Η χθεσινΗ πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση ήταν μαζική και η μεγαλύτερη που έχει γίνει στην εποχή των σκληρότατων μνημονιακών πολιτικών. Ήταν μια μαζική κινητοποίηση, που μας έφερε στη μνήμη τις τεράστιες πανεθνικές απεργίες, επί των ημερών πρωθυπουργίας των Γεωργίου Ράλλη και Κώστα Μητσοτάκη. Προσωπικά έμεινα έκπληκτος, διαπιστώνοντας κατά τη μετακίνησή μου χθες το πρωί από την Αθήνα σε πόλη της Πελοποννήσου, ότι, σε όλα τα χωριά, τα κεφαλοχώρια και τις κωμοπόλεις κατά μήκος της παλαιάς εθνικής οδού Κόρινθο-Πάτρας, το σύνολο των καταστημάτων, των εστιατορίων και των καφετεριών είχαν κατεβάσει συμμετείχε στην απεργία. Ακόμα και τα περίπτερα με τις καντίνες ήταν κλειστά. Αίσθηση μου προκάλεσε η διαπίστωση, ότι, τα ελάχιστα super market που ήταν ανοικτά δεν είχαν πελάτες, πιστοποιώντας έτσι την αποδοχή και τη συμμετοχή των πολιτών στο κάλεσμα της γενικής απεργίας. Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δύο τρωτά σημεία, που σίγουρα τις επόμενες βδομάδες ίσως πυροδοτήσουν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Από τη μια μεριά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στερείται ερεισμάτων στους συνδικαλιστικούς χώρους, και από την άλλη, το τεχνοκρατικό της δυναμικό προέρχεται από την μνημονιακή δεξαμενή των σαμαροβενιζέλων.
ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Λαϊκή Ενότητα έχουν ενώσει τις συνδικαλιστικές τους δυνάμεις. Τόσο το φορολογικό όσο και το νομοσχέδιο κοινωνικής ασφάλισης δεν πρόκειται να περάσουν αναίμακτα από τη Βουλή. Ποιος βουλευτής θα ψηφίσει νομοσχέδιο που θα προβλέπει μηνιαία εθνική σύνταξη 350 ευρώ, προϋποθέτοντας σύνολο 6.000 ή 7.000 ενσήμων; Ή ποιος βουλευτή θα ψηφίσει νομοσχέδιο, που θα προβλέπει ανώτατο φορολογικό συντελεστή 60% για ετήσια εισοδήματα των 40.000 ή των 50.000 ευρώ; Ή ποιος βουλευτής θα συνηγορούσε στην εκθετική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων; Παράλληλα, διερωτώμαι ποιος είναι ο ιθύνων νους του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου, που έπεισε τον πρωθυπουργό να διαλαλεί ότι σε τρεις ή τέσσερις μήνες, η εθνική οικονομία μπαίνει σε φάση αναπτυξιακής τροχιάς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έπεσε στην παγίδα των σαμαροβενιζέλων. Υπόσχεται στους πολίτες νέο αναπτυξιακό success story, τι στιγμή που οι κύριοι οικονομικοί δείκτες πάνε από το κακό στο χειρότερο και η Βουλή των Ελλήνων καλείται να ψηφίσει νομοσχέδια μη αποδεκτά από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Με μαθηματική ακρίβεια, η επόμενη απεργιακή κινητοποίηση θα είναι μαζικότερη και δυναμικότερη από εκείνη της 4ης Φεβρουαρίου 2016. Δεν είναι τυχαία η διάρκεια, η αποφασιστικότητα και το σφρίγος της κινητοποίησης των αγροτών. Δυστυχώς, το μέλλον της χώρας είναι σκοτεινό και δυσοίωνο. Με ένα δημόσιο χρέος που στην πραγματικότητα υπερβαίνει τα 900 δις ευρώ (€), με ένα τραπεζικό σύστημα που τα κόκκινα δάνεια (μη εξυπηρετούμενα δάνεια) εκτιμώνται σε 110 δις €, με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων στις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, κ.ά.) να προσεγγίζουν τα 100 δις €, ποιος σώφρων πολιτικός, ποιος έλληνας πατριώτης, δεν αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα δεν είναι καταχρεωμένη και χρεοκοπημένη; Ο Αλέξης Τσίπρας με τον Πάνο Καμμένο, μυήθηκαν στο πνεύμα των ΓΑΠ, του Σαμαρά, του Βενιζέλου, της Φώφης και των υπολοίπων στελεχών των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και προσχώρησαν στις μνημονιακές πολιτικές. Μακάρι η επιλογή τους να αποδειχτεί ορθή και η χώρα να βγει από το τέλμα της οικονομικής-δημοσιονομικής κρίσης. Αυτοί όμως που έπεισαν τον Αλέξη με τον Πάνο να αποδεχτούν το μονόδρομο των μνημονιακών πολιτικών, άρχισαν να κτυπούν τα τύμπανα του Grexit και μάλιστα υπό τη σκιά των μαζικών απεργιακών κινητοποιήσεων.
