ΞΕρουμε, ξΕρουμε, κανείς δεν υπαινίσσεται καν στην Κυβέρνηση πρόωρες εκλογές – και η προκήρυξη εκλογών αποτελεί της Κυβέρνησης επιλογή/προνομία, ακόμη κι αν το επιλέξει μέσω αστοχίας σε ψηφοφορία στην Βουλή… – ενώ και στην Αντιπολίτευση η λέξη διστακτικά μόνον εκφωνείται. Απο κει και πέρα, οι διάφοροι συντελεστές της δημόσιας συζήτησης τίλλονται τας τρίχας της κεφαλής για ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκλογών (“για τέταρτη φορά μέσα σε κάτι παραπάνω απο ένα χρόνο”, “η οικονομία δεν θα αντέξει”, “δεν θα το επιτρέψουν (!) οι εταίροι”), πλην όμως ήδη οι δημοσκοπήσεις από τραγικά νωρίς δείχνουν ότι οι πολίτες άγονται σε τέτοιες σκέψεις. Τα αδιέξοδα έχουν την δική τους λογική, πριν αποκτήσουν την δική τους ιστορία.
Πάντως όλοι – και όχι μόνον οι καθ’ έξιν ή κατ’ επάγγελμα ασχολούμενοι με τα δημόσια πράγματα – αισθάνονται ότι το κλιμα “γυρνάει” σε προεκλογικό. Ακόμη και κάλπες να μην στηθούν (εναγκαλισμός με την ηδύτατη εξουσία; φόβος της επόμενης μέρας; αυτοπαγίδευση στην προσδοκία ότι διαφεντεύουμε τον χρόνο;), αυτή η προεκλογικότητα της ατμόσφαιρας υπόσχεται/απειλεί να παγώσει ακόμη περισσότερο την ήδη περιερχόμενη σε ακινησία δημόσια σκηνή. Δείτε, όμως τώρα, την ιδιαίτερη τραγωδία των στιγμών – και μην πεις , φίλε αναγνώστη, ότι η “τραγωδία” είναι υπερβολική έκφραση: Έχουμε την βαθύτατη κόπωση απο 6 χρόνια πορείας στην έρημο της κρίσης. έρχεται να επικαθήσει σ’ αυτήν το Προσφυγικό. προστίθενται τα μέτωπα εξωτερικής πολιτικής/”εθνικών θεμάτων” που ανοίγουν γύρω γύρω μας (Αιγιακό, ΝΑΤΟϊκές διαδρομές, Καστελόριζο, Μακεδονικό) κι εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα. και τώρα, αιφνιδίως (;) μας προκύπτει αρχαιοελληνικό σκηνικό τραγωδία στο μηντιακό τοπίο. Με ύβρι, νέμεση, άτη, τα γνωστή. Ηταν ήδη ο ανήφορος των αδειοδοτήσεων των τηλεοπτικών καναλιών, προστέθηκε η μπόχα των υπόδικων εκβιασμών “ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ” και sites, τώρα άνοιξε διάπλατα και μέτωπο Μαξίμου/Ψυχάρη-ΔΟΛ.
Με απειλές και κόντρα απειλές για εισαγγελείς σε μόνιμη βάρδια, για χρυσές εφεδρείες, για μαγνητοφωνήσεις και απομαγνητοφωνήσεις (μεγάλε Βαρουφάκη! εσύ τουλάχιστον έφυγες νωρίς…) και για γάτες Ιμαλαϊων (διασταύρωση Περσίας ως προς το μακρύ τρίχωμα και Σιάμ για τα γαλανά μάτια και τις μπεζ αποχρώσεις, ξέρετε τώρα).
Αυτό, το άκρως ανθυγιεινό κλίμα έχει την ικανότητα να δηλητηριάσει μοναδικά κάθε προεκλογική πορεία. Η δε επικείμενη σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών, που έντονα έχουμε την εντύπωση ότι είναι για να τσακωθούν, για να αναζητήσουν και να αλληλοεπιρρίψουν ευθύνες, ή πάλι για να συσκεφτούν εμβριθώς και να μας πούνε ότι φταίνε οι άλλοι, οι κακοί Τούρκοι, ο απαίσιος πόλεμος, οι τραγικοί Ευρωπαίοι – όλα σωστά, όλα άχρηστα! – πολύ φοβούμεθα ότι θα είναι ακριβώς ένα πρόκριμμα αυτού του δηλητηριώδους οδοιπορικού. Με ενδιάμεσες αυτοπαγιδέυσεις.
Αλλά… θα επανέλθουμε.
