Πληγώθηκαν οι σχέσεις των ανθρώπων, από τους ίδιους τους ανθρώπους…
Μην κατηγορείς τον διάβολο άνθρωπε! Αλλά το χέρι σου που του ανοίγει την πόρτα, με αποτέλεσμα οι πληγές να μεγαλώνουν.
Το τηλέφωνο χτυπάει γιατί ο άλλος θέλει κάτι από σένα και όχι να μάθει για σένα.
Μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι μας από αγάπη για τον συνάνθρωπο, αλλά χρόνια τώρα είμαστε κλεισμένοι στο κελί του εγωϊσμού μας από ζήλεια ή και ανταγωνισμό για τον άλλον. Τώρα δείχνουμε την αγάπη μας με έναν περίεργο τρόπο, αλλά κάτι είναι και αυτό. Ένα κεράκι στο απέραντο σκοτάδι..
Να αγκαλιάζεις τον άλλον ακόμα και με την προσευχή σου, αν δεν μπορούν τα χέρια σου και ο άλλος να νιώθει ότι τον “εμβολιάζεις” με την αγάπη σου.
Μας νοιάζει ο άντρας μας, η γυναίκα μας, τα παιδιά μας, το σαρκίο μας, ο άλλος που είναι; Ζητάμε από τον Εσταυρωμένο να μας σώσει και να μας βοηθήσει αλλά ξεχνάμε ότι οφείλουμε να γίνουμε συσταυρωθέντες για να ακούσουμε από τα “χείλη” του το “σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ”.(Λκ. κγ΄ 43).
Έχουμε δρόμο ακόμα ώστε να καταλάβουμε ότι : “Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.” (Α΄ Κορ ΙΒ,27).
Τελικά μήπως μετάνοια είναι να μη θέλεις τον Παράδεισο μόνος; Ίσως…
Πολλοί παλεύουν για “δόξες”, άλλοι για τη δόξα του Χριστού και άλλοι για τη δόξα του κόσμου. Δυο δρόμοι… Ο ένας πάει στον Ουρανό και ο άλλος καταλήγει στον γκρεμό. Ζούμε παλεύοντας για το πού τελικά θα τοποθετήσουμε την ελευθερία μας μέσα από τις επιλογές μας…
Τι αγώνας και αυτός Θεέ μου..!!!
Στολίστε τα δέντρα αδέλφια αλλά μην ξεχάσουμε και τον στολισμό της καρδιάς. Με λαμπάκι δέντρου αναμμένο και καρδιά σβηστή, χαρά δεν θα βρούμε…
Καλό αγώνα και καλή υπομονή να έχουμε αδέλφια μου…
π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr – Ιερά Μητρόπολη Λήμνου
Πηγή: orthodoxia.online
