Η επIτευξη των ποσοτικών στόχων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ) 2016-2019, θα συνεπαγόταν την επιτυχία του τρίτου μνημονίου και την έξοδο της Ελλάδας στις διεθνείς χρηματαγορές αρχές του 2017. Τόσο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, όσο και σύσσωμο το υφιστάμενο κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, ευελπιστούν ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2016 η εθνική οικονομία θα εμφανίσει σημάδια ανάκαμψης και θα σημάνει το πέρας της κρίσης που μετά το 2008 πλήττει την ελληνική οικονομία. Μακάρι αυτό το μνημόνιο να είναι το τρίτο και φαρμακερό. Μακάρι το σκάφος της εθνικής οικονομίας να απογειωθεί το δεύτερο εξάμηνο του 2016 και η χώρα να εισέλθει σε φάση ταχύρυθμης αναπτυξιακής διαδικασίας. Μακάρι τα χαράτσια να καταργηθούν και το δρεπάνισμα μισθών και συντάξεων να σταματήσει έστω και το 2017. Μακάρι την επόμενη δεκαετία ο μέσος αναπτυξιακός ρυθμός της ελληνικής οικονομίας να είναι γύρω στο 4%, το ποσοστό ανεργίας από 26% που είναι σήμερα να πέσει στο 10% και τα κρατικά έσοδα να αυξάνονται με ικανοποιητικούς ρυθμούς. Μακάρι το δημόσιο χρέος να καταστεί βιώσιμο, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις να εξυπηρετούν με συνέπεια τα τραπεζικά τους δάνεια, οι τραπεζικές καταθέσεις να πάρουν την ανιούσα και οι επιχειρήσεις να περάσουν σε φάση αξιόλογης κερδοφορίας. Μακάρι τα μνημόνια να αποτελέσουν ένα κακό όνειρο και τα πρόσωπα όλων μας να πλημμυρίσουν από αισιόδοξα χαμόγελα.
Αν όμως όλοι αυτοί οι μακαρισμοί δεν ευοδωθούν τι μέλλει γενέσθαι; Τέταρτο μνημόνιο ή προσωρινό Grexit όπως επιθυμούν οι χώρες του γερμανικού άξονα; Αναμφίβολα, το ενδεχόμενο αποτυχίας του τρίτου μνημονίου θα σήμαινε τον διεθνή διασυρμό του εγχώριου κομματικού συστήματος εξουσίας και τον εξευτελισμό της χώρας. Η Ελλάδα στα μάτια των χωρών της παγκόσμιας οικονομίας, θα εμφανιζόταν ως ανίκανη να ωθήσει την οικονομία της σε αναπτυξιακή τροχιά και να εξυπηρετεί με δικούς της χρηματικούς πόρους το τεράστιο δημόσιο χρέος της. Βέβαιο είναι ότι η χώρα μας θα εξαναγκαζόταν στην υπογραφή ενός τέταρτου μνημονίου, που θα συνοδευόταν από την υπογραφή μιας νέας μνημονιακής δανειακής σύμβασης. Ως γνωστό, τον Μάιο του 2010 η υπογραφή του πρώτου μνημονίου, συνοδεύτηκε με την δανειακή σύμβαση των 110 δισ. ευρώ (€). Το Φεβρουάριο και τον Δεκέμβριο του 2012, που έγινε το πρώτο και το δεύτερο κούρεμα του δημοσίου χρέους, η χώρα μας δεσμεύτηκε με την υπογραφή της δεύτερης και της τρίτης δανειακής σύμβασης. Τον Αύγουστο του 2015 η χώρα μας δεσμεύτηκα με μια τέταρτη δανειακή σύμβαση στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου. Οι τέσσερις δανειακές συμβάσεις με την τρόικα, συνεπάγονται τη λήψη συνολικών δανείων από τη χώρα μας περί τα 420 δισ. €. Το μεγαλύτερο μέρος των δανείων αυτών προορίζεται για την κεφαλαιακή ενίσχυση των εγχώριων συστημικών τραπεζών και την αποπληρωμή ληγόντων χρεών στους πιστωτές της χώρας. Ελάχιστα ήταν τα ποσά από τις δανειακές μνημονιακές συμβάσεις, που αξιοποιήθηκαν για την χρηματοδότηση επενδυτικών προγραμμάτων στα πλαίσια του δημοσίου και κυρίως του ιδιωτικού τομέα.
Η πιθανότητα διεύρυνσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και η επιταχυνόμενη αύξηση των μη εξυπηρετούμενων τραπεζικών δανείων (κόκκινα δάνεια) σε συνθήκες παρατεταμένης εγχώριας οικονομικής κρίσης, θα εξανάγκαζαν τη χώρα να δεσμευτεί με την υπογραφή ενός τετάρτου μνημονίου και βέβαια μιας καιβνούργιας δανειακής σύμβασης. Η παράλληλη πτώση των καταθέσεων στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα, συντελεί στην αδυναμία εξεύρεσης υγιών αποταμιευτικών πόρων, για την ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών και την χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών του ελληνικού δημοσίου. Ωστόσο, μια νέα μνημονιακή δανειακή σύμβαση, θα επέφερε την περαιτέρω αύξηση του δημοσίου χρέους της Ελλάδος, επιβαρύνοντας επιπρόσθετα τις επερχόμενες γενεές με τις υπέρμετρες δαπάνες εξυπηρέτησής του. Το 80% του δημοσίου χρέους είναι εξωτερικό. Δηλαδή, η χώρα το οφείλει σε ξένους πιστωτές και ιδίως στο κουαρτέτο. Μακάρι στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου, να δημιουργηθούν οι συνθήκες για έξοδο από την οικονομική κρίση, η πατρίδα να εισέλθει με δυναμισμό σε αναπτυξιακή πορεία και το σπιράλ της ανατροφοδότησης του δημοσίου χρέους μέσω των δανειακών μνημονιακών συμβάσεων να αποτελέσει κακή ανάμνηση.
