Λαζόπουλος: Σώθηκα από πνιγμό και έκανα τάμα στην Παναγία! (Εικόνες)

Από την Μαρία Ανδρέου

Θα δεχόταν ο Λάκης Λαζόπουλος και η Σοφία Φιλιππίδου, να ανέβουν σε ένα παραδοσιακό ξύλινο ιστιοφόρο κατασκευασμένο το 1960, 15,5 μέτρων, να ανοίξουν τον φλόκο,να κατεβάσουν τα πανιά στα κατάρτια, να κάτσουν στην λαγουδέρα και να σαλπάρουν από το Λαύριο, για μυθικές περιπέτειες; Για την «espresso» αυτό θα ήταν ένα όνειρο! Τι πιο καλότυχο για το 2018 και την εφημερίδα μας, να ανέβει ο Λάκης και η Σοφία το Νο1 ζευγάρι της χρονιάς στην επιθεώρηση-καθώς η παράσταση «Α-πε-λπι-σί-το» είναι «sold out» όπου και να παίζεται- και να κάνουν μια διαφορετική φωτογράφιση ανήμερα των Θεοφανίων που να έχει άρωμα Ελλάδας! Και όμως ο Λάκης Λαζόπουλος και η Σοφία Φιλιππίδου έκαναν την ανατροπή, αψήφισαν με πολύ γέλιο το κρύο και τον αέρα από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα και ανέβηκαν πάνω στο τρεχαντήρι που έχει το όνομα «Ένα» -του Λυκούργου Ορνεράκη και της Ευαγγελίας Καραντζά, δυο μορφωμένων νέων που το πήραν και το αναμόρφωσαν το 2008 -και σαν καλοί καραβοκύρηδες δεν φοβήθηκαν να μιλήσουν για Σειρήνες, Κύκλωπες αλλά και τον προορισμό του Οδυσσέα την Ιθάκη. Για το τέλος ας με συγχωρήσει η Σοφία, κρατάω μια εικόνα του Λάκη στο μυαλό μου που δεν αποτυπώθηκε στην φωτογραφία. Να περπατά μόνος αγέρωχος στην προκυμαία με του γλάρους από πάνω του, κάποιους ψαράδες στις βάρκες να μαζεύουν από τα δίχτυα τους τα ψάρια και εκείνος να γυρίζει και να μας χαιρετάει από μακριά όπως έκανε τόσα χρόνια στην τηλεόραση, βγάζοντας τον σκούφο του. Η αποστολή μας, ένιωσα ότι τότε, ολοκληρώθηκε και ο Λάκης είναι έτοιμος για νέα ταξίδια!!!

Κυρία Φιλιππίδου, θα είναι καλοτάξιδο το 2018; Θα έχει μπουνάτσα;

Σ.Φ : Είμαι αισιόδοξη καπετάνισσα, στην ζωή μου. Δεν ξεκινάω ένα ταξίδι με την σκέψη ότι δεν θα τα καταφέρω. Μιας και είμαστε μέσα στο τρεχαντήρι, ξέρω ότι υπάρχουν αρκετές αλληγορίες ,όπως το καράβι μπατάρισε,βουλιάζει και όλες αυτές είναι συνδεδεμένες, με την κατάσταση της χώρας. Αλλά εγώ πιστεύω με το νέο έτος και όλοι μαζί θα έχουμε καλές θάλασσες …( Της ξεφύγει βέβαια ένας αναστεναγμός και ο Λάκης την πειράζει λέγοντας ότι δεν μπορεί να καταλάβει πως συνδυάζετε ο αναστεναγμός με την αισιοδοξία …Εκείνη γελά και του λέει : «Ρε , Λάκη είμαι και κουρασμένη. Εδώ και δέκα χρόνια η κατάσταση είναι ανυπόφορη! Και του πιάνει αμέσως το χέρι λέγοντας: « ας έχουμε όμως σωσίβιο το γέλιο και όχι το κλάμα και το πένθος, για τα πράγματα που πρέπει να αποχωριστούμε »)

-Κύριε Λαζόπουλε είναι σωσίβιο το γέλιο; Με το γέλιο μπορούν να πάνε όλα πρίμα και να έχουμε αέρα στα πανιά μας;

Λ.Λ:Το γέλιο είναι πάντα ένα σωσίβιο. Ειδικά σε εποχές κρίσης σε κρατά στην επιφάνεια πριν βυθιστείς. Αλλά είναι και πρώτη φορά που η Ελλάδα ταξιδεύει με ένα καράβι που βρίσκεται απέναντι από την Ιθάκη. Όλοι ξέρουμε ότι η Ιθάκη είναι προορισμός. Αλλά αυτή η στιγμή ούτε το χρέος της Ελλάδας είναι προορισμός, ούτε η υποταγή στους ξένους είναι προορισμός, ούτε η δουλοπρέπεια που έχει αναπτυχθεί είναι προορισμός. Ούτε η ακροδεξιά λογική που υπάρχει στην τηλεόραση είναι προορισμός. Έφτασε ο Άδωνις Γεωργιάδης να είναι πρώτο τραπέζι πίστα. Το ότι υπάρχουν πολιτικοί που ασπάζονται την σκέψη της χούντας, αυτή είναι κατάντια για την δημοκρατία. Η Ελλάδα δεν πηγαίνει προς της Ιθάκη. Έχουν αλλάξει τον προορισμό του ταξιδιού.

-Δηλαδή, έπεσε η βάρκα στα βράχια;

Λ.Λ : Από τότε που το καράβι το πήρε ο Γιώργος Παπανδρέου,το καραβοτσάκισε. Τώρα προσπαθούμε να το ξεκολλήσουμε. Το ξεκολλήσαμε αλλά δεν έχουμε πυξίδα προς την Ιθάκη. Αν η Ελλάδα ήταν να περάσει ένα μακρύ ταξίδι και δύσκολο για το καλό της, τότε όλοι θα κάναμε κουπί. Αλλά αυτό το ταξίδι είναι άσκοπο επειδή το θέλησαν οι ξένοι. Όλοι οι Έλληνες έχουμε περάσει ένα μαρτυρικό ταξίδι, άνευ λόγου και αιτίας.

-Η σάτιρα τα τελευταία χρόνια στην τηλεόραση έχει αναμετρηθεί με πολλά μποφόρ. Μεγάλα τα κύματα. Σαν να μην θέλουν τα κανάλια ζωντανή σατιρική εκπομπή στην τηλεόραση για να κοιμάται ήσυχη η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Γιατί κακά τα ψέμματα, τα όσα γίνονται είναι άξια σάτιρας. Ειδικά εσείς έχετε δεχθεί ένα φοβερό πόλεμο. Ο καλός ο καπετάνιος όμως ,στην φουρτούνα φαίνεται;

Λ.Λ : Ο κόσμος σε λίγο θα συνειδητοποιήσει ότι η απομάκρυνση των σατιρικών εκπομπών από την τηλεόραση είναι ένα σχέδιο. Από την στιγμή που οι Γερμανοί αποφάσισαν το τι θα γίνει στην χώρα μας το πρώτο που ζήτησαν είναι να σωπάσουν όλες οι φωνές που είναι αντίθετες ,στην τηλεόραση, να μην αναπνέει τίποτα .Σιγά-σιγά θα σιωπήσουν όλοι. Θα υπάρχουν εκπομπές στην τηλεόραση με παρουσιαστές που θα έχουν ακουστικά στα αυτιά και θα παίρνουν εντολές από τα αφεντικά τους. Θα έχουμε πλέον στην τηλεόραση μόνο « ελεγχόμενους αυτάκηδες».Ακριβώς σαν τα έργα τρόμου. Όποιος θα μιλά ελεύθερα στην τηλεόραση θα απομακρύνεται. Αλλά όποιο ιδιωτικό κανάλι, καταφέρει και σπάσει πρώτο αυτήν την συμφωνία, θα κερδίσει την καρδιά του κόσμου και την τηλεθέαση. Στην χούντα έπαιζαν προγράμματα με θέαμα. Της αποκοιμίσεως. Πλέον οι τηλεθεατές βλέπουν τηλεόραση σαν τους ασθενείς που είναι στο νοσοκομείο με τον ορό στο χέρι.Με απάθεια. Όταν όμως θα ανακτήσει τις δυνάμεις του ο ασθενής θα αναζητήσει τον λόγο για να ταξιδέψει ξανά.

-Στην επιθεώρηση που πρωταγωνιστείτε φέτος το« Α-πε-λπι-σί-το» ταξιδεύει ο λόγος; Έχετε ένα ωραίο παφλασμό;

Σ. Φ: Ναι! Υπάρχει η πολύ καλή γραφή, η ιδιοφυής έμπνευση του Λάκη. Ο Λάκης είναι καλύτερη πένα της Ελλάδας. Το «Α-πε-λπι-σί-το» είναι ένα πανηγύρι χαράς. Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Πραγματικά,γίναμε ένας ωραίος θίασος. Ενωθήκαμε εγώ με το Λάκη τόσο σκηνικά όσο και στην ζωή μας. Γίναμε καλοί φίλοι. Και όλο αυτό έγινε ακόμη πιο δυνατό με την συμμετοχή νέων ηθοποιών. Καταλάβαμε όλοι μας στο θίασο τόσο στην Αθήνα όσο και από αυτή την μεγάλη περιοδεία μας στην επαρχία η οποία και θα συνεχιστεί ,ότι το κοινό λαχταρά να δει επιθεώρηση και να γελάσει με την ψυχή του. Και αυτό είναι μια θεατρική αποστολή. Ο λαός μας νιώθω, ότι είναι ένας λαός που τιμωρείται για κάτι που έκανε και ήταν πολύ κακό. Κάναμε λάθη, αλλά τόσο μεγάλα; Πάντως θα ήθελα να προσθέσω κάτι σ όσα είπε ο Λάκης για την τηλεόραση. Πιστεύω ότι εδώ και χρόνια δεν έχουμε και τις καλύτερες τηλεοπτικές εκπομπές. Συγνώμη αλλά υπάρχουν πρωινές, μεσημεριανές και βραδινές εκπομπές που τις διαχειρίζονται ,όχι και οι πιο εγγράμματοι άνθρωποι του τηλεοπτικού τοπίου. Κάνει που το λέω ή τους προσβάλω;

-Γελάτε και εσείς στην σκηνή;

Λ.Λ :Ναι, γιατί μας παρασύρει ο κόσμος με το γέλιο του. Κάτω γίνεται ένας αλαλαγμός. Η Σοφία και εγώ ξέρουμε πολύ καλά την κωμωδία. Αλλά μ αυτό το έργο, το κοινό είναι σαν έχει πάθει αμόκ. Απορούμε τι τους συμβαίνει και γελάνε τόσο. Και νομίζω ότι το βρήκα. Έρχονται και μας βλέπουνε απελπισμένοι και ξαφνικά, όταν αντικρίζουν δυο πεσμένους ανθρώπους, να σηκώνονται πρώτοι στην σκηνή και να χορεύουν, παίρνουν θάρρος και λένε από μέσα τους «λες και εμείς να μπορούμε να σηκωθούμε;» Είναι σαν να τελείωσε ο πόλεμος και δυο να σηκώθηκαν από το πεδίο της μάχης και να βγαίνουν και οι άλλοι από τα κρησφύγετα. Μέσα από αυτό το έργο θέλουμε να πούμε στον κόσμο πάρτε ξανά τα όπλα στα χέρια σας γιατί τα έχουν πάρει οι εχθροί. Και ο τρόπος για να πάρουν ξανά τα όπλα είναι η σάτιρα γιατί μιλά απευθείας στην ψυχή. Η επιθεώρηση είναι ένας αεροδιάδρομος που απογειώνει.

-Ξέρω ότι το όνειρο σας είναι να ανεβάσετε την Οδύσσεια στο θέατρο. Θα το πραγματοποιήσετε;

Λ.Λ :Το θέλω πολύ. Και να υποδυθώ τον Οδυσσέα. Θα μου πεις ο Οδυσσέας είναι νέος. Το ξέρω. Αλλά ο Οδυσσέας θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε. Δεν ξέρεις αν ο Οδυσσέας είναι πολυμήχανος στο σώμα ή στο νου. Ο Οδυσσέας έχει την επιμονή της επιστροφής. Αυτό μου αρέσει.

– Ποιες είναι οι Σειρήνες για εσάς;

Λ.Λ : Το εύκολο. Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν ακούν στο εύκολο. Η Σοφία το έχει κάνει αυτό. Εγώ καμιά φορά κατεβαίνω στο πανηγύρι. Το έχω πάρει από την μάνα μου. Το πανηγύρι, δεν θέλω να το χάσω. Τις περισσότερες φορές κρατήθηκα αλλά κάποιες φορές αφέθηκα. Η Σοφία δεν έκανε παραχωρήσεις. Οι Σειρήνες σε καλούν να κάνεις ντόρο χωρίς ουσία. Πολύ δύσκολο να το αποφύγεις στην ζωή. Τον θόρυβο. Όπως έλεγε και ο Μπόστ : «Ένα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν, αιφνιδίως εξοκείλει ανοιχτά των Αζορών». Αλλά για μένα οι κίνδυνοι στην Οδύσσεια, στο ταξίδι, είναι η Σκύλα και η Χάρυβδη. Γιατί η Σκύλα είναι οι άνθρωποι που σου μιλάνε κακά και η Χάρυβδη είναι οι άνθρωποι που σου μιλάνε καλά αλλά σε σιχαίνονται. Δηλαδή, η μια σε στέλνει στην άλλη. Μεγάλη παγίδα. Ο κακός θα σε στείλει στον καλό που κρατάει το μαχαίρι και θα σε καρφώσει πιο γλυκά. Το έχω ζήσει αυτό. Ωστόσο τώρα νιώθω ότι έχω περάσει και από την Σκύλα και από την Χάρυβδη. Τώρα είμαι κοντά στην Ιθάκη. Τους έχω δει όλους.

-Εσείς κυρία Φιλιππίδου έχετε Σειρήνες, Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες; Τους δυο τελευταίους τους κουβαλάτε μέσα σας όπως λέει και ο Καβάφης;

Σ. Φ :Για μένα οι Σειρήνες είναι η λαγνεία. Οι ηδονές. Σαν τις κόρες του διαβόλου που σε καλούν στα ακραία πάθη και μέσα στο ταξίδι της ζωής νιώθεις κάποια στιγμή ότι χάθηκες. Αυτό «το μήπως χάθηκα» ευτυχώς δεν το έζησα. Όχι ότι δεν ερωτεύτηκα. Ερωτεύτηκα και έκανα τρέλες, αλλά δεν έχασα εμένα. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν άκουγα αυτά τα πάθη. Πρόλαβα και έβαλα τα βουλοκέρια μου στα αυτιά. Κατά τα άλλα θεωρώ το Λάκη, γνήσιο Οδυσσέα της ζωής, αντιπροσωπευτικό δείγμα του είδους στην Ελλάδα. Στην Οδύσσεια μου αρέσει η επιμονή του Οδυσσέα στην Ιθάκη. Όλοι ψάχνουμε την Ιθάκη και κυρίως όταν μεγαλώνουμε. Η Ιθάκη είναι η επιστροφή στα χώματα που γεννηθήκαμε και στον τόπο που θέλουμε να ταφούμε.

-Θεοφάνια, μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδοξίας. Δεν θωρείτε ότι μέσα από την βάπτιση του Θεανθρώπου, ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να μετανιώσει και να βαφτιστεί καινούριος και πρωινός;

Σ. Φ: Ωραίος συνειρμός. Ναι μέσω της μετάνοιας μπορούμε να ξαναγεννιόμαστε και να μην γυρίζουμε στις αμαρτίες του παρελθόντος. Για μένα δεν έχει κανένα νόημα να πετάμε τον Σταυρό στην θάλασσα για να αγιαστούν τα ύδατα αν και εμείς δεν αγωνιστούμε για την προσωπική μας αλλαγή. Μένουμε μόνο στο τελετουργικό; Αλλού είναι το νόημα.

-Κύριε Λαζόπουλε, για εσάς τα Θεοφάνια είναι μια εορτή της Χριστιανοσύνης με ιδιαίτερο συμβολισμό;

Λ. Λ: Από τα κάλαντα όλων των εορτών μου αρέσουν από παιδάκι πιο πολύ αυτά των Θεοφανίων. «Σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός» και πάντα θεωρώ ότι υπάρχει στην ζωή του ανθρώπου αυτή η φώτιση που έχει και μια θεϊκή προσέγγιση. Από μικρός θυμάμαι με πήγαινε η μητέρα μου στην εκκλησία και περίμενα να δω όταν έψελνε ο ιερέας «Εν Ιορδάνη βαπτιζμένου Σου Κύριε, ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός και τον κόσμο φωτίσας δόξα σοι» » από που θα έρθει αυτός ο φωτισμός. Πέρα ότι μου άρεσε πολύ ο αγιασμός των υδάτων και όλο το τελετουργικό. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι κατά την διάρκεια της κάθε χρονιάς πέφτει στην ζωή του ανθρώπου μεγάλο σκοτάδι και αυτή η εορτή έρχεται να σου θυμίσει την έξοδο προς το φως. Οπότε το νιώθω αυτό που έρχεται, το προσδοκώ και θα πάω να ανάψω το κερί μου.

– Πιστεύετε ;

Λ.Λ : Ναι. Θα σας αποκαλύψω και κάτι …Έχω κάνει τάμα και έχω ανάψει με μεγάλη ευλάβεια μια λαμπάδα, στην χάρη της Παναγίας στην Τήνο, γιατί παραλίγο να πνιγώ σ ένα καράβι και σώθηκα. Είχα ταξιδέψει με ένα παλιό σκαρί και ένα γέρο καπετάνιο για δυο εβδομάδες όλο το Αιγαίο και πέσαμε σε τέτοια κακοκαιρία που μου ήρθαν κλάματα στα μάτια. Περιμέναμε το τέλος, κύματα μας σκέπαζαν από παντού. Έτσι μου ήρθε και η ιδέα και έγραψα και την επιθεώρηση «Ήταν ένα μικρό καράβι»…Αυτός ο παππούς ήταν τόσο ιδιαίτερος που πέθανε χειμώνα,κάνοντας μπάνιο στην Δρακολίμνη στα Ζαγοροχώρια. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν φοβόταν.

-Έχετε φτάσει ποτέ στο σημείο που θα θέλατε να μπείτε σε ένα καράβι και να εξαφανιστείτε;

Λ.Λ: Είναι κάτι που σκοπεύω να το κάνω. Στην ζωή μου θέλω να ολοκληρώσω κάποια πράγματα και μετά να εξαφανιστώ. Να καθίσω σε μια ερημιά και να γράφω. Δεν είμαι και τόσο κοινωνικό άτομο.

-Η Σοφία Φιλιππίδου μου έχει πει όμως σε μια συνέντευξη της, ότι θα στεναχωρηθεί πολύ αν τα παρατήσετε και θα έρθει να σας πάρει από εκεί που θα είστε απομονωμένος και θα σας ανεβάσει ξανά στο σανίδι …

Λ.Λ : Η Σοφία έχει το ελεύθερο να έρχεται να με επισκέπτεται και να μιλάμε για το θέατρο. Η Σοφία ,είναι προστατευμένη. Εγώ νιώθω σαν να έχω βγει, στον κόσμο, να έχω κάνει εκατό πολέμους και να έχω την ανάγκη να μπω σε μια σπηλιά ήσυχος, να ξεκουραστώ. Αν κάτσει μαζί μου ένας άνθρωπος για πέντε λεπτά θα δει ότι ανά μια ώρα έχω να λύσω ένα πρόβλημα. Πιστεύω αν κάποιος ερχόταν μαζί μου σ ένα ταξίδι σε ένα καράβι, θα πήδαγε στην θάλασσα γιατί δεν θα άντεχε τα τηλέφωνα.

– Αν ήσασταν ναυαγοί σε ένα νησί τι θα θέλατε να είχατε μαζί σας;

Λ.Λ Μακάρι να μου το έκαναν ριάλιτι, να μπορέσω να ηρεμήσω …( γέλια). Εκεί στην κάμερα να μιλάω και να εξηγώ για την μπανάνα, την καρύδα και την μαϊμού. Δεν θα ήθελα τίποτα άλλο. Την ησυχία μου θέλω. Το ναυάγιο σου δίνει την δυνατότητα να βρεθείς κοντά σε ήχους και μακριά από λόγια. Τα λόγια μπερδεύουν. Οι ήχοι είναι ξεκάθαροι. Ναυαγός σημαίνει,επαναπροσδιορισμός ήχων. Για αυτό μου αρέσουν και τα Μοναστήρια. Πηγαίνω στο Άγιον Όρος εδώ και πολλά χρόνια και έχω γνωρίσει σημαντικούς και πνευματικούς ανθρώπους εκεί. Το βράδυ στο Άγιο Όρος ακούς, γιατί το μυαλό ησυχάζει. Δεν μπορώ άλλο την Αθήνα. Δεν αντέχω. Ψάχνω που μπορώ να μείνω έξω από την Αθήνα. Στην Αθήνα μπαίνεις στο αυτοκίνητο και κάνεις και δυο ώρες μέσα στην κίνηση. Έχω βαρέσει στο τζάμι το κεφάλι μου δυο φορές. Θυμάμαι να οδηγάει άλλος και να έχω κατέβει από το αυτοκίνητο στο μποτιλιάρισμα και να περπατάω μόνος μου. Στην Αθήνα ξεχνάς τον λόγο που έφυγες από το σπίτι και που πηγαίνεις, πας για να φας; Που πας; Η επαρχία είναι πιο κοντά στον άνθρωπο.

-‘Εχετε ποτέ νιώσει ως ναυαγός;

Σ. Φ Ευτυχώς δεν έχω ναυαγήσει με καράβι. Αλλά έχω νιώσει αρκετές φορές ως ναυαγός μέσα μου. Έχω κάνει αγώνα για να επιβιώσω. Ξέρω την σκέψη του ναυαγού. Καίει πουκάμισα για να τον προσέξουν, ακόμη και τα μαλλιά του στο τέλος για να το δει κανένα πλοίο και να σωθεί. Κανένας δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Θα φας την μια μέρα ακρίδες, την άλλη καρύδες, αλλά το επικοινωνιακό θέμα είναι μεγάλο, δεν το λύνεις.

-Τηλεοπτικά θα συναντηθείτε ξανά με την Σοφία με τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους»;

Λ. Λ Αν γίνουν, ναι. Νιώθω ότι είμαι κοντά, για να γίνουν . Το εύχομαι. Της το έχω ζητήσει της Σοφίας. Η Σοφία με οδηγεί σωστά και μου κάνει καλό τσεκ.

-Ο Δημήτρης Ψαθά, φαντάστηκε την «Μαντάμ Σουσού» από μια γειτόνισσα του. Εσείς από που εμπνευστήκατε τους « Δέκα Μικρούς Μήτσους»;

Λ. Λ Ο μούτσος, είναι ο πιο ξένος σχετικά με εμένα. Εγώ ως Λάκης δεν θα μπορούσα να μιλήσω έτσι. Όταν μπαίνω όμως στον ρόλο, φαντάζομαι τι θα έλεγε. Τον τύπο του μούτσου τον είχα δει στον Πόρο. Ήταν ένας άνθρωπος που έκοβε τα εισιτήρια και έλεγχε την κατάσταση στο πλοίο. Περνάω φορώντας γυαλιά ηλίου μου κόβει τα εισιτήρια και όταν είχα προχωρήσει μου φωνάζει : «Μην νομίζεις ότι δεν σε είδα». Αυτή η ατάκα έπεσε ως σπόρος στο κεφάλι μου. Με μιας γεννήθηκε ο ήρωας. Η χήρα Μήτσι μου βγήκε μέσα από την Σαπφώ Νοταρά. Μια βαριά φωνή που μοιάζει με ανδρική αλλά στους Έλληνες έχει καταγραφεί ως η φωνή της μεγάλης ηθοποιού. Την Σοφία Φιλιππίδου την είχα σκεφτεί ως μια ξιπασμένη πλούσια στους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» γιατί όταν την βλέπεις σαν πλάσμα έχει κάτι το απόκοσμο. Το μάτι της , το βλέμμα της είναι σαν να βλέπει πρώτη φορά την ανθρωπότητα και ξαφνιάζεται. Είναι σαν να κάνει μια πτήση στον κόσμο τούτο από άλλο πλανήτη και να αναρωτιέται τι σημαίνει σφουγγαρόπανο. Σαν να έρχεται από το υπερ-πέραν και να ζητάει να της μιλήσουν για την σφουγγαρίστρα. Αυτό θα το έκανε μια πολύ πλούσια .Αυτή την προσέγγιση δεν την έχει άλλη ηθοποιός. Όσο για τον ήχο την φωνή της; Μπορεί να ξεκινήσει να σου κλάψει έναν νεκρό και φτάσει σε τέτοιες νότες που να ξεκαρδιστείς στα γέλια.

-Κυρία Φιλίππιδου, τι θυμάστε από τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους»;

Σ. Φ: Με τον Λάκη υποδυόμασταν το ζευγάρι των τσιγγάνων . Θυμάμαι μια ατάκα μου ως τσιγγάνα που του έλεγα : « Μα , γιατί δεν μου παίρνεις μια κάρτα; Θέλω κάρτα …» Σκέψου και ήταν το 1992. Η ελευθερία του κουστουμιού που σου δίνει ο γύφτος είναι καταπληκτική. ( Ο Λάκης την διακόπτει γελώντας : « Μα ο γύφτος βάζει στην καρότσα του, γυναίκα, παιδιά , γκόμενα και ότι θες» και συμπληρώνει: « Θα έβαζα σήμερα τον γύφτο να λέει : « Κοροϊδεύανε όλους εμάς, και έχουν γίνει σαν εμάς».)

-Θα συνεργαστείτε μαζί και το καλοκαίρι στην Επίδαυρο . «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη. Η Σοφία θα υποδυθεί τον Διόνυσο και εσείς τον Δούλο. Πως νιώθετε που θα σας διατάζει μια γυναίκα;

Λ. Λ Μια χαρά. Δεν μπορώ να φωνάξω σε γυναίκα. ( Εκεί τον διακόπτει η Σοφία: « Σε αυτήν περιοδεία διαπίστωσα το πόσο ιππότης είναι ο Λάκης με τις γυναίκες. Πρέπει έχει ζήσει σε μια άλλη ζωή σε άλλη εποχή»). Δεν ξέρω αυτό το ιπποτικό που λέει η Σοφία είναι τα βιώματα του πατέρα μου. Ο πατέρας μου περιποιούνταν πάντα την μάνα μου, της άνοιγε την πόρτα, την έβαζε μπροστά. Στο σπίτι τους έβγαιναν τα νεύρα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι αυτό το ζευγάρι δεν ήταν σαν τα μαλάκια. Δεν βαρέθηκαν ποτέ. Μάλωναν αλλά αγαπούσε ο ένας τον άλλο. Η μητέρα μου ήξερε μέχρι που μπορούσε να φτάσει ο τόνος της φωνής του πατέρα μου και τότε ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Ήταν σαν τα εσώρουχα με τα λάστιχα, τα οποία και αγόραζε. Όταν πηγαίναμε με την μητέρα μου να ψωνίσει για το σπίτι , στο τέλος έπαιρνε και τα δικά της πράγματα. Όταν πηγαίναμε στο κατάστημα με τα εσώρουχα έπαιρνε την κιλότα και μου έλεγε , πήγαινε από την άλλη μεριά και τράβα το λάστιχο. Της έλεγα «Καλέ μαμά, θα παχύνεις τόσο πολύ; Γιατί να το τραβήξω τόσο;» Και μου απαντούσε: « Γιατί θέλω να ξέρω μέχρι που πάει το λάστιχο. Τα όρια». Λοιπόν αυτό είναι πολύ βασικό.

-Βίρα τις άγκυρες λοιπόν και σας ευχαριστώ πολύ . Κάλμα τα νερά μαζί σας. Τα ταξίδια είναι μια νέα αρχή για εσάς;

Λ. Λ: Όταν μεγαλώνεις, ψάχνεις να βρεις μια νέα αρχή. Νομίζω ότι το κοντέρ μέσα στον άνθρωπο μηδενίζει κάθε φορά από μόνο του. Η ζωή με πάει ωστόσο όπου θέλει αυτή και εγώ παριστάνω μετά ότι το ήξερα. Μέσα μου όμως εσωτερικά από παιδί ξέρω τι θα μου συμβεί από ένστικτο αλλά δεν έχω αποφασίσει σχεδόν τίποτα. Έξυπνος είναι ο άνθρωπος που ακούει το ένστικτο του και όχι την λογική του. Όποτε σκέφτομαι με την λογική δεν τα πήγα καλά. Φέτος είπα να επιστρέψω στο Θεσσαλικό Θέατρο στην Λάρισα γράφοντας την άγρια κωμωδία το «Κτήμα». Η λέξη αυτή το «κτήμα» έχει στοιχειώσει τα παιδικά μου χρόνια. Το κτήμα δεν έχει νερό, θα περάσουν τα ζώα από το κτήμα,μας έφαγε την ζωή αυτό το κτήμα, η θειά σου πήρε το καλύτερο κτήμα.’Ετσι έφτιαξα μια ιστορία για έξι άτομα που αλληλοεξοντώνεται για αυτό το κτήμα ενώ όλα ξεκινούν απλά και ωραία. Για μένα ας πούμε δεν υπάρχει πιο βάρβαρο παιδικό τραγούδι από το « Ήταν ένα μικρό καράβι…» Ειδικά εκεί που λέει « Και τότε έριξαν ένα κλήρο για να δουν ποιος θα φαγωθεί.» Ακούς αγγελικές φωνές να τραγουδούν με τρελή χαρά ωε, ωε ,ωε, ένα ανθρωποφαγικό τραγουδάκι. Έτσι έγινε και στην Ελλάδα.

-Με τον αγιασμό στα σπίτια μας θα φύγουν και οι καλικάτζαροι. Από την χώρα λέτε να φύγουν το 20181

Σ. Φ : Γιατί οι καλικάντζαροι είναι μόνο Ευρωπαϊκοί; Εγώ συμφωνώ με τον Λάκη για την κακή μας μοίρα. Τρώμε ο ένας τον άλλον. Οι Καλικάντζαροι δεν ξέρω αν είναι εκτός της Συνθήκης Σέγκεν η εντός αλλά βρήκαν και εδώ παρέα.

Λ. Λ. Και μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα ότι έχουμε και την ιστορία του Εφιάλτη. Ο Εφιάλτης θα διαλύσει τους 300. Αυτό μην το ξεχνάμε ποτέ. Οι 300 θα πολεμήσουν ηρωικά και θα μπορούσαν να νικήσουν τον οποιοδήποτε εχθρό αλλά την ζημιά θα τους τι κάνει ένας από μέσα. Στην Ελλάδα είναι 300 που δουλεύουν και ένα τομάρι. Και δυστυχώς στα τηλεοπτικά πάνελ αλλά και στη Βουλή εμφανίζονται διάφοροι Εφιάλτες.

(φωτό Βαγγέλης Μασιάς)