο Κοza-Ipek (κανάλια Kanal Turk και Bugun, εφημερίδα Millet), επέμβαση που ουσιαστικά στρεφόταν κατά των δραστηριοτήτων του Φετουλλάχ Γκιουλέν, του αυτοεξόριστου ιμάμη ο οποίος μέχρι πριν κάποια χρόνια στήριζε την ήπια Ισλαμική παρουσία Ερντογάν, όμως ήδη είναι “ο απόλυτος εχθρός” του καθεστώτος. Είχε άλλωστε προηγηθεί αφαίρεση 2 καναλιών του Koza-Ipek, αλλά και 5 του Ομίλου Zaman, επίσης αντιπολιτευτικού, από τις δορυφορικές πλατφόρμες Digiturk και Turksat.
Άλλωστε, προεκλογικά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μεθόδευσε διαρροή πως η έκθεση προόδου για τις σχέσεις με την Τουρκία (που “φυσικά” δεν δημοσιοποιήθηκε επισήμως προτού γίνουν οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου και θα περιμένει ακόμη μέχρι να διαφανεί η μετεκλογική ισορροπία..) διατυπώνει έντονες ανησυχίες για την ελευθερία του λόγου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία στην γείτονα.
Προτού ακόμη κλείσουν οι κάλπες, έγινε γνωστό ότι ετοιμάζεται επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία – για συνάντηση με τον ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου αλλά και με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Με το προσφυγικό σε συνεχή ανάφλεξη (όπου “η Ευρώπη” δεν τόλμησε ουσιαστικά να πιέσει προεκλογικά την Άγκυρα, η οποία είχε ήδη θέσει ως προϋπόθεση ουσιαστικής της συνεργασίας – πλην πρόσθετης χρηματοδότησης 3 δις ευρώ… – την άρση της βίζας απο την ΕΕ για τους Τούρκους, το άνοιγμα 6 κεφαλαίων στην ενταξιακή διαπραγμάτευση, την συμμετοχή Ερντογάν στην Κορυφή των “28” και θα δούμε τι άλλο), με το κλίμα στο Αιγαίο σε περίεργη κατάσταση όσο κι αν το ζήτημα των “κοινών περιπολιών Ελλάδας-Τουρκίας” έχει παγώσει, με το Κυπριακό στο βάθος να κάνει πρόσθετα βήματα, εκείνο που θα βρει μπροστά του ο Αλέξης Τσίπρας στην Άγκυρα θα είναι “μια άλλη Τουρκία”.
Να ελπίσει κανείς ότι δεν θα ζήσουμε τώρα μια απόπειρα μηντιακής υπεραπλούστευσης και ανάγνωσης των Τουρκικών με τα μάτια της Δύσης/της “Ευρώπης”: η Τουρκία προκύπτει πάντα πιο πολύπλοκη απ’ όσο την αναλύουμε στην Ελλάδα. Και το ΥΠΕΞ μας δεν είναι στα καλύτερά του αυτές τις ημέρες.