Εγινε κι αυτό, δηλαδή η κάλυψη του αυτονόητου με… Νόμο! Με τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή, οι εισπράξεις από τις αποκρατικοποιήσεις θα διατίθενται για τη μείωση του χρέους.
Είναι αυτονόητο και δεν χρειάζεται κανένας Νόμος διότι οι αποκρατικοποιήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις είναι ένας σημαντικός οικονομικός νόμος, είναι ένα σημαντικό διαρθρωτικό μέτρο που από τη μια μεριά ανακουφίζει τους κρατικούς προϋπολογισμούς από δαπάνες συντήρησης της λειτουργίας και αναλήψεις χρεών δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών και από την άλλη με τα έσοδα από την πώληση τους ανακόπτεται σημαντικά η δυν αμική του δημόσιου χρέους, η οποία στην Ελλάδα ήταν πάντοτε εφιαλτική. Έτσι, αν εφαρμοζόταν αυτό το αυτονόητο, η χώρα μας δεν θα είχε το 2009 δημόσιο χρέος 129,7 % του ΑΕΠ, αλλά κάτω από το … 6)% του ΑΕΠ, δηλαδή κάτω από το σημείο αναφορά του Μάαστριχτ, αν από το 1990 έως το 2011 δεν «καίγονταν» από τις συνεχείς αναλήψεις υψηλών χρεών και άλλων δαπανών ζημιογόνων δημόσιων οργανισμών, κυρίως από κομματικά ρουσφέτια, όλα τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, τα έσοδα από δυσβάσταχτη φορολογία, τα δάνεια, οι κοινοτικοί πόροι, τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις και οι περικοπές μισθών και συντάξεων
Το δημόσιο χρέος της χώρας μας θα ήταν λίγο πριν ή λίγο μετά το πρώτο Μνημόνιο κάτω από το 60% του ΑΕΠ, δηλαδή κάτω από το σημείο αναφοράς του Μάαστριχτ, αν δεν επιβαρυνόταν καταθλιπτικά κάθε χρόνο από αναλήψεις χρεών ζημιογόνων δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών. Από το 1990 έως και το 2011 το δημόσιο χρέος επιβαρύνθηκε από τις ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς κατά 114,2 εκατοστιαίες μονάδες επί συνόλου 170, 6 εκατοστιαίων μονάδων επί του ΑΕΠ που είχε διαμορφωθεί το 2011. Δηλαδή, θα ήταν το 2011 στο 56,4% του ΑΕΠ!
Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από την Έκθεση του διοικητή για το 2002 (σελίδες 264 και 265) με τις ίδιες διαπιστώσεις να επαναλαμβάνονται και σε όλα τα επόμενα χρόνια:
«Συνολικά τα τελευταία έξι έτη (1997 – 2002), ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 6,4 εκατοστιαίες μονάδες… Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, με έλλειμμα γύρω στο 1% του ΑΕΠ, το χρέος θα έπρεπε να μειωθεί (χωρίς έσοδα από αποκρατικοποιήσεις) κατά 6% του ΑΕΠ περίπου. Η παρατηρηθείσα βραδεία μείωση του χρέους οφείλεται στο σημαντικό ύψος της ετήσιας ανάληψης, εκ μέρους του Δημοσίου, υποχρεώσεων των δημόσιων επιχειρήσεων και η διενέργεια δαπανών εκτός προϋπολογισμού, οι οποίες δεν επηρεάζουν το έλλειμμα, αυξάνουν απευθείας το χρέος. Εκτιμάται ότι, την περίοδο 1997 – 2001, η ανάληψη τέτοιων υποχρεώσεων αύξανε το λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ κατά 5,6 εκατοστιαίες μονάδες ετησίως».
