Μεγάλος Περίπατος: Πώς μπορείτε να «κάψετε» μία όμορφη ιδέα! 

Η εποχή των μεγαλουπόλεων που ήταν προσβάσιμο το κέντρο τους σε όλα τα αυτοκίνητα έχει παρέλθει. Εδώ και πολλά χρόνια, η τάση είναι να προηγούνται οι πεζοί, οι διαβάτες, οι ποδηλάτες, οι γονείς με τα καρότσια και τα αυτοκίνητα να έπονται. Σε πολλές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, το ιστορικό κέντρο εμφανίζεται να έχει «εξοβελίσει» -μερικώς ή εξ ολοκλήρου- τα αυτοκίνητα, δίνοντας προτεραιότητα στους πολίτες, τους τουρίστες, αλλά και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Συν τοις άλλοις, ποιος δε θα ήθελε να περπατά στο κέντρο μίας πανέμορφης πόλης χωρίς την ηχορύπανση του κυκλοφοριακού, τους γεμάτους δρόμους, τα παρανόμως σταθμευμένα οχήματα, αλλά και τους ρύπους που εκλύουν τόσα οχήματα. Τούτων δοθέντων, ο «Μεγάλος Περίπατος» είναι μία εξαιρετική ιδέα. Για όσους περπατάμε στην Αθήνα, γνωρίζουμε ότι όσο περισσότεροι δρόμοι του ιστορικού Κέντρου αποδοθούν σε πεζούς και ποδηλάτες, τόσο ομορφότερη θα γίνει η πόλη μας. Όποιος θυμάται το χάος και το μπάχαλο όταν η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ήταν δρόμος για να «κόβει» κανείς από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και να βρίσκεται γρήγορα στα Πετράλωνα, το Γκάζι και τον Ταύρο, προφανώς θα ανακουφιστεί στη σκέψη ότι τώρα, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι η ομορφότερη «περατζάδα» σε όλη την πρωτεύουσα. 

Μόνο που επειδή ορισμένοι δρόμοι είναι πολύ μεγάλοι και έχουν κομβική σημασία για την καθημερινή λειτουργία της πρωτεύουσας, ο χειρισμός του «Μεγάλου Περιπάτου» πρέπει να είναι σωστός. Και οι εικόνες κυκλοφοριακής συμφόρησης που είδαμε χθες, κάθε άλλο παρά σε σωστούς χειρισμούς παραπέμπουν: καταρχάς, την ώρα που οι ειδικοί λένε ότι για να αποφύγουμε την εξάπλωση του κορωνοϊού, πρέπει να αποφύγουμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, είναι απλώς εγκληματικό αυτό που έγινε χθες. Ο δήμαρχος μπορεί να περιμένει 6 μήνες πριν δείξει ότι «τα αλλάζει όλα». Επίσης, όταν κλείνουν δρόμοι, πρέπει ταυτόχρονα να ενισχύονται τα δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς -και όχι να λειτουργούν στο  65% της πληρότητάς τους, όπως γίνεται αυτές τις μέρες. Επίσης, των αλλαγών πρέπει να προηγηθεί μία σοβαρή συζήτηση τί στο καλό θέλουμε να γίνει το κέντρο της πόλης: θέλουμε απλώς μία «βιτρίνα» για τους τουρίστες, όπου θα δραστηριοποιούνται καταστήματα λιανικής και εστίασης; Ή μήπως θέλουμε και κατοίκους ή τους υπόλοιπους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σ’ αυτό; Για παράδειγμα, η Πανεπιστημίου είναι γεμάτη από δικηγορικά και άλλα γραφεία…

Αντί όλων αυτών -και πολλών άλλων- είδαμε μία πρωΐα κώνους, κλειστό τον μόνο δρόμο που ενώνει τη μία μεριά του κέντρου με την άλλη και μεγαλοστομίες. Και κάπως έτσι, ο δήμος Αθηναίων έκανε ό,τι μπορούσε για να «κάψει» μία πραγματικά καλή ιδέα.