Τον παλιό καιρό, πολύ-πολύ προτού μας προκύψουν τα ψηφιακά μέσα που επιτρέπουν τεχνολογικά υποβοηθούμενα άλματα της φαντασίας, αλλά και πριν ακόμη η απλή κινηματογραφική εικόνα λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής της, υπήρχε το καλειδοσκόπιο. Ένας κύλινδρος που στην μια άκρια είχε φακό, στην άλλη διαφανές κάλυμμα με μικρά κομμάτια από χρωματιστό γυαλί, αλλά σ’ όλο του το μήκος βρίσκονταν κάτοπτρα: έμπαινε το φως από την πλευρά με το διαφανές κάλυμμα, «δανειζόταν» χρώμα από τα γυαλάκια, αντανακλώνταν το φως από τα κάτοπτρα σ’ όλη την διαδρομή προς τον φακό – και μαγευτικοί χρωματιστοί σχηματισμοί προέκυπταν που, με την απλή περιστροφή του καλειδοσκοπίου δημιουργούσαν την αίσθηση μιας συνεχούς αλλαγής. Και επέτρεπαν στην φαντασία – ιδίως των παιδιών – να χτίσει δικούς της κόσμους. Ε, λοιπόν, φεύγοντας από το 4ήμερο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, είχε κανείς την αίσθηση μιας τέτοιας καλειδοσκοπικής εμπειρίας: τα πράγματα χρωματίζονταν με τόσο διαφορετικό τρόπο, σε τέτοια εναλλαγή εικόνων και χρωματισμών, που ο καθείς μπορούσε να βγάλει το δικό του συμπέρασμα.
Ας δούμε το διαβόητο μέτωπο της «καθαρής εξόδου» , ήδη «αυτοδύναμης εξόδου» από τα Μνημόνια. (Διερωτώμεθα πότε κάποιος από τους κεντρικούς συντελεστές του συστήματος θα πει – όπως το παιδάκι του «Ο βασιλιάς είναι γυμνός!» ότι η έξοδος ούτε καθαρή, ούτε σχεδόν καθαρή, ούτε αυτοδύναμη. Ένα θα είναι: αβοήθητη!). Ακούστηκαν δε διάφορα πάνελ τοποθετήσεις, ανέβηκαν οι τόνοι. Κατά Τσίπρα (ο οποίος βλέπει για λογαριασμό των ξένων επενδυτών την Ελλάδα ως “the next big thing”: την έχουμε ακούσει ήδη στις αγορές την ατάκα) «δεν θα έχουμε την ανάγκη κανενός τρίτου για να σταθούμε στα πόδια μας». Οπότε, άλλες απόψεις «όπως π.χ. η προσφυγή σε προληπτική γραμμή πίστωσης, σεβαστές μεν – αλλά δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές αφ’ ης στιγμής συνεπάγονται νέες δεσμεύσεις και διαιώνιση της επιτροπείας».
Η συνέχεια με αναφορά μόλις καλυμμένη στην αντίθετη άποψη Στουρνάρα («η επιμονή σε αυτές από επίσημα χείλη […] μόνον ερωτηματικά μπορεί να προκαλεί ως προς την σκοπιμότητά της») έφερε την αναμενόμενη επανάληψη της άποψης Στουρνάρα – και μάλιστα σ’ ένα κλίμα φορτισμένο καθώς ο ίδιος αξιοποίησε την συγκυρία για να διαμαρτυρηθεί («αυτό δεν είναι κράτος δικαίου») για την επιχειρούμενη εμπλοκή του στο σκάνδαλο Novartis – ότι «η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία είναι ανεξάρτητη και δεν δέχεται οδηγίες, συμβουλεύει να εξετασθεί η προληπτική γραμμή στήριξης [που] θα μειώσει το κόστος του δανεισμού και θα διατηρήσει το waiver για τις ελληνικές τράπεζες».
Αν, φίλε αναγνώστη, έχεις την αίσθηση ότι η εικόνα του καλειδοσκοπίου κινείται, δες π.χ. και την άποψη Σημίτη, ότι χωρίς γραμμή πίστωσης «η Ελλάδα στις αγορές θα βρει δάνεια [μόνον] με υψηλά επιτόκια, 4% ή 6% και υψηλότερα, άρα σύντομα θα αναγκαστεί να προσφύγει στον ESM με νέους όρους». Ή, αντίθετα, την τοποθέτηση Δραγασάκη ότι «δεν χρειάζονται νέες θερμοκοιτίδες»
Πάντως ο Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM (που κουβαλάει μαζί με τον EFSF το 60% του συνολικού Ελληνικού χρέους…), αφού επανέλαβε ότι «το Ελληνικό χρέος πρέπει να γίνει διαχειρίσιμο» και ότι η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να βγει από το Πρόγραμμα τον Αύγουστο, άγγιξε το ηλεκτροφόρο καλώδιο της προληπτικής γραμμής λέγοντας ότι κάτι τέτοιο «υπάρχει στην εργαλειοθήκη του ESM, αλλά δεν φαίνεται να χρειάζεται» . Ενώ ο Βαγγέλης Μυτιληναίος – που μόλις είχε ανακοινώσει ενεργειακή επένδυση της τάξεως των 300 εκατ ευρώ – παρενέβη ως αυριανός Πρόεδρος ΣΕΒ έμμεσα στην συζήτηση, με την έκκληση να σταματήσει έτσι που γίνεται πρόωρα και διχαστικά, καθώς «η χώρα πρέπει να πάψει να γίνεται πρωτοσέλιδο»… Και ο Τάσος Γιαννίτσης, θεώρησε ότι ένα σιωπητήριο επί του θέματος χρήσιμο θα ήταν, καθώς «η κυβέρνηση θα αποφασίσει τι θα επιλέξει, αλλά στην ώρα του».
Αληθινά καλειδοσκόπιο, χωρίς την παιδικότητα!
