Για όσους δεν το κατάλαβαν, η Ακροδεξιά, όχι μόνο δηλώνει παρούσα, αλλά και ότι ήρθε για να μείνει. Τα μηνύματα από την Κύπρο και την Αυστρία, πέρα από διαφορές (και μεγέθους) και ιδιαιτερότητες, δεν αφήνουν περιθώρια για αμφιβολία. Θα τολμούσαμε, μάλιστα, να ισχυριστούμε, ότι το μήνυμα από την Κύπρο ήταν πιο εκκωφαντικό, επειδή δεν ήταν αναμενόμενο, καθώς δεν είχε αποτυπωθεί στις έρευνες κοινής γνώμης, που εμφάνιζαν το «αδελφάκι» της «Χρυσής Αυγής» (ΕΛΑΜ), εκτός Βουλής, αλλά και γιατί, όπως και οι ενταύθα ομοϊδεάτες, αντιμετωπίζονταν από το κυρίαρχο σύστημα , περίπου ως εγκληματίες. Σίγουρα, όμως, το πιο εντυπωσιακό μήνυμα έρχεται από την Αυστρία, λόγω μεγέθους, ιστορίας, γεωπολιτικής θέσης, αλλά και υψηλού συμβολισμού. Οι ιστορικοί συνειρμοί, μάλλον θα έπρεπε να λειτουργούν αποτρεπτικά, καθώς η ταύτιση της χώρας με το ναζιστικό καθεστώς, που εκφράστηκε με τη θριαμβευτική υποδοχή του-Αυστριακής καταγωγής-Χίτλερ, μετά την ενσωμάτωση, σχεδόν οικειοθελή, της Αυστρίας (Anslus) στην «Αυτοκρατορία του Γ` Ράϊχ», μάλλον θα έπρεπε να λειτουργεί αποτρεπτικά και ως παράδειγμα προς αποφυγή, για τους επιγενόμενους. Κάτι που, σε γενικές γραμμές, τηρήθηκε, στη μεταπολεμική ιστορία της Αυστρίας, με εξαίρεση την περίοδο του μακαρίτη Γεργκ Χάϊντερ, που είχε, όμως, τη στοιχειώδη φρόνηση, αλλά και ιστορική μνήμη, να μη διεκδικήσει το αξίωμα του καγκελάριου, ακόμη και όταν το κόμμα του είχε κατακτήσει την πρωτιά. Είναι, όμως, η πρώτη φορά, που ακροδεξιός υποψήφιος, έφτασε στο σημείο να διεκδικήσει την προεδρία της χώρας του, χωρίς μεν εκτελεστική εξουσία, αλλά με πρόδηλο τον υψηλό συμβολισμό, το θεσμικό κύρος, αλλά και τη δυνατότητα διεθνούς εκπροσώπησης. Το ότι φέρεται, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, να κερδίζει ο έτερος υποψήφιος, δεν εξαλείφει το αίσθημα ανατριχίλας, καθώς, μάλιστα, η νίκη, παρά τη στοίχιση όλων των υπόλοιπων πίσω από τον οικολόγο υποψήφιο, επιτεύχθηκε με μόλις 3.000 ψήφους διαφορά και χάρη στην επιστολική ψήφο, με έκδηλες υποψίες κάποιου «μαγειρέματος». Αυτό το αποτέλεσμα, μάλιστα, προέκυψε, σε μια χώρα, που δεν έχει πληγεί από την οικονομική κρίση, ούτε οι πολίτες έχουν υποφέρει από μέτρα λιτότητας. Γι` αυτό, ο ακροδεξιός υποψήφιος, στηρίχθηκε σε μια, σχεδόν μονοθεματική, προεκλογική ατζέντα, με αιχμή το προσφυγικό και το συνακόλουθο ξενοφοβικό λόγο. Που σημαίνει ότι η Κερκόπορτα είναι από παντού ανοιχτή.
