Μολονότι ακόμη και ο απόηχος από την παρουσία Τσίπρα στην φετεινή ΔΕΘ – και ιδίως οι τοποθετήσεις του στην συνέντευξη Τύπου, από τις λιγότερο τρικυμισμένες που μπορεί να ανακαλέσει κανείς στην μνήμη – έχει αρχίσει να σβήνει, θα συνιστούσαμε στον αναγνώστη να δώσει λίγην ακόμη προσοχή σ’ αυτό το πέρασμα στην διαδρομή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. (Που ο Αλέξης Τσίπρας, μπροστά στην ανερχόμενη και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αμφισβήτηση για την συνεχιζόμενη συμπόρευση με τους Αν.Ελληνες του Πάνου Καμμένου, επέμεινε να τονίσει τον χαρακτήρα της ως ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Καταγράφοντας τον Πάνο Καμμένο, ώστε να «νομιμοποιηθεί» ως πάγιος κυβερνητικός εταίρος, στην «πατριωτική κεντροδεξιά» με εντυπωσιακή πολιτική μυωπία – πέραν δηλαδή του συναπαντήματος στα αντιμνημονιακά αλώνια…).
Μια πρώτη κατάθεση άποψης, που θεωρούμε ότι αξίζει να προσεχθεί, ήταν η αναφορά στην αναποτελεσματικότητα της διαχείρισης, της διακυβέρνησης. Μπροστά σε περισσότερο από το μισό Υπουργικό Συμβούλιο, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε – καλόβολα! – για τον «φόβο μπροστά στην υπογραφή». Θέτοντας έτσι στο τραπέζι ένα από τα μείζονα ζητήματα που κρατούν πίσω οποιανδήποτε προσπάθεια επανεκκίνησης της οικονομίας. Δεν υπήρξε συνέχεια, follow-up ερώτησης δημοσιογράφου για το τι προτίθεται να κάνει (και πώς, κυρίως) ώστε αυτό το διαρκές φρενάρισμα στην κίνηση των πραγμάτων να ξεπεραστεί. Εντελώς τυχαία (;) όμως, την επόμενη μέρα της πρωθυπουργικής παρουσίας στην ΔΕΘ η Eldorado Gold διέκοπτε τις εργασίες της και έβαζε στην ναφθαλίνη την επένδυση για χρυσό στην Χαλκιδική: βασικό ζήτημα της επένδυσης αυτής, υπήρξε η αργόσυρτη και με διαρκείς υπαναχωρήσεις πορεία, όπου ακόμη και όταν το ΣτΕ ανοίγει δρόμο για τα περιβαλλοντικά , η αρνητική πρακτική της Διοίκησης μπαίνει στην μέση. (Αφήνουμε κατά μέρος ως μη επιδεχόμενη έλλογο σχολιασμό την κακόψυχη ευχή Καρανίκα – του Πρωθυπουργικού γραφείου, εντάξει; – «Στα τσακίδια Eldorado και να μην στεριώσεις πουθενά»).
Όμως υπάρχουν και δυο πιο εξωστρεφή τμήματα της κατάθεσης Τσίπρα, που χρειάζεται να έχει καταγράψει κανείς για την συνέχεια των πραγμάτων. Το πρώτο ξεκίνησε από ερώτηση δημοσιογράφου που αναφέρθηκε στην τοποθέτηση Μακρόν για την επενδυτική παρουσία της Κίνας στην Ελληνική οικονομία στο – ομολογημένο – κενό επενδυτικού ενδιαφέροντος των Ευρωπαίων (με φόντο την προσπάθεια του Γάλλου προέδρου να δημιουργήσει η ΕΕ συνολικό ανάχωμα στην Κινεζική οικονομική διείσδυση). Εδώ, ο Τσίπρας πήρε την θέση «η Ελλάδα μόνον να κερδίσει έχει όταν γίνεται μήλον της έριδος ανάμεσα σε επενδυτικές στρατηγικές» και περίπου ανέδειξε την διαχρονική ικανότητα της χώρας «να συνεννοείται και με Ρωσία και με Κίνα αλλά και με τον Αραβικό κόσμο». Μένει να τα δούμε, αυτά, στην συνέχεια. Ιδίως άμα οι Ευρωπαίοι αρχίσουν αληθινά να εναντιώνονται στο One Belt, One Road…
Το άλλο μέτωπο, κι αυτό από δημοσιογραφική ερώτηση, αφορούσε την υπόθεση της Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Εδώ, με επικείμενη Γερμανική-και-όχι-μόνο πρωτοβουλία για φρενάρισμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ο Τσίπρας θεώρησε άσοφη την προοπτική παγώματος της ενταξιακής πορείας της Άγκυρας. Και εδώ, μένει να δούμε πόσο η πρωθυπουργική θέση θα αντέξει στην ένδο-ΕΕ ζύμωση. Αλλά και αν η ευγενική χειρονομία προς Ερντογάν θα έχει οποιοδήποτε αντίκρυσμα στις διμερείς σχέσεις.
