Κυπριακό και Τραμπ

Δε μας εκπλήσσει που κάποιες εγχώριες «ντουντούκες» ανέλαβαν, σε αγαστή συγχορδία με το λεγόμενο διεθνή παράγοντα, να… υποδείξουν τον ένοχο για το «ναυάγιο της Γενεύης», στο Κυπριακό.

Φυσικά, πρόκειται για τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, που, σύμφωνα με την «αφηγηματική κατασκευή», ήταν αυτός που τορπίλισε τις διαπραγματεύσεις, με τη δική του «αδιαλλαξία». Προφανώς, σε αυτό το αφηγηματικό σχήμα, ο πρόεδρος και ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, εξάντλησαν, οι καημένοι, τα περιθώρια υποχωρήσεων και διαλλακτικότητας, αλλά προσέκρουσαν στην «ακαμψία» του κ. Κοτζιά. Ότι δεν ήταν η απόλυτη άρνηση των κ.κ. Ερντογάν και Τσαβούσογλου, για την παραμικρή μετατόπιση της τουρκικής-άρα και τουρκοκυπριακής πλευράς-στις κρίσιμες πτυχές της ασφάλειας, των εγγυήσεων, προπάντων δε, της αέναης παρουσίας των κατοχικών στρατευμάτων, αλλά η «εμμονή» του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, στην ανάγκη αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, στο συντομότερο δυνατό χρόνο και όχι μέσα από χρονοδιαγράμματα, που, στην πράξη, θα διαιώνιζαν αυτή την παρουσία. Να θυμίσουμε, βέβαια, στις «ντουντούκες», πως οι ανωτέρω πτυχές, δεν αποτελούν, μόνο, ζητήματα αρχής για την ελληνοκυπριακή πλευρά, αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυσκολευόμαστε, επίσης, να αντιληφθούμε πως ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, καταφέρνει να επιβάλλει την «αδιαλλαξία» του, στο σύνολο της ελλαδικής και ελληνοκυπριακής ηγεσίας.

Εκείνο, όμως, που μας έκανε «να τσιμπιόμαστε» είναι η σύνδεση των ανωτέρω, με την επίσημη ανάληψη της προεδρίας των Ηνωμένων Πολιτειών, από τον κ. Τραμπ. Υποστηρίζεται, συγκεκριμένα, ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ως «άλλος Ρασπούτιν», επιδιώκει, με τη σκόπιμη επίδειξη αδιαλλαξίας, πέραν των άλλων, να κερδίσει χρόνο, ώσπου να εγκατασταθεί στο Λευκό Οίκο, ο νέος πρόεδρος! Τι θέλει να πει ο ποιητής ή, μάλλον, τι, εν τη αφελεία του, αποκαλύπτει; Μήπως, κατά τον αντίστροφο συλλογισμό, ότι η «πρεμούρα» για εδώ και τώρα λύση του Κυπριακού, αποσκοπεί στη δημιουργία τετελεσμένων για το νέο πρόεδρο; Έτσι «δένουν» και οι πληροφορίες, για τον παρασκηνιακό ρόλο της αναπληρωτού υπουργού Εξωτερικών, της κυβέρνησης Ομπάμα, της «δαιμόνιας» κ. Νούλαντ. Φαίνεται πως η κυβέρνηση Ομπάμα, μόνο ως «υπηρεσιακή» δε λειτουργεί, ακόμη και στο «παρά πέντε» της αποχώρησης της από την εξουσία. Αποτελεί αντικείμενο ενός άλλου κειμένου, η αυτοτελής ανάλυση αυτής της «παραδοξότητας», αλλά η εμπλοκή και του Κυπριακού σ’ αυτά τα βρόμικα παιχνίδια, μάλλον καθιστά ευτύχημα, την αποτυχία των συνομιλιών της Γενεύης.