Αν και αθλητικός ο όρος «μεταγραφές», προσδιορίζοντας το σύνηθες
και απολύτως θεμιτό επαγγελματικά φαινόμενο των μεταγραφών
αθλητών, από τη μία ομάδα στην άλλη, χρησιμοποιείται όμως και στην
πολιτική.
Η νέα εποχή που ανοίγει στο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, με τη θριαμβευτική
επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη, επανέφερε τον όρο, καθώς δίνουν
και παίρνουν τα ονόματα, προσώπων που προέρχονται ή είχαν στο
παρελθόν συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα φέρονται να
δρασκελίζουν την πόρτα της Χαριλάου Τρικούπη.
Ενας εξ αυτών μάλιστα, ο καθηγητής Κώστας Χρυσόγονος επιβεβαίωσε
τη διαχρονική αξία της ρήσης, πως, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και
φωτιά, καθώς άφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να είναι ακόμη και
υποψήφιος με το ΚΙΝΑΛ, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, εφόσον
δεχθεί σχετική πρόταση. Προς επίρρωση επιβεβαίωσε και τις πολύ
καλές προσωπικές σχέσεις, που διατηρεί από μακρού χρόνου με τον νέο
πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ.
Μπορούμε ως εκ τούτου βάσιμα να υποθέσουμε ότι κάτι ανάλογο
μπορεί να ισχύει και για ανάλογες περιπτώσεις που κυκλοφορούν,
όπως αυτές των πρώην υπουργών, στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, Σταύρου
Κοντονή και Γιάννη Πανούση.
Όπως επίσης και για το ενδεχόμενο επαναπατρισμού πρώην στελεχών
πρώτης γραμμής, των πρώην υπουργών Αννας Διαμαντοπούλου και
Γιώργου Φλωρίδη, που μέχρι πρότινος φέρονταν να διαπραγματεύονται
τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αλλης τάξεως είναι η περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου, που φέρεται
να στήριξε, τουλάχιστον στον δεύτερο γύρο, την υποψηφιότητα του
Νίκου Ανδρουλάκη. Πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που απομακρύνθηκε
όταν η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά δεν τον συμπεριέλαβε στο
ψηφοδέλτιο Επικρατείας, στις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Παρέμεινε έκτοτε εκτός πολιτικής σκηνής, ως ενεργός όμως πολίτης,
αλλά χωρίς να προσεγγίσει ή να διαπραγματευθεί, θέσεις με άλλους
χώρους, εν προκειμένω την κυβερνώσα παράταξη.
Μιλώντας γενικότερα για «μεταγραφές» μπορούμε κατ’ αρχήν να
ξεχωρίσουμε κορυφαίες περιπτώσεις, πολιτικών πρώτης γραμμής, που
«σφράγισαν» με την παρουσία τους τη νεότερη πολιτική Ιστορία επί
δεκαετίες, σε διαφορετικές περιόδους.
Η σχετικά πιο πρόσφατη είναι αυτή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη,
πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού. Βενιζελικών καταβολών, από εξ
αγχιστείας συγγένεια, ο εκ Χανίων πολιτικός εντάχθηκε από τα πρώτα
του βήματα στην πολιτική, στη δεκαετία του ‘40, μετά την
απελευθέρωση της χώρας και με τον εμφύλιο πόλεμο σε εξέλιξη, στον
κεντρώο χώρο, πιο συγκεκριμένα στο Κόμμα των Φιλελευθέρων, που
ήταν η κυρίαρχη έκφρασή του, ως δημιούργημα του ίδιου του
Ελευθερίου Βενιζέλου.
Εκτοτε εκλεγόταν συνεχώς, πάντα στον ίδιο χώρο, σε όλη τη διάρκεια
της μεταπολεμικής-προδικτατορικής περιόδου, από το 1950 μέχρι το
1967, όταν καταλύθηκε η δικτατορία από τους συνταγματάρχες.
Διακρίθηκε μάλιστα για την ιδιαίτερη μαχητικότητά του.
