Πάμε ευθύς εξαρχής στον πυρήνα εκείνου που δρομολογείται στην Ιταλία μετά την επικράτηση του “ΟΧΙ”, επικράτηση δε που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση – όπως , θυμηθείτε και στο λησμονημένο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015… – αφού ήρθε με 60/40. Ασφαλώς δεν είναι ο πυρήνας αυτός το ότι εξωκειλαν οι συνταγματικές μεταρρυθμιστικές προτάσεις Ρέντσι (με στόχο γίνει λειτουργικότερη η νομοθέτηση), ούτε καν η αξιοπιστία του ίδιου του Ματτέο Ρέντσι (που μην το ξεχνάμε, βρέθηκε στην εξουσία με χειρισμούς του πολιτικού συστήματος της Ιταλίας, χωρίς να έχει εκλεγεί ο ίδιος) του Πρωθυπουργού που υποσχόταν “μια μεταρρύθμιση την ημέρα“. Πυρήνας εκείνου που δρομολογείται στην Ιταλία, και – εν τέλει – στην Ευρώπη είναι ότι δυο απο τις τρεις βασικές πολιτικές δυνάμεις – το Μ5S του Μπεππε Γκριλλο και το Forza Italia του Σιλβιο Μπερλουσκόνι – έχουν ως κύρια παντιέρα ένα Ιταλικό δημοψήφισμα για το ευρώ.
Η πορεία προς εκλογές, μετά την πολλαπλά προαναγγελθείσα παραίτηση Ρέντσι, δεν θα είναι παρά ένας ενδιάμεσος σταθμός προς αυτήν την υπαρξιακή – για την Ιταλία και για την “Ευρώπη”, πάντως για την Ευρωζώνη – συνάντηση με το μέλλον. Βέβαια ένα άλλο που δεν θαπρεπε να λησμονούμε, είναι η Ιταλική παράδοση να βρίσκει πολιτικές λύσεις εξισορρόπησης με ατζέντες και με χειρισμούς: άλλωστε δεν ήταν μόνον ο Ρέντσι, ήταν και οι δυο προκάτοχοί του, ο “σοφός” Μάριο Μόντι και ο αρκετά άχρωμος Ενρίκο Λέττα, που αναδείχθηκαν Πρωθυπουργοί και λειτούργησαν επί καιρό χωρίς να έχουν εκλεγεί…
Ενώ, πάντως, θα περιμένουμε να ξετυλιχτεί το κυρίως Ιταλικό κουβάρι, θα δούμε τώρα τον Ευρωπαϊκό και διεθνή αντίκτυπο: ήδη οι αγορές έδειξαν αναταραχή. η τύχη των Ιταλικών τραπεζών (η Monte dei Paschi di Siena, τρίτη μεγαλύτερη, βλέπει την προοπτική διάσωσης δι ιδίων μέσων, την οποία μόλις ξεκίνησε, να χλωμαίνει) θα περάσει από σαράντα κύματα. κυρίως όμως η κλονισμένη Ευρωπαϊκή ισορροπία μπήκε σε νέες αναζητήσεις.
Εδώ, μαντεύουμε την ρητορική! Άλλωστε την είδαμε να ξετυλίγεται με αφορμή την ψήφο για το Brexit: ξορκισμοί, σχίσιμο του παραπετάσματος στον ναό των Βρυξελλών, λιγότερο ή περισσότερο καλυμμένες απειλές προς τους Ιταλούς “επιτέλους να αποφασίσουν τι θέλουν“. Ο δίδυμος αδελφός του δικού μας Γιάνη – με ένα “ν” – Βαρουφάκη, ο λειτουργών ως πονηρός Βαλκάνιος πολιτικός Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε θα βρει δικαίωση στις αμφιβολίες του αν οι χώρες του Club Med αντέχουν /δικαιούνται να είναι στο “σκληρό ευρώ” (ψέματα! δεν πρόκειται για αμφιβολίες , πρόκειται για πεποίθηση ότι η Ευρωζώνη χρειάζεται ριζικό ανασχεδιασμό, με την λογική “willing and able“: μένουν όσοι και θέλουν και το μπορούν).
Α, ναι, επειδή η “Ευρώπη” πάντοτε επιχειρηματολογεί ρηχά, υπήρξε ήδη η άλλη ευνοϊκή ψηφοφορία – στην Αυστρία. Όπου απεφεύχθη η ανάδειξη μετα-Ναζί προέδρου. Και πάλι όμως, το 47% των Αυστριακών ψήφισαν για τον Νόρμπερτ Χόφερ ενώ ο Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλλεν που έσωσε την τιμή της Βιέννης όχι μόνον δεν προερχόταν από τις τάξεις των παραδοσιακών κομμάτων (Σοσιαλιστών ή Χριστιανοδημοκρατών), αλλά είχε φύγει και από τους Πρασίνους που απλώς τον στήριξαν…
Ευρώπη, τέλη του 2016.
