Βλέπαμε χθες, από την θέση αυτή, πώς προχωρούν μετεκλογικοί σχεδιασμοί προτού καλά-καλά μας προκύψουν εκλογές. (Μάλιστα, με αποκηρυσσόμενες ακόμη “επισήμως” τις εκλογές από μέρους της Κυβέρνησης. Με φορτικά αποθαρρυνόμενες τις πρόωρες εκλογές – που διαβάζονται ως άσφαιρη πίεση – από μέρους των “εταίρων” της Ελλάδας. Με λιγότερο ενθουσιώδες ακόμη και από πλευράς Αντιπολίτευσης/Κυριάκου Μητσοτάκη το σύνθημα /έκκληση: “Εκλογές! Εκλογές!”).
Πάμε τώρα ένα ακόμη βήμα παρακάτω: ο τρίτος εταίρος στην Κυβέρνηση – η κίνηση “Πράττω” του Νίκου Κοτζιά/Νίκου Τόσκα – κινείται τις τελευταίες ημέρες προκειμένου να έχει χτίσει τις δικές της θέσεις σε μια επόμενη, μετεκλογική ημέρα. Κινείται μέσω της απουσίας, μελετημένης και επιμελημένης, σε ένα ζήτημα κατεξοχήν μείζονος πολιτικής σημασίας και κατεξοχήν εμπλέκον τον ΥΠΕΞ: το Κυπριακό. Το οποίο, από Παπάγο και προσφυγή στον ΟΗΕ μέχρι του “η Κύπρος κείται μακράν” αλλά και της παγωμάρας των Ελλαδιτών στο Μπούργκενστοκ, λειτούργησε αποδιαρθρωτικά μεν για την Μεγαλόνησο (το 1974 και ξεθεμελιωτικά), όμως και τραυματιστικά για διαδοχικές Ελληνικές Κυβερνήσεις και την δική τους αξιοπιστία – δεν μιλούμε για τύψεις, καθώς ο σωστός πολιτικός δεν γνωρίζει την έννοια των τύψεων.
Η μεθόδευση Κοτζιά στάθηκε επιδέξια: βγήκε νωρίς-νωρίς αρνητικός για την συμμετοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας στην Πενταμερή/Πολυμερή που ανακοινώθηκε για τα θέματα ασφάλειας, έπεισε και τον Αλέξη Τσίπρα να αρνηθεί την λογική των εγγυήσεων (ακόμη και εγγυητική λειτουργία ΕΕ, ΝΑΤΟ ή Ευρωστρατού; άδηλον άμα δεν υπάρξει καν η Πολυμερής). Η στάση αυτή Κοτζιά συνοδεύθηκε από σιωπή, επιμελημένη απουσία εν συνεχεία, ενώ έρεισμα βρήκε στην αντίρρηση της Ελληνικής πλευράς – ΚΑΘΕ Ελληνικής πλευράς, αυτονόητα – στην συνέχιση της παρουσίας κατοχικών δυνάμεων στο νησί. Χωρίς όμως ακριβή διευκρίνιση του ΠΩΣ θα πειθαναγκαστεί η Τουρκία να τα μαζέψει, τα κατοχικά στρατεύματα της εισβολής/κατοχής (δηλαδή πώς και με τι συσχετισμούς θα αχθεί ο διεθνής παράγων να πιέσει προς μιαν τέτοια κατεύθυνση).
Όλη η φασαρία που ξέσπασε γύρω από το ζήτημα, με τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη να ζητά από τους “επισκέπτες σε Κύπρο” να μην προβαίνουν σε υποδείξεις πατριωτισμού καθώς δεν είναι “τα δικά τους χωριά, κωμοπόλεις ή πόλεις που βρίσκονται υπό κατοχήν”, γράφεται εύκολα στο προφίλ ενός κινήματος όπως το “Πράττω” . Ενώ ο – θυμίζουμε – Πρωθυπουργός και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας αφήνεται να κουβαλήσει περίπου μόνος τις πιέσεις του διεθνούς παράγοντα ώστε να προχωρήσει το Κυπριακό. Ενδεχομένως και την ευθύνη ενός εκτροχιασμού τον Ιανουάριο, στην Γενεύη.
Πάντως, από πλευράς Κοτζιά εξασφαλίζεται – ανάλογα και με την δραστηριοποίηση Καμμένου – ότι άμα υπάρξει κάποια στιγμή εκλογική αναμέτρηση που δεν διατηρήσει το κυβερνητικό σχήμα, οι “Πράττω” θα έχουν εγγράψει/η φιγούρα Κοτζιά θα έχει ενδυθεί με προνομιακή θέση στο ακροατήριο που θεωρεί “δικό της” στα εθνικά θέματα, απέναντι και στον ΣΥΡΙΖΑ.
