Παράξενη γεύση άφησε η διοργάνωση (μιας πάντως απο τις ουκ ολίγες) τελετής μνήμης για τον Αντρέα Παπανδρέου που έγινε στην “Αθηναϊδα” απο το ΙΣΤΑΜΕ, με τον κυρίως κορμό του ΠΑΣΟΚ παρόντα. Παρών ο Κώστας Σημίτης – έφθασε στην ώρα του, καλά, με το ακαδημαϊκό τέταρτο καθυστέρηση, παρών και ο ΓΑΠ – αυτός πλησιέστερα προς την “ώρα ΠΑΣΟΚ”, στο μισάωρο. Διεκδικώντας τα privilegia της ηγεσίας, η Φώφη Γεννηματά προσηλθε στα τρία τέταρτα καθυστέρηση και ξεκίνησαν τα δρώμενα (Carmina Burana, Chariots of Fire,παλιές αλησμόνητες (ή λησμονημένες;) αφίσες).
Τολμούμε να πούμε ότι τα πιο μεστά λόγια για τον Αντρέα ακούστηκαν – θάπρεπε να είναι αναμενόμενο! – απο τον Κάρολο Παπούλια, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραστεί.. Μίλησε (με μήνυμα) για έναν Ανδρέα “που άλλαξε μέσα στην Αλλαγή”: βλέποντας εκ των υστέρων τα πράγματα – δηλαδή σήμερα, μετά και την προσγείωση ΣΥΡΙΖΑ στην ΚεντροΑριστερά – θάλεγε κανείς ότι αυτή υπήρξε η κομβική στιγμή στην πορεία του Αντρέα. Α, ναι, κατέθεσε ο Παπούλιας και το άλλο: ήταν ο Αντρέας απο τους ηγέτες “που συνομιλούν με την Ιστορία, όχι με τους κομματικούς μηχανισμούς ή με τις δημοσκοπήσεις”. (Με μήνυμα μίλησε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, είχε αποστολή στο Στρασβούργο – όπου βρισκόταν κι ο Αλέξης Τσίπρας, άλλωστε, στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Μην πάτε όμως να συγκρίνετε τα μηνύματα. Δεν βγαίνει πέρα…).
Ρόλο σταρ στην εκδήλωση διεκδίκησε ένα φιλμάκι-αναδρομή στην ζωή και την πορεία του Αντρέα: πολύ καλή και πυκνή δουλειά, με ωραία αξιοποίηση αρχειακού υλικού που και ζωντάνευε μνήμες αλλά και επεξηγούσε περάσματα της πορείας του. Να σημειώσουμε μονάχα ότι: εκεί που η αναδρομή αυτή έβγαζε έντονο, πηγαίο χειροκρότημα, πότε νομίζετε ότι ήταν; Όταν έβγαινε στην οθόνη η Μελίνα!
Βέβαια, την κεντρική ομιλία έκανε η Φώφη. Μάλλον “ζηλεύοντας” τις επιδόσεις παλιών λόγων του Αντρέα, κράτησε το πόντιουμ για πάνω απο πενήντα λεπτά. Κεντρικό μήνυμα ήταν – λογικό, αναμενόμενο, αλλά να το καταγράψουμε – το “Όλοι εδώ”. Καθώς και η αφιέρωση : “Χρωστάμε την ημέρα σ’ αυτούς που τον πίστεψαν, σ’ αυτούς που τον λάτρεψαν”. Παρά τον κουρασμένο κόσμο στην αίθουσα της “Αθηναϊδας”, η οποόια σιγά-σιγά πάντως γέμισε, αυτή ήταν μια αληθινή διατύπωση. Οπως αληθινή και εύστοχη – μας θύμισε κάπου Κώστα Λαλιώτη – ήταν μια αποτίμηση του ρόλου του Αντρέα: “Έβγαλε την χώρα από τον πολιτικό αρχαϊσμό”.
Αξιος σημείωσης ήταν ο τρόπος με τον οποίο η Φώφη θέλησε να επεξηγήσει το γιατί το πέρασμα του Αντρέα (και η πορεία/προσφορά του ΠΑΣΟΚ) υπάρχει πλέον η τάση να υποβαθμίζεται: “συγκυριακές αποτιμήσεις, φορτισμένες από τον πολιτικό ανταγωνισμό της στιγμής” ήταν η ερμηνεία που πρόβαλε. Ενώ δεν άφησε “εκτός” σημεία της διαδρομής του που, εκ των υστέρων, δείχνουν βαθύτερη επίγνωση του πού πορευόταν το πράγμα: “Αν η χώρα δεν εξαφανίσει το χρέος, το χρέος θα αφανίσει την χώρα” (Έγινε. Ακριβώς έτσι). ή πάλι: “Ευρωπαϊκή Γερμανία η Γερμανική Ευρώπη;” μετά την επανένωση των Γερμανιών. (σαν το δεύτερο να μας προέκυψε!).
