Με τα φρένα σπασμένα

Έχουμε και λέμε: το πρώτο κύμα βρήκε τη χώρα ανοχύρωση –και αυτό ήταν εύλογο, αφού συνέβη σε όλες τις χώρες του κόσμου. Όμως, από τον περασμένο Φεβρουάριο και Μάρτιο μας χωρίζει σχεδόν ένας χρόνος και, όπως ακριβώς κύλησε σαν νεράκι ο καιρός, έτσι ακριβώς τελείωσαν και τα ελαφρυντικά, όπως και οι δικαιολογίες. Υποτίθεται ότι κατά τους 5 πολύτιμους μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κύματος, η κυβέρνηση θα είχε μάθει από τα παθήματά της. Τα παθήματά μας, για την ακρίβεια. Επίσης, υποτίθεται πως καθ’ όλο το διάστημα της μακράς καραντίνας υπήρχε και πάλι χρόνος αφενός για να μάθει η κυβέρνηση από τα νέα παθήματα, αφετέρου για να προετοιμαστεί καλύτερα είτε για την αναζωπύρωση του δεύτερου κύματος, είτε για ένα τρίτο κύμα. Κι όμως, η πραγματικότητα αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο: τα σχολεία, για μία ακόμη φορά, άνοιξαν όπως έκλεισαν. Η μόνη διαφορά ήταν η «οδηγία» προς τους γονείς να πάρουν κουβερτούλες για να ζεσταίνονται τα παιδιά την ώρα του μαθήματος, όταν ο κρύος χειμωνιάτικος αέρας θα εισβάλλει στις τάξεις από τα –επιβεβλημένα ανοιχτά- παράθυρα. 

Επίσης, κάθε συζήτηση για ενίσχυση του δημοσίου συστήματος Υγείας έχει σταματήσει, ως εάν να έχουν πληρωθεί όλες οι θέσεις και να έχουν γίνει όλα τέλεια. Ταυτοχρόνως, η Πολιτεία δεν φαίνεται καν να ασχολείται με όσα λάθη ή φαινόμενα φαίνεται να κόστισαν σε ανθρώπινες ζωές. Για παράδειγμα, παρά την εισαγγελική έρευνα και την εκκωφαντική ομολογία Γεωργιάδη, το φιάσκο ανήμερα των  Φώτων απέδειξε ότι η  κυβέρνηση συνεχίζει να κλίνει το γόνυ προς την Ορθοδοξία, ακόμη κι όταν αυτό κοστίζει ζωές. Επίσης, η εκδοχή της κυβέρνησης για το άκρως ανησυχητικό φαινόμενο να βρίσκεται εκτός Εντατικών Μονάδων το 80% των ασθενών που χάνουν τη μάχη με τον ιό είναι ότι…  για όλα φταίνε οι γιατροί που κάνουν και τις σχετικές επιλογές. 

Και κάπως έτσι, πριν καν αποτυπωθεί επιδημιολογικά η κινητικότητα των εορτών, τα αυθαίρετα όρια των 9 ατόμων ανά σπίτι, οι συνωστισμοί στις στολισμένες πλατείες και έξω από τα καταστήματα των click away, τα σχολεία άνοιξαν ακριβώς όπως έκλεισαν. Παραλλήλως, η κυβέρνηση συνεχίζει να ασκείται στην συζήτηση «τί θα ανοίξει πρώτο και πότε», ενώ μπροστά της έχει την πιο δύσκολη στροφή: τον πραγματικό χειμώνα, που ακόμη δεν βιώσαμε και που, όπως λένε οι μετεωρολόγοι, από σήμερα θα εισέλθει ορμητικά στη ζωή μας. Συμπέρασμα: πριν καν τιθασευθεί το δεύτερο κύμα, πάμε με τα φρένα σπασμένα στο τρίτο κύμα –και χωρίς να έχουμε μάθει από τα παθήματά μας. 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ