Κυριάκος Μητσοτάκης και περιεχόμενο της πολιτικής

Στην προσπΑθειΑ του να διεκδικήσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας – κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μην το ξεχνάμε! – ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε/χρειάστηκε/υποχρεώθηκε να έρθει στην τελευταία φάση πριν τις κάλπες της 10ης Ιανουαρίου στην παλιά, δοκιμασμένη λογική της πλήρους αντιπαράθεσης με την Κυβέρνηση. Συνάμα όμως και να διαφοροποιηθεί από επιλογές που (στην προηγούμενη στροφή, εκείνη της άσκησης της εξουσίας επί Κυβερνήσεως Σαμαρά/Βενιζέλου) ο ίδιος είχε εφαρμόσει.Τώρα, που βρίσκεται πλέον στην ηγεσία της ΝΔ θα χρειαστεί, θέλοντας/μη θέλοντας, να αποφασίσει και να εφαρμόσει στην πράξη το αν θα ακολουθήσει την παράδοση του “όχι σε όλα”, δηλαδή της αρχαϊκού τύπου αντιπολίτευσης με την οποία μάθαμε να ζούμε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Δηλαδή, θα χρειαστεί “επί Κυριάκου” να δούμε τι θα απογίνει η “αντιπολιτευτική νεύρωση” στην οποία κλείδωσε το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (και) σ’ αυτή την στροφή των πραγμάτων.Στην διαδρομή αυτή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάλλον θα χρειαστεί να θυμηθεί το επώνυμό του. Τι εννοούμε; Ότι όταν – μετά την μεγάλη ήττα της ΝΔ στις κάλπες του 1981 – κατέληξε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης να οδηγεί τις τύχες τις Ν.Δ., ενώ αρχικά επελέγη ως “αντι-Αντρέας” και ενώ παγίως είχε σκληρή αντιπαράθεση με τον τότε ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, δεν άργησε να αντιληφθεί ότι μόνο με περιεχόμενο στην (ιδεολογική αλλά και υφολογική) αντιπαράθεση θα μπορούσε να κερδίσει τον Αντρέα. Έτσι, η τότε ΝΔ απέκτησε για πρώτη φορά αληθινό ιδεολογικό περιεχόμενο – με το οποίο μπορούσε να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς, όμως αποτελούσε μια επεξεργασμένη ανάλυση και μια σειρά προτάσεων πολιτικής. Δεν ήταν, δε, μόνον ένα θεωρητικό/ιδεολογικό πλαίσιο εκείνο που διαμορφώθηκε (πείτε το: σχήμα Μάνου-Ανδριανόπουλου). Ήταν και μια στροφή σε πρακτικές επιλογές δουλειάς, έργου (θα το λεγαμε: προσέγγιση Τζανή Τζαννετάκη).Έχουμε την εντύπωση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τώρα, σε πολύ-πολυ πιο δύσκολες πραγματικές συνθήκες και με το Μνημόνιο-3 εν εξελίξει σε μια οικονομία και κοινωνία ξέπνοη, θα χρειαστεί μ’ αυτό να ασχοληθεί περισσότερο: με την παραγωγή, ύστερα την ανοιχτή στήριξη και δημόσια επεξήγηση ενός περιεχομένου πολιτικής.

Περιμένουμε!