Οι “μπαλωθιές” από την Κομισιόν προχθές, όσο κι αν επιχειρήθηκε να υποβαθμιστούν από τα φιλικά προς την κυβέρνηση, ΜΜΕ, δεν αφήνουν περιθώρια ψευδαισθήσεων: η Ελλάδα είναι αρνητική πρωταθλήτρια στην ύφεση (9.7%) και την ανεργία (20%), ως αποτέλεσμα των συνεπειών της πανδημίας. Μετά από 10 χρόνια μνημονίων, το επερχόμενο οικονομικό και κοινωνικό τσουνάμι δύσκολα δύσκολα εξωραΐζεται από τις… επικοινωνιακές βόλτες του πρωθυπουργού, όπως αυτή χθες στο Παγκράτι! Ή τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου περί δημιουργίας “κεφαλαίου εμπιστοσύνης”, προς όφελος της οικονομίας, κλπ. Ή τα μέτρα της κυβέρνησης που έχουν προβλεφθεί για ύφεση 4.7% ή και… 0, όπως έλεγε ο κ. Σταϊκούρας.
Πάντως δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς διδακτορικό για να διαβλέψει ότι και στην περίπτωση των καταστροφικών συνεπειών για την οικονομία, η κυβέρνηση θα εφαρμόσει την γνωστή της τακτική. Να κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση, εξηγώντας ότι ο Τσίπρας οφείλεται για την οικονομική κατάρρευση, την αύξηση της ανεργίας, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, κοκ. Τι κι αν χάρη στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η σημερινή κυβέρνηση χρησιμοποιεί, με όρους αδιαφάνειας όπως καταγγέλλει η Αξιωματική Αντιπολίτευση, το ταμειακό μαξιλάρι ρευστότητας; Τι κι αν έγκαιρα και τεκμηριωμένα η Αξιωματική Αντιπολίτευση είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και είχε καταθέσει πλήρες και κοστολογημένο πρόγραμμα διάσωσης της οικονομίας, της εργασίας και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, κάνοντας χρήση και αυτού του “μαξιλαριού”;
Η άρνηση της κυβέρνησης για εμπροσθοβαρή μέτρα στήριξης της οικονομίας και της εργασίας, δεν είναι πείσμα. Είναι πολιτική επιλογή να κάνει την κρίση, ευκαιρία για τους ημέτερους. Όπως μαρτυρούν οι πολιτικές της για ιδιωτικοποιήσεις / ξεπουλήματα από τα δίκτυα ενέργειας ως το προσφυγικό. Από την υγεία ως την παιδεία. Σταθερά συνεπής στην ιδεοληψία της. Καταστροφική για τους πολλούς, “ευλογία” για τους λίγους και ισχυρούς.
