Η προχθεσινή είδηση που βύθισε στο πένθος την Βουλγαρία και
τη Βόρεια Μακεδονία ήταν πραγματικά φρικτή: 46 άνθρωποι
έχασαν τη ζωή τους με τον πλέον ανατριχιαστικό τρόπο, καιόμενοι
ζωντανοί, σε ένα δυστύχημα με ένα λεωφορείο κατά τη διάρκεια
του ταξιδιού της επιστροφής από την Κωνσταντινούπολη στα
Σκόπια. Μάλιστα, το γεγονός ότι στους 46 συμπεριλαμβάνονται 12
παιδιά προφανώς ενισχύει τον τραγικό χαρακτήρα αυτής της
είδησης.
Ευλόγως, η Βόρεια Μακεδονία –η χώρα προέλευσης των θυμάτων
που έχασαν τη ζωή τους στην Εθνική Οδό της Βουλγαρίας-
δέχθηκε προχθές και χθες άπειρα μηνύματα συμπαράστασης από
τις χώρες όλου του κόσμου, ενώ μεταξύ των πρώτων που
εξέφρασαν τα θερμά τους συλλυπητήρια ήταν η ελληνική
πολιτειακή και πολιτική ηγεσία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασαν την «απόλυτη συντριβή» τους,
δήλωσαν συντετριμμένοι και «συγκλονισμένοι» από το γεγονός
–και, εδώ που τα λέμε, πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά.
Όμως, με δυσάρεστη και τραγική αφορμή την απώλεια των 46
ψυχών, είναι ίσως ώρα να ξανασοκαριστούμε και να βγούμε από
την νιρβάνα της καθημερινής απαρίθμησης των νεκρών από την
πανδημία: την ίδια ημέρα που οι 46 Βορειομακεδόνες συνάνθρωποί μας έχαναν τη ζωή μας, στα ελληνικά νοσοκομεία
χάνονταν 91 άνθρωποι.
Και μία ημέρα νωρίτερα, οι απώλειες ήταν 105 (που στην πορεία της μέρας έγιναν 112 με μυστηριώδη τρόπο,
ο οποίος επιβάλλει να δοθούν κάποιες εξηγήσεις από τον ΕΟΔΥ ή
το υπουργείο Υγείας).
Οι συμπολίτες μας, που έχασαν τη μάχη στην συντριπτική τους
πλειονότητα σε ένα κρεβάτι Εντατικής, δεν τελείωσαν τις μέρες
τους «ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά», που λέει και η Εκκλησία
μας. Έζησαν τη φρίκη της μοναξιάς, την ευαλωτότητα της
αρρώστιας, την αγωνία του «αύριο». Ήταν διασωληνωμένοι χωρίς
να μπορεί ένα αγαπημένο τους πρόσωπο να τους πιάσει το χέρι,
έβλεπαν μόνο νοσηλευτές και γιατρούς καλυμμένους από πάνω
ως κάτω. Έβλεπαν μερικά ζευγάρια μάτια να προσπαθούν να τους κάνουν καλύτερα και πέραν τούτου ουδέν. Την ίδια ημέρα, η ΠΟΕΔΗΝ κατήγγελλε ότι σε όλη τη χώρα υπήρχαν 68
διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την
εγκληματικά υψηλή θνητότητα στις άνευ των απαραίτητων
προδιαγραφών κλίνες ΜΕΘ, που έχουν ανοίξει όπως-όπως για να
αντιμετωπιστεί η κυβερνητική αβελτηρία επί 1,5 χρόνο.
Με άλλα λόγια, έστω και με αυτή την φρικτή αφορμή, του
δυστυχήματος στην Βόρεια Μακεδονία, ίσως κάποιοι που έχουν
απλώς συνηθίσει «στο τέρας» -που έλεγε και ο Χατζηδάκις- και
απλώς μετρούν καθημερινά νεκρούς, να πρέπει να ξαναθυμηθούν
τι σημαίνει να χάνεται ένα ή δύο λεωφορεία καθημερινά στην
Ελλάδα. Και πως κάθε μέρα που συμβαίνει αυτό, ταιριάζει μόνο ο
συγκλονισμός, η συντριβή και η άφατη θλίψη.
