Μαχαιρώματα στο γαλάζιο βάλτο

Ν.Δ.: Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ

Σύγκρουση και εδώ του παλιού με το νέο

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Απόστολος Τζιτζικώστας είναι αυτοί που θα διεκδικήσουν την προεδρία του κόμματος της ΝΔ σε λίγες μέρες. Και οι τρεις παρουσίασαν τις 50 υπογραφές στελεχών που στηρίζουν την υποψηφιότητα τους, όπως προβλέπει το Καταστατικό.

Η απόφαση ανήκει στο λαό της ΝΔ, ανήκει στους ανθρώπους που θα πάνε στην κάλπη. Η μάχη πράγματι δεν είναι για το αν θα βρεί η μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη, τον αντί-Τσίπρα. Η μάχη είναι ανάμεσα στο παλιό και στο νέο, είναι η μάχη ανάμεσα στη βαρονία, στην αντίληψη περί αιώνιας εξουσίας και της προσπάθειας να γεννηθεί κάτι καινούργιο.

Η μάχη δεν είναι ηλικιακή, αν και οι τρεις από τους τέσσερις διεκδικητές είναι νέοι – κάτω των 50- είναι πρωτίστως μάχη αντίληψης και ιδεών.

Η νίκη του Τσίπρα τον Ιανουάριο, η απόφαση των Ελλήνων να στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα, αναγκάζει όλους να κοιτάξουν στο αύριο εγκαταλείποντας τα τζάκια.

Ο λόγος ανήκει στους ψηφοφόρους και όχι στην καμαρίλα.

Σε απεγνωσμένη προσπάθεια να αποτρέψουν την διάσπαση έχουν αποδυθεί στη Ν.Δ. και γι’αυτό πείστηκε την τελευταία στιγμή να βάλει υποψηφιότητα ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης που έχει τη στήριξη της καραμανλικής ομάδας βουλευτών αλλά και του ίδιου του Κώστα Καραμανλή. Η πιθανή εκλογή του πάντως μπορεί μέχρι κάποιου χρονικού σημείου να εξασφαλίζει την ενότητα αυτή, αλλά όπως παρατηρούν πολιτικοί αναλυτές που παρακολουθούν, διαχρονικά, τα όσα συμβαίνουν στη Ν.Δ., ούτε τη διάσπαση κάποια στιγμή μπορεί να αποτρέψει αλλά ούτε και εγγυάται το μέλλον του κόμματος. Όπως θα έδινε όραμα ένας νέος και σε ηλικία αρχηγός που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει και στο ηλικιακό πεδίο τον Αλέξη Τσίπρα, όπως λ.χ. ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας, ο οποίος, υπενθυμίζεται εξελέγη με μία συντριπτική πλειοψηφία στις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση.

Μπορεί να έχει τη στήριξη των καραμανλικών ο Μεϊμαράκης αλλά και η συγκεκριμένη ομάδα είναι κοντά στον Τζιτζικώστα, δεδομένων των καλών σχέσεων που διατηρεί με αυτόν ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ. Δεν πρέπει δε να περνάει απαρατήρητο, για όση αξία έχει ότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε αιφνιδιστεί και ο ίδιος από την παραίτηση Μεϊμαράκη, ως αντίδρασή του στις πρώτες αιχμές που άφηναν τα «σεσημασμένα» -για την αντίθεσή τους στον τρόπο που πολιτεύτηκε προεκλογικά ο πρόεδρος του κόμματος- στελέχη της ΝΔ, μετά το αποτέλεσμα της 20ης Σεπτεμβρίου.

Σε αντίθεση με όσους άσκησαν κριτική στον κ. Μεϊμαράκη, όπως λ.χ. οι Μάκης Βορίδης, Κυριάκος Μητσοτάκης και Άδωνις Γεωργιάδης η πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, καίτοι μουδιασμένη, θεώρησε ότι η ΝΔ παρά τη διαφορά των επτά μονάδων κατόρθωσε να αυξήσει έστω και ελάχιστα το ποσοστό της, σε σχέση με τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Οι οπαδοί του κ. Μεϊμαράκη μέσα στο κόμμα ενέγραφαν επίσης στο ενεργητικό του την επανασυσπείρωση του κόμματος, δίνοντας τη δικαιολογημένη αίσθηση ότι η ΝΔ παραμένει ένα συμπαγές κόμμα. Ασφαλώς δε και το συμπαγέστερο από τα ιστορικά κόμματα της Μεταπολίτευσης. Γι’ αυτό άλλωστε κάποιοι επιμένουν να μείνει στην ηγεσία της ΝΔ προκειμένου αυτή να μην διασπαστεί σε μία εποχή που πρέπει να κάνει σκληρή αντιπολίτευση, όπως λένε. Αυτή η εκδοχή βεβαίως είναι σεβαστή, αλλά παράλληλα δεν σημαίνει ότι την ενότητα δεν θα μπορούσε να την εξασφαλίσει και ο Τζιτζικώστας, λαμβανομένου μάλιστα υπ’ όψιν ότι είναι γιός ενός εκ των κορυφαίων στελεχών της ΝΔ στην Μεταπολίτευση, οποίος ήταν συνεχώς υπουργός σε όλες τις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Λέγεται μάλιστα ότι λόγω των στενών σχέσεων της οικογένειας Τζιτζικώστα με τον αείμνηστο Ευάγγελο Αβέρωφ, μπορεί ο Σαμαράς –πολιτικό παιδί και αυτός του Αβέρωφ- να θελήσει να ρίξει το βάρος όσων επηρεάζει υπέρ του Τζιτζικώστα.

Προφανώς η αντίδραση Μεϊμαράκη, με την απόφασή του να τεθούν άμεσα σε κίνηση οι διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου, υπήρξε έκπληξη μόνο για όσους δεν τον γνωρίζουν. Δείγματα άλλωστε του πως αντιδρά όταν τον αμφισβητούν έδειξε άμεσα, όταν μετά την παραίτηση Σαμαρά από την προεδρία του κόμματος και την τοποθέτησή του στη θέση του προέδρου, η εμμονή όσων σήμερα καταλόγισαν σε αυτόν την ήττα της περασμένη Κυριακής και την εποχή εκείνη τον θεωρούσαν μεταβατικό, τον οδήγησε σε απειλή παραίτησης. Απειλή που προκάλεσε την εξ ίσου άμεση συλλογή υπογραφών –σε συντριπτικό ποσοστό αναφορικώς με το συνολικό αριθμό της γαλάζιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας– για την παραμονή του και την ακύρωση του μεταβατικού χαρακτήρα της προεδρίας του, όπως απαιτούσαν αυτοί που και τώρα πρώτοι τον αμφισβήτησαν. Και που δεν είναι άλλοι, από το φιλοδοξούντα να ηγηθεί της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη και τους φιλοσαμαρικούς –και ενδεχομένως εμπροσθοφυλακή του- κκ Βορίδη και Γεωργιάδη, δεδομένου μάλιστα ότι στους παροικούντες την Συγγρού είναι εδραία η πεποίθηση ότι ο κ. Σαμαράς θα ήθελε να πάρει την εσωκομματική ρεβάνς, παρά το γεγονός ότι στην Μεσσηνία, όπου ο πρώην πρωθυπουργός θεωρείται τοπάρχης, η ΝΔ σημείωσε πτώση.

Ο αντι-Τσίπρας

Στην εσωκομματική αναμέτρηση έχουν ήδη αναφυεί οι πρώτες διαφωνίες που αφορούν την ημερομηνία των εκλογών, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να θέλει μία σχετικά μακρά προεκλογική περίοδο και τον Μεϊμαράκη να απαντά ότι δημοψήφισμα και εκλογές έγινε μέσα σε ελάχιστο χρόνο, πως είναι δυνατόν να μη μπορεί να επισπευθεί μία εσωκομματική διαδικασία; Από την άλλη πλευρά έχει αρχίσει να γίνεται συνείδηση σε αρκετούς ότι, προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει η ΝΔ να βρει τον… αντι-Τσίπρα! Οι υποστηρίζοντες την θεωρία αυτή, συνδέουν την αλλαγή στην κορυφή της ΝΔ και με ένα πρόσωπο ηλικιακά κοντά στον Πρωθυπουργό, γεγονός που ώθησε στελέχη εκτός από τον Μητσοτάκη και άλλα πρόσωπα, όπως ο Απόστολος Τζιτζικώστας να θέσουν υποψηφιότητα. Άλλωστε και στο παρελθόν η ΝΔ έχει επιχειρήσει κάτι ανάλογο με την ανάδειξη ως αντι-Ανδρέα του Κώστα Μητσοτάκη, παρά το γεγονός ότι το πολιτικό ανάστημα, η εμπειρία και η ιδιότητα του statesman του πρώην Πρωθυπουργού και αρχηγού της ΝΔ καμία σχέση δεν θα έχει με όποιον επιλεγεί ως… αντι-Τσίπρας.

Πιέσεις σε Μεϊμαράκη

Εκείνο που προκύπτει είναι ότι η άμεση αντίδραση Μεϊμαράκη στις δηλώσεις των θεωρούμενων από τον Βαγγέλη Αντώναρο «σώγαμπρων» συνιστά ένα στρατηγικό ελιγμό γιατί στη συνέχεια κατέθεσε και ο ίδιος την υποψηφιότητά του και δεν θα εποπτεύσει απλώς τις διαδικασίες για την ανάδειξη του νέου αρχηγού. Άλλωστε η μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που ο Κώστας Καραμανλής επηρεάζει –χωρίς όμως ο ίδιος να λαμβάνει θέση εμφανώς- είναι ότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης πρέπει να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος διότι έτσι εξασφαλίζεται, όπως τονίστηκε και πιο πάνω η συνοχή της ΝΔ, σε μία εποχή που είναι αναγκαία η ύπαρξη μίας ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης και η πίεση προς την κυβέρνηση προς τις σωστές κατευθύνσεις, μέσω της άσκησης επιχειρηματολογημένης και ουσιαστικής κριτικής. Βεβαίως πολλοί πλέον πιστεύουν ότι η συνοχή αυτή είναι με ημερομηνία λήξεως και, επομένως αντί μιας πρόσκαιρης συνοχής θα πρέπει να εκλεγεί ένας νέος που μπορεί να προσδώσει στο κόμμα την ελπίδα για κάτι διαφορετικό στο μέλλον.

Το βέβαιο είναι ότι ο Μεϊμαράκης δεν πρόκειτια να κάνει εκλογικό περίπατο ασχέτως αν συνεργάτες του Καραμανλή, όπως ο Αντώναρος έχουν σπεύσει να τον υποστηρίξουν, θέλοντας να περάσουν και σχετικό μήνυμα. Όπως λ.χ. ήταν η άμεση αντίδρασή του σε δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη αλλά και σε προηγούμενες θέσεις του Μάκη Βορίδη, όταν ο μεν πρώτος βγήκε να στηρίξει τον Αντώνη Σαμαρά και να «κτυπήσει» τον Μεϊμαράκη με την αιχμή ότι «εφήρμοσε απαλή μουσική», ο δεύτερος όταν επέκρινε την προεκλογική τακτική του προέδρου της ΝΔ ως νομιμοποιητική του ΣΥΡΙΖΑ!

«Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, έγραψε ο Αντώναρος, ΔΕΝ ΑΝΕΛΑΒΕ την ηγεσία της ΝΔ αμέσως μετά τις εκλογές της 25 Ιανουαρίου. Όχι βέβαια. Ήταν τότε που κάποιοι (όχι ένας – ήταν περισσότεροι οι πολιτικοί φωστήρες…) μιλούσαν για “αριστερή παρένθεση” και ροκάνιζαν την επιρροή της μεγάλης Κεντροδεξιάς παράταξης που είχαν οδηγήσει με δική τους ευθύνη σε ιστορικά χαμηλά διατυπώνοντας κρυπτο-ακροδεξιές θέσεις που καμία θέση δεν έχουν διαχρονικά στο χώρο μας….

Στην έρευνα της Μέτρον Ανάλυσις που δημοσιεύθηκε στις 10 Ιουλίου στα ΝΕΑ η ΝΔ κατέγραφε εκλογική επιρροή 19,1%. Αυτή τη ταλαιπωρημένη από τα κηρύγματα των ακροδεξιών παραφυάδων παρέλαβε ο Βαγγέλης. (Για να μη πούμε για την ώρα τι άλλο δεν παρέλαβε….) Κι αυτή τη ΝΔ κατάφερε να αναστυλώσει. Ας αφήσουν λοιπόν τα κολπάκια και τα ύπουλα μαχαιρώματα με στομωμένα μαχαίρια οι γνωστοί σώγαμπροι…».

Πάντως το βέβαιο είναι ότι όσο και αν ο Καραμανλής δεν θέλει να μιλούν άλλοι εξ ονόματός του, εν τούτοις πρώην συνεργάτες του με τους οποίους συνομιλεί δεν θα ήθελαν να τον εκθέσουν αν δεν ήξεραν ότι τα όσα λένε ή γράφουν απηχούν και δικές του απόψεις.

Ντόρα δεν ψηφίζει Κυριάκο

Διαφωνία όμως μεταξύ των υποψηφίων και κυρίως μεταξύ Μεϊμαράκη και Μητσοτάκη δεν εκφράστηκε μόνο ως προς το χρόνο της αναμέτρησης αλλά και ως προς τη διαδικασία. Η οποία δεν είναι εύκολο να αλλάξει διότι πρέπει να γίνει αλλαγή καταστατικού που και γι’ αυτήν την αλλαγή πρέπει να προηγηθεί σχετική απόφαση Συνεδρίου. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ήδη δεν γίνονται προσπάθειες ώστε η επονομαζόμενη βάση που θα κληθεί να ψηφίσει να μη περνάει από συγκεκριμένο φίλτρο, προκειμένου να αποφευχθεί η συμμετοχή στην ψηφοφορία εγκαθέτων άλλων κομμάτων που θα επιδιώξουν να αλλοιώσουν και τη διαδικασία αλλά και το αποτέλεσμα της εκλογής.

Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι οποιαδήποτε άλλη υποψηφιότητα, πλην εκείνης του Μεϊμαράκη, ειδικώς σε αυτήν τη χρονική συγκυρία, θα καεί προώρως, ενώ θα οδηγήσει σε διάσπαση, παρά το γεγονός ότι, όπως αξιολογείται από έμπειρα κομματικά στελέχη, σε περίπτωση εκλογής του Μεϊμαράκη δεν αποκλείεται να αναπτυχθούν, σε αντίδραση, διασπαστικές τάσεις.

Η αλήθεια είναι ότι στην απόφαση του Μεϊμαράκη να είναι βασικός υποψήφιος μέτρησε το γεγονός ότι θα ήθελε να πάρει τη δική του ρεβάνς, πολύ περισσότερο δε στο εσωκομματικό πεδίο, για το οποίο μάλιστα καυστικώς είπε ότι και η ΝΔ έχει τις δικές της συνιστώσες! Η αιχμή είχε αποδέκτη τον Μάκη Βορίδη που κατήγγειλε ότι ότι η προεκλογική καμπάνια της ΝΔ παρήγαγε πολιτική νομιμοποιήση του ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε η κ. Μπακογιάννη που θα μπορούσε να αποτελέσει μία σοβαρή υποψηφιότητα έχει ταχθεί στο πλευρό του κ. Μεϊμαράκη μολονότι η συγκυρία, όπως διαγράφεται από την αρχηγία της Φώφης Γεννηματά και την αύξηση των ποσοστών της Συμπαράταξης, θα μπορούσε να ευνοούσε την ανάδειξη μιας γυναίκας και στην αρχηγία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η στάση αυτή της κ. Μπακογιάννη ερμηνεύεται ότι τάσσεται απέναντι στον αδελφό της Κυριάκο ο οποίος μάλιστα έσπευσε να θέσει υποψηφιότητα για να προλάβει την αδελφή του, χωρίς να την ενημερώσει προηγουμένως.

Ονειρα θερινής νυκτός

Διαφορετικής αντίληψης από την αδελφή του είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του λέγοντας ότι έχει πίστη στις δυνάμεις του. Γνωρίζει, όπως ομολόγησε ότι είναι μειονέκτημα ότι προέρχεται από πολιτικό «τζάκι» αλλά επίσης οφείλει να γνωρίζει ότι οι όποιες δυνατότητές του είναι σε συνάρτηση και με το ποιος θα είναι ο εσωκομματικός του αντίπαλος.

Ο κ. Βορίδης έχει την πολιτική ευφυία να μη λάβει μέρος στην εσωκομματική αναμέτρηση γνωρίζοντας καλά ότι μπορεί εύκολα να καεί, έστω και αν η υποβολή μιας υποψηφιότητας άπαξ μπορεί να θεωρηθεί και υποθήκη για το μέλλον. Ενώ τέλος ο κ. Δένδιας, με απολύτως νομιμόφρονα αντίληψη και παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να είναι μία σοβαρή επιλογή, εν τούτοις και έχει ταχθεί υπέρ του κ. Μεϊμαράκη, αλλά και είναι βέβαιο ότι έχει ακούσει τις συστάσεις του Κώστα Καραμανλή.

Τις ραγδαίες αυτές εξελίξεις τις παρακολουθεί, όπως είναι αναμενόμενο ο Αντώνης Σαμαράς με τον οποίον άλλωστε συνδέουν κάθε επικριτική στάση απέναντι στον Μεϊμαράκη. Βεβαίως δεν θα επιχειρούσε την επανάκαμψή του μέσα από τις γνωστές διαδικασίες ανάδειξης προέδρου της ΝΔ, πολύ περισσότερο που οι πολιτικές βλέψεις του προσδιορίζονται από την πρόθεση να επαναδραστηριοποιηθεί αφού προηγηθεί –και αν ποτέ πραγματοποιηθεί– η περίφημη ανασυγκρότηση της νέας Κεντροδεξιάς. Στην περίπτωση αυτή γνωρίζει ότι ο ρόλος του θα ήταν πιο εφικτός στη δημιουργία ενός ακραιφνώς δεξιού και με εθνικοπατριωτικά χαρακτηριστικά κόμματος, που δεν θα είχε βεβαίως καμία σχέση με αυτό το ιδεολογικώς ασυνάρτητο που παρουσιάζουν οι ΑΝΕΛ. Από τώρα είναι γνωστοί οι πιθανοί συνεργάτες του, αν όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις και τα «αν» γίνουν πραγματικότητα…