Της Ελένης Τσερεζόλε
Η καταληκτική ομιλία του πρωθυπουργού, που έκλεισε τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις. Εκπλήξεις που δεν αφορούσαν στο αρνητικό περιεχόμενο του προϋπολογισμού. Αλλά το ύφος και την από βήματος συμπεριφορά του Κ. Μητσοτάκη που εξέπεμπαν ειρωνεία και περιφρόνηση, υπό το απαθές βλέμμα του Προέδρου της Βουλής… Και αυτά δεν σβήνουν με μια συγγνώμη…
Είχε προηγηθεί, είναι αλήθεια, η εξαιρετική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, που πέρα από την καταλυτική κριτική στον προϋπολογισμό, είχε περάσει κόσκινο και τις επιδόσεις Μητσοτάκη στην τελευταία σύνοδο κορυφής, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου ότι η ακολουθούμενη πολιτική μπορεί «να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη ήττα της χώρας μας»… Νωρίτερα πάντως ειρωνικοί και επιθετικοί είχαν εμφανιστεί πολλοί κυβερνητικοί βουλευτές, συνεχίζοντας το γνωστό… γαϊτανάκι της αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση, με ειρωνείες κ.λπ.
Ωστόσο όλους τους ξεπέρασε σε ιταμό ύφος ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να κάνει και αήθεις συστάσεις στον πρώην υπουργό Παιδείας και σήμερα βουλευτή Νίκο Φίλη, λέγοντάς του, δήθεν από ενδιαφέρον για τη μάσκα, ότι «ανήκει σε ευπαθή ομάδα». Αργότερα και μετά το σάλο που είχε δημιουργηθεί, κάλεσε στο γραφείο του στο Κοινοβούλιο τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας είπε ότι «αν το εξέλαβες ως προσβολή, συγνώμη». Και βέβαια το θέμα δεν είναι προσωπικό αλλά πρωτίστως πολιτικό. Έχει να κάνει με το πολιτικό ήθος. Με το παράδειγμα που οφείλει να δίνει πρώτος ο πρωθυπουργός σε όλους, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης, πολίτες. Και δεν είναι η πρώτη φορά που δίνει το κακό παράδειγμα. Έχει προηγηθεί η περιβόητη πλέον «ανέμελη» βόλτα στην Πάρνηθα, η χαλαρή φωτογράφηση και άλλη μία, μισή συγγνώμη που έδωσε μέρες μετά στην τηλεοπτική του συνέντευξη. Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Πολλώ δε μάλλον πρωθυπουργού…
