Της Ελένης Τσερεζόλε
Πολλές φορές σε αυτούς τους 14 μήνες έχει επισημανθεί, όχι μόνο από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά και από πολλούς άλλους, κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς φορείς, αλλά και ενεργούς πολίτες, ότι η σημερινή κυβέρνηση αλληθωρίζει επικίνδυνα προς νοοτροπίες και πρακτικές της… δεκαετίας του 1950 και των εποχών του… νόμου περί «τεντιμποϊσμού» (ο αλήστου μνήμης νόμος 4.000 θεσπίστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1958). Ηδη πριν από ένα χρόνο, αστυνομικοί έβγαζαν από κινηματογράφο του κέντρου ανηλίκους που παρακολουθούσαν την ταινία «Τζόκερ»! Παρά τη γενική κατακραυγή, ουδείς από την κυβέρνηση αισθάνθηκε την ανάγκη να απολογηθεί για την ενέργεια αυτή. Η οποία δεν ήταν η μόνη κατά των νέων –ακολούθησαν πολλές, ενώ πλέον η κυβέρνηση τους θεωρεί (και) υπεύθυνους για τη διάδοση του ιού, εξ ου και το κυνήγι από πλατείες κ.α.
Με αφορμή τις καταλήψεις των σχολείων, που πολλαπλασιάζονται, η κυβέρνηση, αφού μέσω της αρμόδιας υπουργού επέδειξε στάση ρεβανσισμού κατά των μαθητών που διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμα να μαθαίνουν γράμματα χωρίς να κινδυνεύουν να μολυνθούν από τον ιό σε υπερπλήρεις σχολικές αίθουσες, πλέον περνάει σε… ανώτερη «πίστα». Αν ισχύει η καταγγελία της Πρωτοβουλίας «Covid19: Κανένας Μόνος/Καμία Μόνη», τότε η κυβέρνηση βρίσκεται σε ευθεία τροχιά σύγκρουσης, όχι μόνο με τους μαθητές, αλλά με τη Δημοκρατία και τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Σύμφωνα με τα όσα, με αποδείξεις, κατήγγειλε η πλατφόρμα, η Αστυνομία στέλνει κλήσεις σε ανήλικους μαθητές να προσέλθουν στη ΓΑΔΑ προκειμένου να τους γίνουν «συστάσεις» σχετικά με τις καταλήψεις των σχολείων! Αν αυτό δεν είναι οπισθοδρόμηση σε διχαστικές λογικές «τάξης και ασφάλειας», τότε τι είναι; Φυσικά κανείς δεν περιμένει ίχνος αυτοκριτικής από μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τους νέους ως οιονεί ταραξίες και ταραχοποιούς, όταν βέβαια βουλευτές της δεν τους χαρακτηρίζουν «αλητάκια»…
