Μερικές απλές αλήθειες

Η απάντηση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (βλέπε σχετικά σε άλλες στήλες) καλύπτει, πιστεύουμε, με απόλυτη πληρότητα, τα αυτονόητα, σε επίπεδο αρχής, που αφορούν, όχι μόνο την έννοια της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και τις αρχές του κράτους δικαίου, που αποτελούν θεμελιώδεις πυλώνες της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Υπάρχουν όμως και τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία, όχι μόνο παραβλέπονται, αλλά και συστηματικά, φοβούμαστε δε και συνειδητά, διαστρεβλώνονται. Να ξεκινήσουμε, από την προχθεσινή δικαστική απόφαση, όπως δόθηκε στη δημοσιότητα. Για να ξεκινήσουμε, λοιπόν, από την αρχή, η δίκη αυτή, δεν έχει σχέση, άμεση τουλάχιστον, με την επεξεργασία και τελική διαμόρφωση των δημοσιονομικών στοιχείων, του 2009. Προς τι, επομένως, «το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός», αφού η όποια δικαστική κρίση, στην προκείμενη υπόθεση, δεν αφορά αυτή καθαυτή την αξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων, αλλά την προσωπική πολιτεία του τότε προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, ειδικότερα δε το αν σεβάστηκε τη συλλογική λειτουργία της Ανεξάρτητης Αρχής, όπως προέβλεπε ο ιδρυτικός της νόμος;  Μια τέτοια κρίση, ακόμη κι αν δεχθούμε ότι είναι άδικη, κατά ποιο τρόπο, θίγει την ανεξαρτησία των στατιστικών αρχών, ως «πυλώνα της οικονομικής και νομισματικής ένωσης», όπως βαρύγδουπα μας «ενημέρωσε» ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν; Το ότι πρόκειται για προφάσεις εν αμαρτίαις, είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Το γιατί, ας μας το εξηγήσουν οι αξιωματούχοι της Κομισιόν, αλλά και τα εγχώρια φερέφωνα τους.

 Όπως, επίσης, να μας εξηγήσουν αν συμφωνούν με την παρατήρηση του εισαγγελέα της έδρας, σχετική με την «παράλληλη» απασχόληση του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ- για ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον- με το ΔΝΤ, ότι, δηλαδή, πέραν της όποιας ποινικής απαξίας, η στάση αυτή δημιουργεί «μείζον ηθικό ζήτημα». Μάλιστα, ο εισαγγελέας αναρωτήθηκε αν είχε γίνει γνωστή, τη στιγμή εκείνη, η εν λόγω παράλληλη απασχόληση, θα εγκρινόταν ο διορισμός του, από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Το ότι το συγκεκριμένο σκέλος της εισαγγελικής πρότασης, δεν έγινε δεκτό από το δικαστήριο, ως προς το νομικό της μέρος, δεν αναιρεί την αξία της παρατήρησης, ως προς το ηθικό της σκέλος. Ανεξάρτητα δε, από τις όποιες, νομικού χαρακτήρα, παρατηρήσεις, υπάρχει στη δικαστική απόφαση, μια κρίσιμη παράμετρος, που, ίσως, εξηγεί την οξύτητα των αντιδράσεων. Η σύνδεση, δηλαδή, της έλλειψης συλλογικής λειτουργίας, με την επεξεργασία των στοιχείων, για το 2009.