«Λιτότητα για πάντα», το σχέδιο του ESM για την Ελλάδα!

Εξοντωτικούς στόχους θέλουν να επιβάλουν οι δανειστές στην ελληνική Οικονομία, για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Το ένα μετά το άλλο, βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας τα τρομαχτικά σχέδια, που ετοιμάζουν οι Γερμανοί για την Ελληνική Οικονομία.  Εκτός από τα γνωστά πλέον σχέδια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αποκαλύφθηκαν  και τα σχέδια του επίσης Γερμανού, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητα, Κλάους Ρέγκλινγκ, που θέλει να βυθίσει την Ελλάδα σε Οικονομικό μεσαίωνα!  Σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο του Μηχανισμού, που αποκάλυψε το Reuters, η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους από τις χώρες της ευρωζώνης, εάν διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 3% για 20 χρόνια!

Δηλαδή, αν εξοντωθούν οικονομικά όλοι οι Έλληνες, τότε δεν θα χρειαστεί μείωση του χρέους. Η μελέτη, φέρεται να προετοιμάστηκε για τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης και το ΔΝΤ την προηγούμενη Δευτέρα, στο Eurogroup που ολοκληρώθηκε χωρίς συμφωνία λόγω των αποκλίσεων μεταξύ ευρωζώνης και Ταμείου, στις υποθέσεις για τη μελλοντική ανάπτυξη και τα πλεονάσματα στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, που προβλέπει η μελέτη δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους, εάν η Αθήνα διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 3,5% ως το 2032 και πάνω από το 3% ως το 2038. Μπορεί αυτό να είναι εφιάλτης για τους κατοίκους της χώρας μας, αλλά σύμφωνα με την  ΕΚΤ «τέτοιες μεγάλες περίοδοι υψηλών πλεονασμάτων δεν είναι πρωτοφανείς: Η Φινλανδία, για παράδειγμα, είχε πρωτογενές πλεόνασμα 5,7% επί 11 χρόνια την περίοδο 1998-2008 και η Δανία 5,3% για 26 χρόνια, από το 1983 ως το 2008».

Στο δεύτερο σενάριο, που προβλέπει τις προϋποθέσεις για να επιτύχει η Ελλάδα την ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους (με βάση την απόφαση του Eurogroup, του Μαΐου του 2016), περιπλέκονται τα πράγματα. Εδώ, σύμφωνα με τους θεσμούς, η Ελλάδα πρέπει να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022, το οποίο μετά θα μπορούσε να το μειώσει στο 2% ως το 2035 και στο 1,5% ως το 2048, με μέσο πλεόνασμα της περιόδου 2023-2060 στο 2,2%. Σε αυτό το σενάριο,  η ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους είναι μια επέκταση της ωρίμανσης των δανείων κατά 17,5 χρόνια από τα τρέχοντα 32,5 χρόνια, με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080.

Επίσης, προβλέπει ότι ο Μηχανισμός που είναι και αρμόδιος για τις εκταμιεύσεις των δανείων, θα περιόριζε τις αποπληρωμές δανείων από την Ελλάδα στο 0,4% του ΑΕΠ ως το 2050, θέτοντας «ταβάνι» στο επιτόκιο των δανείων στο 1% ως το 2050. Επίσης, θα αγόραζε το 2019 τα 13 δισ. ευρώ που οφείλει η Ελλάδα στο ΔΝΤ, καθώς αυτά τα δάνεια είναι πολύ ακριβότερα από αυτά της ευρωζώνης.

Σύμφωνα με τους ίδιους έτσι θα μειώνονταν  οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας στο 13% ως το 2060, και θα μείωνε τον λόγο χρέους/ΑΕΠ στο 65,4% το 2060 από περίπου 180% στην παρούσα φάση.

Αυτά τα σενάρια δεν βρίσκουν σύμφωνο το ΔΝΤ, που  θεωρεί ότι τέτοιες υποθέσεις ανάπτυξης και πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι ρεαλιστικές στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου οι θεσμοί παραμένουν αδύναμοι και η παραγωγικότητα είναι χαμηλή.

Το  δεύτερο σενάριο βασίζεται στις προβλέψεις του ΔΝΤ για μια μέση ανάπτυξη 1% και μια επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα 1,5% από το 2023, μετά από πέντε χρόνια με πλεονάσματα 3,5%. Το σενάριο αυτό προβλέπει ότι το ελληνικό χρέος θα αυξάνεται από το 2022 και έπειτα, αγγίζοντας το 226% το 2060.

Οι ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν και οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα ανέρχονταν στα τέλη της δεκαετίας του 2020 πάνω από το «ταβάνι» του 15% του ΑΕΠ που έχουν υποσχεθεί οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, ξεπερνώντας το 50% το 2060.

Για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, με βάση τις εκτιμήσεις αυτές, η ευρωζώνη θα έπρεπε να προχωρήσει σε μια βαθύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, από αυτήν που πρόσφερε το 2016, κάτι που δεν δέχεται το Eurogroup.

Το τρίτο σενάριο, που φαίνεται και λιγότερο πιθανό να υλοποιηθεί, είναι μία μεσοβέζικη λύση ανάμεσα στα πρώτα δύο, και προβλέπει έναν ρυθμό ανάπτυξης 1,25%, ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022, το οποίο θα υποχωρήσει στη συνέχεια στο 1,8% αντί για 2,2% την περίοδο 2023-2060. Σύμφωνα με τον ESM, αν ακολουθηθεί αυτή η λύσει τότε το ελληνικό χρέος θα γινόταν βιώσιμο με μια επιμήκυνση των μέσων ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων κατά 15 έτη, με τα τελευταία να λήγουν το 2018, με ταυτόχρονο «κλείδωμα» του επιτοκίου στο 1% ως το 2050 και ένα «ταβάνι» απόσβεσης στο 0,4% του ΑΕΠ της Ελλάδας.