Για μιαν ακόμη φορά, τα κατάφεραν: στην μετάβαση από τα 420 ευρώ την βδομάδα στα 840 το δεκαπενθήμερο – που επεχείρησαν οι αρμόδιοι να την παρουσιάσουν ως ριζική χαλάρωση του καθεστώτος των capital controls του οποίου γιορτάσαμε με το καλό τα πρώτα γενέθλια, ως σημαντικό βήμα επανόδου σε κάτι σαν “ομαλότητα…” – τα ηλεκτρονικά συστήματα των τραπεζών βρέθηκαν, σε μερικές περιπτώσεις, “εκτός”. Με αποτέλεσμα κάποιοι συμπολίτες να βρεθούν κρεμασμένοι, χωρίς καν πρόσβαση στους λογαριασμούς τους, την ώρα που κοντά στην αλλαγή του μήνα πάσχιζαν να οργανώσουν το καλοκαίρι τους.
“Επεισόδιο διαδρομής” θα πουν, και όντως έτσι είναι. Όμως αυτό ακριβώς το επεισόδιο θάπρεπε να δείξει στους αρμοδίους, της Κυβέρνησης και ακόμη περισσότερο της Τράπεζας της Ελλάδας (που ανέκαθεν υπήρξε ή προσπάθησε να είναι σοβαρότερη σ’ αυτό το ζήτημα), ότι στην υπόθεση της χαλάρωσης των capital controls χρειάζεται λίγο περισσότερη σοβαρότητα.
Για να είμαστε ειλικρινείς, χρειάζεται ΠΟΛΥ περισσότερη σοβαρότητα: αλλά το τοποθετούμε με πιο μετριοπαθώς ώστε να μην πικράνουμε κι άλλο τον Γιάννη Στουρνάρα την ώρα που οι Σειρήνες της “ΚεντροΑριστεράς” επιχειρούν – λέει – να τον αιχμαλωτίσουν σε ηγετικό ρόλο αυτής της ισχνής στρούγκας, η οποία ήδη ανήκει στην Κεντροδεξιά (ενώ αυτάρεσκα ανάγεται σε αριστερές ρίζες).
Ας είναι! Η καθε τόσο ανακίνηση/υπόσχεση χαλάρωσης των κεφαλαιακών ελέγχων – να το πούμε και στα Ελληνικά…- ανταποκρίνεται στο εύλογο, πολιτικό αίτημα να δειχθεί ότι “προσπαθούμε να σας βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής”. Δουλειά κάθε πολιτικού, αλλά και κάθε τεχνοκράτη που έχει να χειριστεί αυτήν την αθλιότητα που αποτελούν τα (προσοχή! λόγω Ελληνικής διαπραγματευτικής κακοτεχνίας, ό,τι κι αν κοάζει περί του αντιθέτου ο κάθε Βαρουφάκης) capital controls. Τα οποία, μην ξεγελιόμαστε, δεν είναι παρά κατάσχεση, αν μη παροδική δήμευση, ενός θεμελιώδους στοιχείου ενεργητικού των πολιτών, γιατί αυτό είναι οι καταθέσεις.
Μόλις είπαμε ένα ψέμα – που το λένε τακτικά και οι αρμόδιοι! Αυτή η κατάσχεση (προσωρινή υποτίθεται, με το σταγονόμετρο αιρόμενη) δεν αφορά τα κατώτερα εισοδήματα, για τον πικρό λόγο ότι εκατοντάδες χιλιάδες – ή μάλλον εκατομμύρια ανθρώπων και οικογενειών ζουν με εβδομαδιαίο περιθώριο κάτω από τα 420 ευρώ. Αυτό γνωρίζουν οι αρμόδιοι, γι’ αυτό και (στην αρχή, στα τηλεπαράθυρα, ύστερα κατάλαβαν την γκάφα και μαζεύτηκαν) έλεγαν κάποια στιγμή “μην σκούζετε, ποιον αφορά το πάνω από 60 ευρώ την ημέρα;”.. Η ίδια όμως κατάσχεση δεν – ΔΕΝ – αφορά και το επάνω στρώμα των συμπολιτών μας, εκείνων που πάντα είχαν και έχουν την ευχέρεια είτε των “μαύρων”, είτε των εκτός συστήματος. Μην σκέφτεστε μόνον τους υπερεκατομμυριούχους ή τους λαθρεμπόρους καυσίμων κ.α., σε μια χώρα με διάχυτη τουριστική δραστηριότητα και με 300.000 κόσμο στο ευρύτερο cluster της ναυτιλίας, πολύς κόσμος ζει εκτός των περιορισμών.
Ομως των μεσαίων περιουσιών και εισοδημάτων η κατάσχεση λειτούργησε και θα συνεχίσει να λειτουργεί αποδιαρθρωτικά. Ακόμη κι αν, βραχυπρόθεσμα, το αντανακλαστικό “να σώσουμε κάτι” έκανε αυτά τα μεσοστρώματα σε πρώτη φάση και να υπερκαταναλώνουν το 2015 αλλά και να … πληρώσουν φόρους με κάλυμμα όσων είχαν στο στρώμα, με τη λογική του “ου μπλέξεις”. Αυτά τα κεφάλαια, αρέσει δεν αρέσει, είναι το βάθρο της οικονομίας.
Οταν λοιπον οι αρμόδιοι -κι εδώ κοιτάζουμε ευθέως προς τον πολιτικότερο όλων, που είναι ο κατα σύμβασιν τεχνοκράτης Γιάννης Στουρνάρας – αναγγέλλουν περίπου ως δώρο προς τους πολίτες την χαλάρωση/εκλογίκευση των 420 ευρώ ανά 7ήμερο, που γίνονται 840 ανά 15θήμερο, ή πάλι την ελευθέρωση όσων “νέων κεφαλαίων” έρχονται στις καταθέσεις, ή ακόμη-ακόμη κάποιων πληρωμών εξωτερικού, καλά θάκαναν τουλάχιστον να αλλάξουν ύφος. Να το πάνε πιο ταπεινά!
Να πουν κι ένα “ευχαριστώ” στον κόσμο για την ανοχή του. Αλλιώς, η προσδοκία να έχουμε επιστροφή καταθέσεων στο τραπεζικό σύστημα λόγω της χαλάρωσης των capital controls θα παραμείνει αυτό: προσδοκία και μόνον!
